Jump to content
IGNORED

Španija i Katalonija


Lord Protector

Recommended Posts

Uz misljenje Guardiana je otprilike stao i Economist

 

 

There are better ways than a referendum to address the region’s legitimate grievances

 

 

 

The precedent set in Catalonia will affect other would-be separatists, from Scotland to the Donbas region of Ukraine.

 

Catalonia enjoys a standard of living higher than the average in both Spain and the European Union and more self-government than almost any other region in Europe, including powers to protect the Catalan language. It is, to outward appearances, a lovely and successful place. Yet a majority of Catalans are unhappy with their lot, feeling that Spain takes too much of their money and fails to accord respect to their identity (see article).

 

Mr Rajoy has been wrong to assume that time and economic recovery would cure Catalans’ discontent.

The Spanish constitution, adopted by referendum in 1978—and backed almost unanimously in Catalonia—proclaims the country’s “indissoluble unity”. It vests sovereignty in the Spanish people as a whole, not in the inhabitants of its constituent parts. The Catalan government claims the right to self-determination. But international law recognises this only in cases of colonialism, foreign invasion or gross discrimination and abuse of human rights. These arguably do apply to the Kurds, who are planning to hold a disputed referendum on secession from Iraq on September 25th (see article).

 

Catalonia, however, hardly counts as colonised, occupied or oppressed. Many Spaniards worry that its secession could swiftly be followed by that of the Basque country. If the rule of law is to mean anything, the constitution should be upheld. 

 

 

 

Drugim recima - e nemojte sad da nam pravite sranja, nije vama ni tako lose, uostalom i sami ste glasali za taj ustav. Rajoyu jedna vaspitna da to sredi cineci neke ustupke i ajte nazad u ficka i na plazu 

Edited by MancMellow
Link to comment

Zanumljivo caskanje sa Puigdemontom, povodom prava naroda sirom sveta na referendum o nezavisnosti. Na pitanje novinara da li Kurdi imaju pravo na sutrasnje izjasnjavanje o sopstvenoj drzavi, Puigdemont kaze, 'Naravno da je njihovo demokratsko pravo...'

 

 

Novinar ga nakon toga podseca da se 2014 Camara Catalana glasanjem negativno izjasnila na pravo Palestinaca, Kurda i Subsahare za samoopredeljenjem i referendumom i pita ga kako je licno glasao. Naravno se ne seca, da je i njegov glas bio protiv.

 

Nema veceg sranja, nego kad politicari krenu da zlostavljaju rec demokratija.

Link to comment

ja sam skroz u fazonu, naivnom, da svako ko vecinski zeli, bez izuzteka, treba da ima pravo na samostalnost.

 

znam da je nemoguce i znam da bi haos verovatno bio, ali eto. 

 

To je nacelno sve OK, samo problemi nastaju kod implementacije. Ko je "svako" i kako i gde se on definise? I sta znaci "vecinski"? 50% + 1? 55%? 67% (2/3)? 80%?

 

I dokle ide usitnjavanje/odvajanje? To smo imali prilike da vidimo na primeru SFRJ. OK, velika vecina (bar 70%) stanovnika Hrvatske je htela samostalnost, ali onda smo dosli do toga da je velika vecina stanovnistva na nekih 20-25% teritorije te Hrvatske bila protiv te samostalnosti, tj. u tom slucaju je htela samostalnost od Hrvatske. I to je daleko od jedinstvenog primera. Onda dolazimo do pitanja ko je crtao granice neke oblasti koja bi da se osamostali, da li su legitimne, ako nisu, da li tu oblast onda treba seckati na vise delova ili ne i kako, itd.

 

Postoje slucajevi koji su jasni i kada se obe strane slazu (npr. niko ne postavlja pitanje gde je granica izmedju Engleske i Skotske, niti to da su to zasebne nacije koje imaju pravo da odlucuju o svojoj sudbini, kao celina - niko unutar ni izvan Skotske bio za ili protiv UK ne postavlja pitanje da li treba seckati Skotsku na delove u slucaju separacije), ali postoji mnogo slucajeva koji su vrlo ,,mutni".

Link to comment

I ovo mi je nesto poznato.

 

Miembros de la Guardia Civil, vitoreados en su salida hacia Catalunya
 1k
  • Varios unidades parten desde distintos puntos de España hacia Barcelona entre gritos de apoyo y proclamas patrióticas
REDACCIÓN,BARCELONA
Actualizado a 25-09-2017 21:33
AFP_SP9O8_20170924160618-kUgF-U431560081
Link to comment

E ovakve likove najviše mrzim.

 

Nacionaliste-tradicionaliste i mogu da razumem...pa i one najprovincijalnije...ne slažem se s njima, ne volim ih, ali ih kapiram...al' ove što bi da razbijaju države jer je to progresivno i doprinosi demokratizaciji (čitaj: ne mogu svoje levičarske eksperimente da sprovodim u celoj zemlji, pa zato ajde da pokušam da napravim neku svoju prćiju u kojoj ću moći) ne razumem stvarno...niti ih podnosim. Nisam nacionalista, ali eto hoću da razbijem državu i prisno sarađujem sa nacionalistima na tu temu. More mrš.

Link to comment

E ovakve likove najviše mrzim.

 

Nacionaliste-tradicionaliste i mogu da razumem...pa i one najprovincijalnije...ne slažem se s njima, ne volim ih, ali ih kapiram...al' ove što bi da razbijaju države jer je to progresivno i doprinosi demokratizaciji (čitaj: ne mogu svoje levičarske eksperimente da sprovodim u celoj zemlji, pa zato ajde da pokušam da napravim neku svoju prćiju u kojoj ću moći) ne razumem stvarno...niti ih podnosim. Nisam nacionalista, ali eto hoću da razbijem državu i prisno sarađujem sa nacionalistima na tu temu. More mrš.

 

Sta kaze Rufijan, “Francoism didn’t die on a bed in Madrid on November 20, 1975; it will die in a ballot box in Catalonia on October 1, 2017. To prica covek  rodjen u vreme zavrsetka La Transición predvodjene Adolfom Suarezom (najznacajnijim spanskim politicarem u postfrankisticko doba) i dolaska na vlast socijalista na celu sa  Gonzalesom. :lolol:

 

Profa i urednik objasnili ulogu ove zvezde:

 

 

Lluis Orriols, a professor at Carlos III University in Madrid, argued that Rufián plays a very important role in the Catalan pro-independence discourse, as a way of saying: “Not only Catalan surnames and the Catalan bourgeoisie is behind this project.”

“ERC wants to tell its grassroots in Catalonia’s interior, who’ve been die-hard secessionists for many years, that they’re gaining ground in the Spanish-speaking metropolitan area of Barcelona,” said Enric Hernández, editor of the Catalan newspaper El Periódico.

Edited by Toni Sumaher
Link to comment

Sta kaze Rufijan, “Francoism didn’t die on a bed in Madrid on November 20, 1975; it will die in a ballot box in Catalonia on October 1, 2017. To prica covek  rodjen u vreme zavrsetka La Transición predvodjene Adolfom Suarezom (najznacajnijim spanskim politicarem u postfrankisticko doba) i dolaska na vlast socijalista na celu sa  Gonzalesom. :lolol:

 

Profa i urednik objasnili ulogu ove zvezde:

Ovaj, 1975. jeste pocetak demokratije ali i zavere cutanja u politici, slicno kao i Cile 1988.

 

Otuda su traume u Spaniji, kao i Cileu, ogromne, i trajace dok se frankisticko/pinoce nasledje trpa pod tepih.

 

Nije se desilo ciscenje vec su frankisticki ministri (citaj Fraga) bili ugledni gradjani.

Link to comment
×
×
  • Create New...