Arhitektura

[roksi]

@zorglub a ja to protumacila kao insinuaciju apropo mene kao vestice, pa sam se bila malo uvredila..  skroz zaboravila na baku-jagu:)

[zorglub]

Ma daj...

 

E da, znaš na šta me još podseća?

 

[roksi]

[roksi]

francesca torzo  

 

 

 

[palikaris]

Bio sam prošle nedelje u Skoplju posle jedno 10 godina, pa sam se setio da portažim nešto o rekonstrukciji posle zemljotresa koja je rađena po planu Kenzo Tangea. Nisam pročitao tekst (čim vidim communist architecture u naslovu nervira me), ali ima super fotki.  @hazard da ne gleda, strefiće ga infarkt

 

https://yomadic.com/communist-architecture-skopje-kenzo-tange/

 

 

 

 

 

 

Al šta zna Kenzo, ko je on uopšte, ovi danas pametni su popravili njegove budalaštine:

 

 

a evo i kako su komunisti zabranjivali crkvu, hapsili ko slavi slavu i to. Saborna crkva iz 1972.

[namenski]

6 minutes ago, palikaris said:

a evo i kako su komunisti zabranjivali crkvu, hapsili ko slavi slavu i to. Saborna crkva iz 1972.

Citam i smejem se  

Ali se, na stranu smejanje, gledajuci ovu fotografiju (pravoslavne) crkve projektovane kao arhitektonski iskorak iz kanona^tm ma koji je ondasnji komunjarski vrh SPC pristao, setih mozda jedine propustene prilike da se SPC koliko-toliko i barem u ovom segmentu modernizuje, napravi iskorak u drugu polovinu 20. veka: crkvu na Vozdovcu, gradjenu negde sredinom 80-ih trebalo je da oslika Milic od Macve.

Kakvo god ko misljenje o Milicu i njegovoj post 90-te delatnosti imao, to bi bio zaista pravi iskorak.

Secam se, a negde, pa ma i u Ilustrovanoj politici imaju da se nadju crtezi, skice.

A secam se i nacionalno osvescene halabuke oko te blasfemije u kojoj su, pored popova, ucestvovali i nacionalno osvesceni intelektualci.

Stvar se zavrsila na klasicnom  kanonskom oslikavanju, a nastavila do danas izgradnjom crkava monstruma diljem Srbije, CG, Bosne, koje se naprosto takmice u tome koja ce vise ostati zaledjena u nekim vremenima koja postoje samo u glavama zna se vec cijim.

Na stranu sto, o istom trosku, ni Narodna biblioteka Srbije, jedan od boljih primera ukrstanja tradicionalne srpske arhitekture i modernog nije u intelektualnim^tm krugovima bolje prosla.

 

A sto se komunjare Tangea tice, bese li i zeleznicka stanica u Skopju njegov rad:

 

 

 

Nisam siguran, ali ako nije Tange, neko od imena od znacaja jeste sigurno, mozda neki Finac, da ne trazim sada.

[palikaris]

Jeste Tange. Mislim da je osim urbanističkog plana u stvari samo železničku stanicu i lično projektovao. I nikada nije završena skroz po projektu. 

[namenski]

10 hours ago, palikaris said:

Jeste Tange. Mislim da je osim urbanističkog plana u stvari samo železničku stanicu i lično projektovao. I nikada nije završena skroz po projektu. 

Tacno, evo cuo se sa skopskim ogrankom familije, potvrdili mi, inace stan im bio preko puta hotela Makedonija, dakle skoro u samom epicentru, dobili na Vodnu svedsku ondasnju montaznu kucu, eno je jos stoji, primereno negovana doduse, ali cudo prakticnosti, kvaliteta, takozvanog rasporeda prostorija, izvedbe...

Zao mi sto nemam fotografije, vredna je ovog topika i danas.

[palikaris]

Stvarno je šteta šta se danas radi sa tim Skopljem, ono je užas. I kod njih struka^tm izgleda ćuti.

 

Inače, kaže u ovom tekstu da je sa Tangeom na planu rekonstrukcije Skoplja radio i Arata Isozaki, još jedan veliki car među japanskim metabolistima.

http://architectuul.com/architecture/reconstruction-plan-for-skopje

 

A na konkurs su se javili i Van den Broek i Bakema, tako da je Skoplju bio suđen brutalizam u toj rekonstrukciji, obrni-okreni

http://www.sosbrutalism.org/cms/16271739

 

 

[roksi]

4 minutes ago, Host said:

Meni bas super  

 

ko las vegas;)

[hazard]

13 hours ago, palikaris said:

 

a evo i kako su komunisti zabranjivali crkvu, hapsili ko slavi slavu i to. Saborna crkva iz 1972.

 

 

Mislim da treba malo dublje da se pozabaviš istorijatom i genezom MPC i njenim odnosom sa komunističkim režimom i njenom ulogom u politici istog

[namenski]

MPC 1972.  

[roksi]

 

skopje danas

[beyoncé]

hvala palikarisu na iniciranju teme o betonskom skoplju, već neko vreme i mene opseda.

 

iako kenzo tangeov projekat nije u potpunosti realizovan, u skoplju su i te kako prisutni elementi ovog futurističkog (ne samo za to vreme) plana, zbog čega neki zovu skoplje prestonicom brutalizma. danas su mnogi od tih objekata unakaženi do neprepoznatljivosti intervencijama retardiranog projekta sk2014 (kao zgrada vlade na prethodnoj strani ili most goce delčev), ili skoro nevidljivi od neobaroknih gipsanih kulisa, spomenika, bilborda, neona i ostalog urbanističkog šuma. većina objekata je u očajnom stanju usled neodržavanja i zapuštenosti (a i da se ne lažemo, goli beton ružno stari), kao npr. pomenuta železnička stanica koja danas izgleda kao scenografija za košmar. mada, neki bi rekli da je, sudeći po reakcijama koje izaziva, ili zato što su noćne more uvek upečatljivije od bezbrižnih snova, košmarno sastavni deo brutalizma.

 

najviše građevina su projektovale domaće (ex yu) arhitekte, među kojima se posebno ističe bitoljčanin janko konstantinov, koji je do rekonstrukcije radio u firmi alvar aalta u finskoj, a njegova dela se mogu naći od švedske do kalifornije. inače, za razliku od, recimo, beograda i zagreba, gde je ovaj stil najvidljiviji na stambenim zgradama/blokovima, u skoplju su gotovo svi najznačajniji brutalistički objekti javni (prostori). (iako mi preterivanje u bilo čemu nije strano, kada bih stavila sve slike koje želim od ovih koje sam vremenom nakupila, to bi bilo ozbiljno iživljavanje nad forumom, pa ni ne počinjem.)

 

deo tih objekata se može videti u fenomenalnom serijalu BBC4 - bunkers, brutalism and bloodymindedness: concrete poetry, koji zaista vredi pogledati, čak i oni kojima brutalizam nije privlačna tema.

 

i da, poetry u naslovu nije tu slučajno. jonathan meades, i tekst koji izgovara deadpan glasom i sakriven iza crnih naočara, je čista poezija. nešto korozivna, puna nepoznatih ali melodičnih reči, ubada prst u oko, ali poezija.

 

(može i na kritiku savr umetnosti)

 

Spoiler

 

There was no such thing as architectural modernism.

There were modernisms, plural, several, contradictory,

at odds with each other.

And these idioms have gradually, if grudgingly,

come to be accepted as the norms of the last 100 or so years.

All these idioms, save one, Brutalism,

an offensive din to many ears, but concrete poetry to mine.

What is it about Brutalism that prompts such derision,

such animus, such loathing?

Its aggression?

Its candour?

Its arrogance?

Its sheer art?

This season, as you can see, I am vivacious in fuchsia

and lacy ruffs, whilst last season, I was a street riot of purple

and diamante. Purple is such a very, very brave colour, don't you think?

But had Anna Wintour

or Karl Lagerfeld called me

to say that I should be bedecked in a gingham, taffeta,

scoop-necked young generation jumpsuit

and daubed all over with fig confit spa hydration pamper,

I would have stripped off and gone for it.

Wasps or no wasps!

We think of shifts in taste as being entirely manipulated,

relentlessly, regularly, but our awareness

of this hectoring invitation to conform,

makes us no less conformist.

We're persuaded of need where none exists.

We're enjoined to subscribe to the new,

new clothes, new phones, new cars, new cults

and, of course, new strata of personal debt,

raging hyper-debt.

However, not all fashions, not all crazes,

not all fads, not all tastes, not even all religions,

are blatantly mercantile creations.

Some, the worthwhile minority, are born of commonality,

of harmonious unison, of the thread of juncture,

over complex combination of circumstance,

chance and coincidence and, no doubt,

various other alliterative properties.

...

 

 

[Ras]

Super post!