Obrazovanje 21. veka - reforma ili propast

[Venom]

Uh, koliko je ovo Crockford-ovo pogrešno. Knuth je Leonardo da Vinči programiranja, The Art of Computer Programming je njegova Tajna večera. Ko hoće da postane majstor zanata mora da proučava dela najvećih.

Uopšte mi nije jasno kako neko zamišlja programiranje bez naprednog znanja matematike. Programiranje je ekvivalentno matematičkom dokazivanju, programiranje jeste u stvari matematika:

 

Ti si pretpostavljam citao The Art of Computer Programming?

[Lord Protector]

Ti si pretpostavljam citao The Art of Computer Programming?

 

Šta čitao, pisao, ja sam koautor

[Venom]

Hteo sam da pitas da malo elaboriras zasto mislis to sto mislis. Zato sto izmedju ostalog Crockford u istom intervjuu kaze da je probao da kao kriterijum u zaposljavanju koristi to da li je neko citao Knutha, pa je morao da odustane, jer skoro niko nije. I odatle dolazi njegovo vidjenje stvari. Ti sigurno imas neke konkretne razloge za svoje misljenje, kao i svaki drugi intelektualac.

[Utvara]

Da li je bolje da je čitao ili nije čitao... Da li ste čitali? Sve sam čitao... :)

 

Pa svakako je bolje da je čitao, nego da nije čitao, ako pretenduje na neke visoke pozicije. I Crockford je očigledno koristio to kao neku vrstu testa, ali je očigledno vrlo opciono. Interesantnan je ovaj video:

 

Carmack, samouki bog C++ i grafičkog programiranja, pod stare dane pronalazi Lisp i čita SICP. I još kaže, nisam našao interesovanje u grafičkom timu za funkcionalno programiranje, neće ljudi to da uče. Bukvalno im ne treba, što bi se reklo - intellectual wankery.

[Paul Gompitz]

To je samo još tužnije, 600€...

U raspaloj drzavi su definitivno i plate raspale, sto je definitivno tragedija.

Ali, pitam se u kom trenutku vremena prosvjeta nije bila mizerno placena? Kao sad imamo opravdanje da ne radimo kako bi trebali, jer plate su nam male. A nekad su kao bile velike pa su zato djaci nesto naucili u skoli?

Iz moje srednje skole pamtim odlicnog profesora koji je svaki dan putovao do posla vozom 80km u jednom pravcu pa onda jos sipcio pjeske do skole 3-4km, profesorku koja je vozila najtragicniji auto u vasioni i odlicno nas naucila njen predmet... Nastavnik u osnovnoj skoli koji je vodio najvise slobodnih aktivnosti je nosio sivi mantil, nesto finiju varijantu plavog radnickog mantila, jer je pretpostavljam imao tri kosulje u ormaru i svaki dan debelo radio prekovremeno. I nikome od njih nije padalo na pamet da drzi privatne casove svojim djacima, ili da ih salje svom dobrom kolegi.         

[Prokleto Djubre]

Previse je nama dobro da bi napredovali. Bas pricam s ortakom danas (on je zapalio u Svabiju) oko situacije i on trazi neke ljude i problem je da ih nadje. Istovremeno mi kum otvara outsource firmu u Begradu i ima isti problem. Koliko god da si los i nemas pojma, posla ima. Kakav Knut, ima da pevas ako je covek procitao Dizajn paterne i zapamtio 3 najbitnija. Ja imam 34 godine pa mozda nisam dovoljno star da bih se secao, ali ovakva potraznja ne znam da je bila u nekoj industriji. Sto je najludje, ne pokazuje znakove posustajanja. Ljudi sve vise shvataju da su nase firme nista drugo nego spojnice sa stranim klijentima i sve cesce vidim da se midlmen odjebava i da se radi direktno.

Ima mesta za one koji zele da se usavrsavaju i koji ce procitati sve sto mogu zato sto im je to vise od posla, ali mora se imati na umu da gro ljudi uopste ne moraju biti nesto specijalno dobri da bi nasli posao. Sto kazu ljudi i pre - ima posla i za limara i za projektanta, pa se svako moze naci.

Samo bih ja bio mnogo srecniji kad bi skole izbacivale klince kojima je matematika daleko jasnija i koji su sveukupno potkovaniji i obrazovaniji inzenjeri.

 

edit: Utvara, hvala ti na ovome. Nisam imao pojma da se Karmak bacio na ovu stranu. Mozda najveci heroj iz vremena kad sam ja pocinjao okrenuo na stranu na koju sam i ja. Bas mi je ispunilo dan.

Edited January 11, 2016 by Prokleto Djubre

[bigvlada]

Previse je nama dobro da bi napredovali. Bas pricam s ortakom danas (on je zapalio u Svabiju) oko situacije i on trazi neke ljude i problem je da ih nadje. Istovremeno mi kum otvara outsource firmu u Begradu i ima isti problem. Koliko god da si los i nemas pojma, posla ima. Kakav Knut, ima da pevas ako je covek procitao Dizajn paterne i zapamtio 3 najbitnija. Ja imam 34 godine pa mozda nisam dovoljno star da bih se secao, ali ovakva potraznja ne znam da je bila u nekoj industriji. Sto je najludje, ne pokazuje znakove posustajanja. Ljudi sve vise shvataju da su nase firme nista drugo nego spojnice sa stranim klijentima i sve cesce vidim da se midlmen odjebava i da se radi direktno.

Ima mesta za one koji zele da se usavrsavaju i koji ce procitati sve sto mogu zato sto im je to vise od posla, ali mora se imati na umu da gro ljudi uopste ne moraju biti nesto specijalno dobri da bi nasli posao. Sto kazu ljudi i pre - ima posla i za limara i za projektanta, pa se svako moze naci.

Samo bih ja bio mnogo srecniji kad bi skole izbacivale klince kojima je matematika daleko jasnija i koji su sveukupno potkovaniji i obrazovaniji inzenjeri.

 

edit: Utvara, hvala ti na ovome. Nisam imao pojma da se Karmak bacio na ovu stranu. Mozda najveci heroj iz vremena kad sam ja pocinjao okrenuo na stranu na koju sam i ja. Bas mi je ispunilo dan.

 

Slažem se. Ja bih mislio da je domaćoj IT industriji u direktnom interesu da iskešira knjigu i matičnu ploču za svakoga ko želi da ima taj izborni predmet. Ako su u državi gde je sve preko 64kb bila diverzantska roba a carina i porezi na računare i komponente bili 40% vrednosti ljudi uspeli da se organizuju i sklope gotovo 20.000 računara, zašto je to sada toliko teško? Čemu služe domaći IT klasteri? 

[Utvara]

Služe da gledaju svoje dupe i da headhuntuju. Oni nisu ni škola ni školski sistem, i njima ne trebaju srednjoškolci nego gotovi i upotrebljivi kadrovi sa fakultetima.

 

Mogu da utiču na Ministarstvo prosvete, i da lobiraju, i to i treba da rade. I da daju finansijske donacije vezane za konkretne, merljive projekte.

 

Ali njima je i ovako dobro...

[bigvlada]

Pominjali smo već par puta Izrael. 

 

 

 

 

Israel's high-tech boom is double-edged sword

TEL AVIV | BY TOVA COHEN AND STEVEN SCHEER

 

From a thriving company that employed over 500 people, Solel has been reduced to a factory with 50 workers.

Brenmiller's experience is one of a growing number of cases illustrating the double-edged nature of Israel's high-tech boom.

While many entrepreneurs and investors have made lots of money from Israel's start-ups over the past two decades, increasingly firms acquired by foreign buyers are then either shut down, with their intellectual property moving abroad, or turned into R&D centers for the parent company.

Israel's high tech industry is a major growth engine and investment magnet, attracting multinationals like Apple, Intel and Google, who have been eager to snap up local start-ups.

High-tech goods and services account for 12.5 percent of Israel's gross domestic product (GDP) and half of its industrial exports, government data shows. Israel leads the OECD when it comes to R&D, spending 4.3 percent of GDP on it, nearly twice the OECD average, according to Ernst & Young.

Companies often tap into the skills of workers trained in the military or intelligence sectors and start-ups benefit from tax breaks and government funding.

But Karin Mayer Rubinstein, head of the Israel Advanced Technology Industry association, said that while M&A brought money into Israel, patents were being "vacuumed" out.

"In the last few years, most of the companies being bought don't stay here as a separate entity," she said.

 

JOBS WARNING

Many Israeli companies are not growing into global players that acquire others rather than being acquired. This trend is creating an economic problem, said tech pioneer Dov Moran, who sold his firm M-Systems - which developed the USB flash drive - to SanDisk for $1.6 billion.

He said some companies should be sold because they would not be successful on their own. He pointed to Google's $1 billion acquisition of mapping start-up Waze as one such case.

"But the fact that companies are sold is not really great for the country. Only R&D is kept in Israel, not sales, not logistics," Moran said. "We need companies that are creating jobs not just for talented engineers and programmers."

After job creation in the high-tech sector grew an average of 2.5 percent annually from 2004-2012, it has started to shrink, contracting nearly 2 percent in total in the past two years, government figures show, even as the overall jobless rate fell.

Looking back, Moran said that had he stayed the course, M-Systems could have grown to a company with $3-$4 billion a year in sales. Today it operates as a SanDisk R&D center and its workforce has fallen to 700 from 1,000 before the sale in 2006.

There are 282 R&D centers in Israel, most owned by foreign firms. Eight out of 10 Israeli technology firms bought by multinationals become a foreign R&D center in Israel, or are integrated in existing foreign R&D centers, said the Israel Venture Capital (IVC) Research Center.

Entrepreneurs say investors are often looking for high returns as quickly as possible.

"To build a long-term success story takes hard work, many years and lots of patience," Brenmiller said.

Patience is not a strong point in Israel's start-up culture, where entrepreneurs like to move from one idea to the next.

Israeli venture capital-backed companies take an average of 3.95 years from the first round of funding to acquisition, compared with 6.41 years in Britain and 6.66 in France, according to third-quarter 2014 figures from Dow Jones VentureSource.

 

SIGNS OF MATURITY

Solel is not alone in its experience. Chromatis Networks was one of the biggest acquisitions ever of an Israeli company when it was bought by Lucent in 2000, but was shut down about a year later. IBM closed XIV in 2008 about a year after it paid $300 million for the storage technology firm, according to IVC.

But there are some signs the sector is starting to mature as more companies are willing to wait longer before selling, aiming to build themselves up to a stand-alone size.

In 2014 there were 70 Israeli "exits" - stake sales from mergers, acquisitions or initial public offerings (IPOs) - valued at nearly $15 billion, according to PriceWaterhouseCoopers (PwC). But of that, $9.8 billion was in IPOs - up from $1.2 billion in 2013 - while the value of M&A fell to $5 billion from $6.5 billion.

This can partly be attributed to the fact many successful entrepreneurs are on their second or third company, said Rubi Suliman, head of high-tech at PwC Israel.

Brenmiller is one such case. He poured $20 million from the sale of Solel into establishing Brenmiller Energy, which has developed a more efficient way to store heat from the sun.

To keep more companies, the Israeli government needs a long-term plan for incentives and support rather than simply early-stage aid, Rubinstein said.

With wealthier entrepreneurs and less pressure to sell, some believe Israel could begin producing more large companies such as network security provider Check Point Software.

"It is very understandable that a second-time entrepreneur with a large bank account is much more patient in his next venture and much more willing to take risks," said Suliman.

 

(Editing by Pravin Char)

http://www.reuters.com/article/us-israel-tech-m-a-insight-idUSKBN0KS0V520150119

 

 

 

Na stranu njihovi problemi, meni su drugi podaci zapali za oči: 4,3% BDP-a koji se troše na istraživanje i razvoj, 12,5% BDP-a i 50% izvoza čine visokotehnološke usluge i roba, 282 istraživačka centra. Impresivno, a počeli su tako što su 1948 odlučili da je najvažnije ulagati u obrazovano stanovništvo. 

[Bojan]

Najveći problem je što su kod nas pokidane društvene veze. Onda ni država kao proizvod takvog društva ne valja. Analogno tome bilo kakav sistem koji država i društvo treba da iznesu ne funkcioniše.

 

Pojedinci se okupljaju oko neformalnih interesnih grupa, a eventualna emocionalna i duhovna podrška se očekuje od porodice ili proverenih prijatelja.

 

Verovatno je da se sve to najbolje očitava u školskom sistemu, gde su uključeni mnogi segmenti - vlada/ministarstvo, lokalna samouprava, škola sa stručnim službama i nastavnicima, deca, roditelji.

 

Recimo, ukoliko u školi dođe do određene nesuglasice taj problem se obično ne rešava unutar same škole, već suprostavljene grupacije traže podršku od ministarstva i lokalne samouprave kako bi "pobedile" onog drugog. Ministarstvo i lokalne samouprave nameću rešenja. Inspekcije imaju dvostruke standarde, a često su zbunjene i nepripremljene.

 

Nastavnici, kao neposredni izvršioci, trpe ogroman pritisak. Pre ili kasnije shvataju da im je osnovni interes da prežive u ovakvoj situaciji. A za to je potrebno da formalno ispune ono što se od njih traži i da podele dobre ocene, jer je to glavni interes koji vide deca i roditelji i tu vrše pritisak.

 

Ovakva situacija donosi uverenje i oblik vaspitanja dece gde se oni moraju pobrinuti za sebe i svoje interese, bez obzira na sredstva i posledice po druge.

 

Stručne službe u školama, koje su civilizacijska tekovina i čiji je posao da razvijaju osećaj zajedništva i uvažavanja drugih, smatraju se kao prepreka i kao "neko ko tamo nešto trabunja, što nema veze sa stvarnim životom". Sada se vidim, kroz racionalizaciju, svode na 50%.

 

Kakav tu sistem obrazovanja može da funkcioniše? Sa ocenjivanjem? Bez ocenjivanja? Sa kontrolnim zadacima? Bez kontrolnih zadataka? Finski? Japanski? Sovjetski? Pa ne može nikakav.

 

Da pitate decu - A šta vama treba?, trebalo bi da bude opredeljenje jednog modernog društva, ali na taj način da deca shvate suštinu tog pitanja u smislu - šta treba, ne samo meni, već i onom drugom.

[nera]

Prenosim vesti sa druge strane bare: http://www.vancitybuzz.com/2016/01/bc-school-curriculum-computer-coding/

[Prokleto Djubre]

Britanskim Kolumbijcima je jasno sta je sta ;)

[Aion]

Djacka knjizoca za srednje skole:

 

Da li stvano mislite da je nastava programiranja najveci problem naseg skolstva? 

[Dagmar]

Djacka knjizoca za srednje skole:

 

Da li stvano mislite da je nastava programiranja najveci problem naseg skolstva? 

 

Neprofesionalnost na svim nivoima.

[Malvo]

Nastavnici, kao neposredni izvršioci, trpe ogroman pritisak. Pre ili kasnije shvataju da im je osnovni interes da prežive u ovakvoj situaciji. A za to je potrebno da formalno ispune ono što se od njih traži i da podele dobre ocene, jer je to glavni interes koji vide deca i roditelji i tu vrše pritisak.

 

I ne samo zbog toga - u srednjim skolama u unutrasnjosti, onim skolama koje nemaju reputaciju najboljih, su odavno svesni cinjenice da strozi kriterijum znaci i manje djaka, a manje djaka znaci i - manje posla. I onda se popusta u ocenjivanju, gradivo se precutno smanjuje, a na kraju skolske godine i dele ocene sakom i kapom, cime se ulazi u zacarani krug sa svakakvim negativnim posledicama. Najmanje losa reakcija nastavnika u takvim situacijama je da rade sa onim ucenicima koji zele da rade, a da ostale, koje skola ne zanima i najradije ne bi u nju ni isli da je moguce - puste niz vodu. I jedni i drugi znaju da ce zeljenu ocenu svejedno dobiti.

 

Ne bas u vezi sa temom, ali kad sam vec ovde... U jednom mestu u unutrasnjosti postojala je zelja radnog kolektiva odredjene ustanove, a i same zajednice, za povratkom, za pocetak, jednog odeljenja medicinskog profila, a vremenom i drugog, ako mogucnosti dozvole. I takva ideja ima smisla, jer je mesto poznato kao zdravstveni centar i mnogo je mestana zaposleno u tom sektoru (doduse, uglavnom ne sa srednjom strucnom spremom, ali svejedno), a danas lokalna deca moraju da idu u okolne i ne tako okolne gradove. Medjutim, ideji se ostro i nepokolebljivo usprotivi - nastavni kadar, usmerenja ekonomskog. Znaju da bi na njihova radna mesta dosli drugi ljudi.

 

I tako sad u pomenutu srednju skolu idu deca koja ne bi napustala kucu posle osmog razrezda, uz dodatak one dece iz susednog mesta koja nisu uspela da upadnu u zeljenu skolu/skolu u svom mestu, a predaje im nemotivisani nastavni kadar cija je najveca briga da ne ostane bez svog radnog mesta. Savrseno.