Srbija

[No7]

[No7]

Centralna Srbija,

[No7]

[Кристофер Лумумбо]

mnogo lepe fotke. odakle ti ovo i ko ja autor?

[No7]

mnogo lepe fotke. odakle ti ovo i ko ja autor?

Dragoljub Zamurovic je autor covek se bavi fotografijom a njegove razne fotografije su objavili Time, Geo, Epoca, Newsweek, Europeo, Stern, Paris/Match, Figaro Magazin,National Geographic ...

[No7]

Evo jos od istog autora,Oj, Karlovci, mesto moje drago"Tipican izgled Banata kada se usija Zvezda nedeljama,ili ovakav,

[No7]

Cuveno KaradjordjevoMislim da su u pitanju ribnjaci Ecka,

[No7]

U Perućcu, na desnoj obali reke Drine, 13 km uzvodno od Bajine Bašte, nalazi se reka Vrelo. Ova zanimljiva rečica izvire iz masiva planine Tare i posle svog kratkog toka utiče u Drinu, zapravo se stropoštava sa prilične visine i pravi veliki i izuzetzno lep vodopad. Voda se uz jak huk survava U Drinu i pri tome se podiže pravi oblak od sitnih kapi, pa je na ovom mestu, čak i u vrelim letnjim danima izuzetno sveže i prijatno. Na samom slapu se nalazi i lep restoran. Međutim, rečica Vrelo je zanimljiva i zbog nečeg drugog. Naime, njen tok je dugačak tačno 365 m, dakle onoliko koliko godina ima dana. Upravo iz tog razloga ovu rečicu meštani sa puno ljubavi nazivaju ?reka dugačka kao godina?. Dužina njenog toka se ne menja jer ističe iz kraškog terena, a na ušću se takođe nalaze čvrste stene koje voda ne može da odnese. Ispod samog izvora reke podignut je i ribnjak u kome se gaji kalifornijska pastrmka.

[No7]

Tvrjdave, dvorci i zamkovi Srbije.Na ovome forumu sam procitao da se u Srbiji nije mnogo gradilo gradova u srednjem veku e pa to bas i en odgovara istini problem je sto su zbog velikog broja ratova oni velikim delom unisteni, ostali je par citavih ili polucitavih poput Golubca, Smedereva, Maglica, Lazarev Grad i ima jako puno sa temeljima poput ili se pretpostavlja da su tu postojala utvrdjenja,Avala (Havala, žrnov) - Pored Beograda na najvišem vrhu Avale. Danas ne postoji. Lazarev Grad, (Kruševac, šaren Grad) - Tvrđava u Kruševcu, prestonica kneza Lazara. Danas ima ostataka utvrđenja. Anište - Blizu ušća Ljiga u Kolubaru. Jedva vidni ostaci. Atanas - Nedaleko od Pirota.Danas je u ruševinama. Baba (grad Orlovića Pavla) - Nedaleko od Paraćina. Danas ne postoji. Bakićevi dvori - Pored Kragujevca na Venčacu. Banoštor (lat. Malata Bononia, Ban Monoštra, Banov Manastir) - Nedaleko od Banoštora. Danas ne postoje ostaci grada. Bač - Tvrđava u Baču. Danas postoje ruševine utvrde. Bačina - Pored Varvarina. Bela Stena - Nedaleko od Valjeva. Beljin - Pored Vladimiraca u Mačvi. Danas ne postoji. Ima ih jos mnogo, neki bi mozda mogli i da se obnove kada bi za to postojale zelje i volje ali sta je tu je.GolubacSmederevo,Sokograd,

[No7]

Grad kneza Lazara ili šaren GradGrad kneza Lazara ili šaren Grad( tur :Aladža Hisar) je srednjevekovno utvrđenje u Kruševcu i nekada je bio prestonica kneza Lazara. U sklopu grada nalazila se kneževa dvorska crkva tzv. Lazarica. Utvrđenje u Kruševcu se prvi put pominje 1381. godine, tako da ga je najverovatnije podigao sam knez Lazar ili je pak značajno proširio i ojačao neku starije utvrđenje koje se tu nalazilo. U njemu se tada nalazila kneževa prestonica iz koje je vladao svojim zemljama o čemu svedoči i zapis u potpisu jedne povelje izdate 1387.godine u kome stoji: "u slavnome gradu gospodstva mi Kruševcu."Posle Kosovskog boja Turci su na kratko preuzeli kontrolu nad gradom,ali je ona brzo vraćena Srbima. Lazarev sin i naslednik Stefan je upravljao despotovinom iz Kruševca sve do 1405.godine, kada prestonicu premešta u Beograd, koji je od 1403.godine počeo da obnavlja i utvrđuje. Međutim Kruševac nije gubio na značaju, jer se despot 1413.godine u njemu sastao sa sultanom Mehmedom I.Borbe oko kontrole nad gradom nisu prestajale tokom cele prve polovine XV veka, pa on biva predavan Turcima 1413. (na kratko) i 1427.godine( despot Stefan ga pred kraj života predaje), da bi ga 1437.godine osvojili Mađari. Sporazumom o obnovi despotovine Đurađu Smederevcu je 1444. godine vraćen Kruševac, ali ga Turci i definitivno osvajaju 1454.godine kada ga nazivaju Aladža Hisar tj. šaren Grad zbog različitosti materijala od koga je tvrđava izgrađena.

Niška tvrđava

Preteču Tvrđave na današnjem mestu predstavlja logor rimskih legionara, a pre toga je možda ovde egzistiralo naselje Kelta. Dolaskom Slovena na tle Niša, prestaje antičko počinje srednjevekovno doba. Neposrednih izvora o slovenskom osvajanju Niša nema. Tek od X veka na osnovu spisa se može zaključiti da niško utvrđenje poseduje karakteristike srednjevekovne tvrđave. Osim pisanih izvora niška Tvrđava je predstavljena na jednoj vojnoj karti Balkanskog poluostrva iz prve polovine XV veka. Ostaci srednjevekovnog zida niške Tvrđave, potvrđeni su novijim iskopavanjima.Turskim osvajanjem grada Niša u XV veku, Tvrđava je ulazila u sastav državnih građevina koje su služile sultanu. Početne radove na Tvrđavi, Turci su izgleda preduzeli 1660 godine. Čelebija je iste godine zapisao da je "gradska tvrđava sagrađena od kamena usred šehera kao kakav han". Marta 1689. godine neposredno pred austrijskim osvajanjem grada, Turci su Niš utvrdili zemljanim utvrđenjem sa palisadom i jarkom. Osvojivši Niš Austrijanci su 1690. godine na ostacima srednjevekovnog utvrđenja, sagradili dva jaka bastiona po projektu italijanskog inženjera Peronija, nazvavši ix car Leopold i carica Leonora.

Tvrđava Bač

Istorija Baca pocinje jos u bronzano doba. Naime, u Budimpesti se cuva mac iz tog perioda koji je naden u okolini danasnjeg Baca. Iskopine kod danasnjeg Baca iz rimskog perioda pokazuju da je tu nekada bila veca rimska naseobina, koja je stradala tokom seobe naroda. Drevni grad na Mostongi, koja je danas isuseno korito reke, dao je ime celoj regiji - "Backa". Prvi tragovi u pisanim izvorima o Bacu i podrucju oko njega poticu jos godine 535 kada ga car Istocnog rimskog carstva Justinijan, pominje u jednom svom pismu.Bac je prema nekim letopisima bio i Avarska tvrdjava (873. godine.). Ugarski kralj Stjepan i osnovao je u Bacu zupaniju, a na prelazu prvog milenijuma u drugi, Bac je vec bio izgradjen i utvrdjen grad, povezan Mostongom sa Dunavom. Za vreme Arpadovica Bac postaje ne samo crkveno sedište nadbiskupije vec i kraljevski grad u koji dolaze plemici i vladari na dogovore, zborove i skupštine. U XII veku Bac belezi veliki uspon. Od XII veka ustanovljen je obicaj da se jednom godišnje ugosti kralj. U gradu su se nalazili osim zupana i podzupani, sudije, vojno osoblje i dr. Kada je prosla mongolska najezda sredinom XIII veka Bela IV obnavlja ovaj grad. Ostaci sadasnjih zidina tvrdave Bac poticu iz vremena Karla Roberta Anzujskog, kada su podignuti u periodu od 1338. do 1342. godine. Tada je, prema uzorima francuske gotike, izgraden deo sadašnjih odbrambenih objekata.U XIV veku su zabelezeni sve cesci upadi Turaka. Mnogi pohodi na Turke su kretali iz Baca. Bac je, kažu zapisi imao više stanovništva, zanatlija i raznih zanimanja nego zajedno Sombor, Subotica, Apatin i Becej. Nakon pozara u XIV veku, tvrdava je obnovljena i ojacana i tada je postala vazno vojno, politicko, kulturno i crkveno sediste. Kako su zabelezili istoricari, zajedno s tvrdjavom nastalo je i podgradje, u koje se ulazilo kroz kapiju Siljak, koja i danas postoji. U vreme Mohacke bitke (1526. godine), Bac je dao svoju konjicu. Medutim prodor Turaka nije zaustavljen pa Bac. Nakon Mohacke bitke, Bac pada u ruke Turaka. Tvrdavu Bac je tada dosta dugo i uspesno branio srpski despot Stefan Berisavljevic. Od 1592. do 1682. godine grad i tvrdava su bili pod turskom vlascu, a od Rakocijeve bune (1703 -1711) napustena je i razvaljena.

[No7]

Manasija

Манасија (Ресава) је један од најзначајнијих споменика српске средњовековне културе и припада такозваној ?Моравској школи?. Подигао је деспот Стефан Лазаревић - Високи између 1407. и 1418. године. Одмах после оснивања, Манасија је постала културни центар деспотовине. Њена ?Ресавска школа? била је по својим преводима и преписима чувена - и после пада деспотовине - кроз цео XV и XVI век.

Užički Grad

Užički Grad je srednjovekovna tvrđava podignuta najverovatnije u drugoj polovini XIV veka da bi štitila Užice i karavanski put koji je dolinom Đetinje povezivao Moravsku dolinu sa Bosnom, Hercegovinom i obalom Jadranskog mora, prvenstveno Dubrovačkom republikom. Smeštena je na visokoj oštroj steni koja se strmo spušta u Đetinju koja je sa tri strane okružuje i onemogućava prilaz.

Todorova kula, Kula Todora od Stalaća

Stalać (Todorova kula, Kula Todora od Stalaća) je srednjovekovno utvrđenje nedaleko od Stalaća, od koga je su danas opstali samo ostaci Donžona, zbog čega se ceo lokalitet obično naziva "kulom".Smatra se da je kulu podigao knez Lazar Hrebeljanović na ostacima antičkog grada, kao i crkvu u blizini, od koje je danas ostalo samo zvono u crkvenoj porti na kome piše da je napravljeno 1384. godine u Milanu. Sama Todorova kula se nalazi na obroncima Mojsinjskih planina (Srpska Sveta Gora), na kojoj se nekad nalazilo 70 srpskih manastira i crkava.Tragičan kraj Todora od Stalaća i njegove ljube Jelice opisan je u narodnoj pesmi ?Smrt Vojvode Prijezde?. Todor je odlučio da sa Jelicom skoči u Južnu Moravu, koja je tada tekla ispod same kule, kako ne bi pali u ruke Turcima. Prema legendi Turci su ušli u grad prateći guske koje su kroz skriveni otvor na bedemu oko kule izlazile na Moravu. Putopisci iz XV veka su zabeležili da je podno grada u to doba bilo usidreno preko 100 šajki. Od kule je danas ostao samo jedan dobro očuvani zid.

[No7]

Ras

Ras je najpoznatija utvrda u srednjevekovnoj Srbiji po kojoj je naziv Raška dobila Srbija Nemanjića.Taj termin je kasnije korišćen kao ekvivalent za termin Srbija odnosno Srbin(Rašanin),a danas se koristi za oblast koja obuhvata jugozapadne delove Srbije i severne delove Crne Gore i smatra se kolevkom srpske državnosti.Tačna lokacija Rasa nije poznata,ali se pretpostavlja da je to najverovatnije lokalitet Gradina u blizini Novog Pazara.Ras je kao utvrda usko povezan sa srpskom državom i njenim stvaranjem.Prva srpska država nastala pod knezom Vlastimirom koji je zbacio vrhovnu vlast Vizantije i proglasio nezavisnost pod uticajem stanovništva,kojem su teško padali Carski nameti i uz podršku mnogobožačkog elementa u narodu,kome su smetali pokušaji grčkog sveštenstva i činovnika da pokrste stanovništvo.Vlastimir je zauzeo Ras i iz njega proterao činovnike i vojnu posadu čime je zbačena Vizantijska vrhovna vlast.Ne zna se tačna godina ovog Vlastimirovog ustanka,ali se smatra da se desio sredinom IX veka,pre 850. godine.Stvaranje nezavisne srpske države kvarilo je planove bugarskom hanu Presijamu koji je otpočeo okupljanje balkanskih Slovena oko Bugarske,zbog čega je zaratio sa Srbima,ali je nakon tri godine ratovanja morao da zaključi mir jer nije uspeo da ugrozi srpsku državu,a tokom rata je izgubio veći deo vojske.Posle Vlastimira vlast je prešla na trojicu njegovih sinova:Mutimira,Strojimira i Gojnika.Novi bugarski han Boris(Presijamov sin) poslao je vojsku na Srbiju sa ciljem da je porobi,a na čelu vojske je bio njegov(Borisov) sin Vladimir.Međutim i ovog puta je bugarska vojska potučena do nogu,a u zarobljeništvo je pao i sam Vladimir sa još 12 boljara.Ovaj poraz primorao je Bugare na zaključivanje mira sa Srbijom,a bugarski zarobljenici su tražili od Srba da ih doprate do granice,do Rasa gde su razmenjeni pokloni u ime mira i prijateljstva.Ras je u tim prvim godinama srpske državnosti bio značajno strategijsko mesto i važan bedem srpske države u kom je Vizantija držala posadu da bi kontrolisala taj deo poluostrva.Mesto utvrđenog Rasa Danas sa sigurnošću ne možemo tvrditi gde se Ras zaista nalazio jer nijedan lokalitet tog tipa(utvrda) u tom delu Srbije nije zadržao svoje srednjevekovno ime usled seoba stanovništva,već su dobili opšta imena koja su takvim mestima(utvrdama) davana širom Srbije.Kao najverovatnija ističu se dva lokaliteta:Gradina - iznad ušća Sebečevske reke gradina Postenje - u blizini crkve svetog Petra(tadašnje venčane crkve)

Stari Ras ili Ras je bio jedna od prvih prestonica srpske srednjovekovne države Raška.Ime Ras prvi put se spominje u srednjovekovnim izvorima; tačnije, u beleškama vizantijskog cara Konstantina Porfirogenita koje se odnose na rat između Srbije i Bugarske krajem 9. veka, a značaj mu je dao i vizantijski hroničar iz 12. veka Jovan Kinema. Srpski izvori ga spominju samo jednom i to na početku 13. veka, na jednom od poslednjih listova Vukanovog jevanđelja.O kompleksu Starog Rasa danas se dosta zna, jer su opsežna istraživanja otpočela 1972. godine, a trebaće još mnogo rada da se sazna sve što krije taj značajan spomenički kompleks koji je smešten na nekoliko lokaliteta grupisanih na relativno malom prostoru (okolina Novog Pazara). Jer, najstariji tragovi naselja datiraju još iz praistorije, iz poznog eolita (oko 2000 p.n.e.), prva zidana utvrđenja iz kasne antike (kraj 4. veka), prvi srednjovekovni grad je iz 9. veka, drugi iz 12. veka. U Rasu bila verovatno prva kovnica novca u srednjovekovnoj Srbiji, za koju je zaslužan kralj Radoslav i koja je od 1230. godine radila po ugledu na tradiciju vizantijskih careva iz dinastije Anđela koji su imali kovnicu u Solunu.U drugoj polovini 12. veka nastupilo je najznačajnije razdoblje u istoriji Rasa kada je on postao glavno uporište središnje oblasti nove srpske države. Iz tog perioda je nađen arheološki materijal koji govori o tokovima života u okviru grada: grnčarija za svakrdnevnu upotrebu, delovi oružja od kostiju, kao i oruđa od drveta i gvožđa. Najzanimljivija su, svakako, svedočanstva o radu jednog zlatara, a to su mala posuda sa kapljicama zlata i kalup za livenje medaljona sa predstavom Bogorodice i Hrista. Pronađeno je i nekoliko žetona za igru ?mice? i kamene kockice za igranje potpuno identične onim koje koristimo danas.Stari Pac ima posebno značenje u tradiciji srpskog naroda: označavao je centar Srbije, središte i mesto iz kog je ponikla srednjovekovna srpska država, odatle je vladar sazivao srednjovekovne srpske državne sabore, iz njega je vladao veliki župan Stefan Nemanja, a tu su on i njegovi potomci imali svoje dvorove. Uostalom, po njemu je srednjovekovna država nazvana Raškom, a poreklo ovog imena trebalo bi potražiti u antičkom dardanskom naselju Arsa.Nekada su toj oblasti pripadali Gradac i Studenica, a danas se u okviru nje nalaze Sopoćani, Petrova crkva, Crna Reka, Đurđevi stupovi, Končul... Pre svega Sopoćani, jer je na svetskoj izložbi u Parizu 1961. godine freska ?Uspenja Presvete Bogorodice?, iz ovog manastira, proglašena za najlepšu fresku čitavog srednjeg veka.Osamnaest godina kasnije UNESKO je pod svoju zaštitu uzeo kulturno-istorijsku sredinu nazvavši je Pac sa Sopoćanima (1979). Međutim, godine 2003. lokalne vlasti (SDA Sulejmana Ugljanina) stavljaju van snage Odluku o proglašenju spomeničkog područja Starog Rasa za kulturno dobro (radi ?narušavanja ambijentalne sredine?).Rezultat toga je bio apel bratstva manastira da Sopoćanima, ali i celom zaštićenom području, preti opasnost da budu skinuti sa liste Uneska čime je taj značajan kompleks došao u opasnost da izgubi svoj teško stečeni status.Uz obrazloženje da ?grad mora da se širi?, lokalne vlasti su poništile sva dokumenta doneta na lokalnom i republičkom nivou, i odobrile ?širenje? ugostiteljskih i drugih objekata namenjenih zabavi ili, u boljem slučaju, trgovini.

[No7]

Crkva svetih Apostola Petra i Pavla u Rasu

Crkva svetih Apostola Petra i Pavla ili Petrova crkva iz IX ili X veka kod Novog Pazara predstavlja najstariji spomenik crkvene arhitekture na prostoru Srbije i prvobitno je sedište raške episkopije. Sama crkva ima osnovu rotonde sa upisanim četvrorolistom i potiče iz vizantijskog doba, dok freske iz njene unutrašnjosti potiču iz X, XII i XIII veka.Na njenom mestu se nalazio ranohrišćanski objekat koji je podignut u VII veku na prostoru ilirskog kneževskog tuluma iz V veka p.n.e. čiji ostaci su otkriveni 1957.godine.Posle detaljnih arheoloških istraživanja,crkva je konzervirana 1960.godine.Po načinu gradnje slična je crkvama sa prostora Gruzije i Jermenije koje su datirane od VII do IX veka,ali je usled prepravki i dograđivanja postala jedinstvena,što je bio jedan od razloga da se nađe na UNESKOvoj listi svetske baštine u sklopu spomenika srednjeg veka objedinjenih pod zaštićenom celinom Stari Ras.Na njenom mestu je u V veku p.n.e. sahranjen ilirski knez i prilikom arheoloških istraživanja sprovedenih 1957.godine na tom prostoru je otkriven veći broj grčkih vaza, srebrnog posuđa, zlatnog nakita, bronzanih predmeta, staklenih i ćilibarskih predmeta i ukrasa koji su od izuzetne naučne vrednosti.U VII veku je nad nekadašnjim kneževskim grobom podignut ranohrišćanski objekat koji je u IX ili X veku,moguće za vreme Časlava, pretvoren u crkvu koja je kasnijim doradama dobila današnji izgled.

[No7]

Spisak dvoraca, zamkova i tvrdjava na prostoru Vojvodine,

Dvorac "Fantast", Bečej Dvorac "Bezeredi", Čelarevo Dvorac "Sokolac", Novi Bečej Dvorac "Damaskin", Hajdučica Dvorac "Dunđerskih", Kulpin Dvorac "špicerovih", Beočin Dvorac "Kapetanovo", kod Starog Leca Dvorac "Baba Pusta", Aleksa šantić Dvorac "Kaštel", Panonija Dvorac "Danijel", Konak Dvorac "Marcibanji-Lederer", Čoka Letnjikovac šulho Vebera, Padej Kuća Divan Georga, Padej Dvorac "Hertelendi", Bočar Dvorac Miloša Bajića, Bočar Dvorac "Karačonji", Novo Miloševo Dvorac Servijski-šulpe, Novi Kneževac Dvorac "Maldegem", Novi Kneževac Dvorac "Biserno Ostrvo", Bačko Gradište Dvorac "Nojhauzen", Srpska Crnja Letnjikovac "Krivaja", Krivaja Letnjikovac "Pece", Mali Iđoš Dvorac "Zako", Bajša Letnjikovac "Engelman", Gunaroš Mali dvorac "Danijel", Stari Lec Veliki dvorac "Danijel", Stari Lec Letnjikovac "Vendl Mora", Sonta Dvorac "Sečenji", Temerin Dvorac "Karas", Horgoš Dvorac "Bisingen", Vlajkovac Dvorac "Redl", Rastina Dvorac "Kovač", Riđica Dvorac "Kaštel", Bačka Topola Dvorac "Zobnatica", Bačka Topola Dvorac "Ingus", Hajdukovo Dvorac "Lazar", Ečka Dvorac "Lasla Karačonjija", Novo Miloševo Dvorac "Jagodić", kod Konaka Dvorac "Ilion", Sremski Karlovci Dvorac "Jovanović", Sočica Veliki dvorac "Lazarević", Veliko Središte Mali dvorac "Lazarević", Veliko Središte Dvorac "Marcibanji", Sremska Kamenica Dvorac "Tabori", Vrbas Dvorac "Talijan", Novi Kneževac Dvor "Patrijaršije", Sremski Karlovci Dvor "Bogoslovije", Sremski Karlovci Dvorac "Hadik", Futog "Tomanova" vila, Vrbas "Vladičanski" dvor, Novi Sad "Vladičanski" dvor, Vršac Letnjikovac "Fišerov Salaš", Ruma Dvorac "šlos", Golubinci Dvorac "Eđešeg", Novi Sad "Jodna Banja", Novi Sad Vila, Kula "Petro Kuzmjak", Ruski Krstur Vila, Savino Selo "Tvrđava Bač", Bač Dvorac "Kiš", Elemir Dvorac "Stratimirovića", Kulpin Vila "Danijel", Zrenjanin "Ruski" dvor, šid Vila, Kikinda Vila I, Kikinda Vila "Ertl", Odžaci Dvorac, Karađorđevo Dvorac, Gornja Rogatica Vila Elek, Zrenjanin Letnjikovac "Višnjevac", V. Radinci

[No7]

Dvorac "Fantast", Bečej

Kada putnik namernik u nepreglednoj vojvođanskoj ravnici najpre ugleda dvorac ?Fantast" koji se nalazi nedaleko od Bečeja, odmah je jasno da je zalutao na jedan od starih poseda koji kriju sudbine mnogih porodica, uspone, padove, mržnje i ljubavi. Jedna od njih bili su i Dunđerski koji su početkom 19. veka došli iz Hercegovine u Vojvodinu koja je tada pripadala Austrougarskoj. Bogdan Dunđerski bio je, bez sumnje, najzanimljivija ličnost pomenute porodice i vlasnik čuvenog dvorca, danas poznatog kao ?Fantast" koji je u tom vremenu, odslikavao svu njegovu moć i bogatstvo. Nikada se nije ženio i imao je tri velike ljubavi, žene, konje i vino. Bio je jedan od retkih ljudi koji je uspeo da ostvari svoje snove sagradivši dvorac iz mašte. Priča o boemu, veleposedniku Bogdanu Dunđerskom, živi još samo u priči kustosa Maje Dekanić koja svakodnevno vodi turiste u razgledanje ovog zdanja. Jedino su zidovi i vrata ostali autentični u dvorcu. Od raskošnog nameštaja, umetničkih slika i nakita nije ostalo ništa. Nakon oslobođenja 1945. godine, u nepoznatom pravcu su odneti tepisi, kristalni lusteri, srebrnina, a u dvorac su, namerno ili ne, puštene ovce. Tako je pod i deo zida bio potpuno uništen. Bogdan Dunđerski je drugovao sa Urošem Predićem i kad je odlučio da na svom imanju podigne kapelu Sv. Đorđa, jer je saznao da se nekada na tom prostoru nalazila crkva, Prediću je poverio da oslika ikonostas. Imao je samo jedan uslov, da Bogorodica dobije Marin lik. Turisti koji danas posete kapelu mogu da se dive radu visoke umetničke vrednosti. Na tom mestu Bogdan Dunđerski je i sahranjen, 1943. godine. U posleratnim godinama crkvi je bila namenjena sudbina električne centrale, ali je Uroš Predić uputio jedno značajno pismo Moši Pijade nakon čega je crkveno zdanje bilo ?samo" zaključano. Danas je kapela ponovo osveštana. U njoj se organizuju krštenja, a ovo romantično mesto daje poseban ton brojnim venčanjima. Više od polovine celokupnog imanja zauzimala je ergela koja je pre rata brojala oko 1.400 rasnih konja. Po oslobođenju, preostali konji prodati su Italijanima po klaničnoj ceni. Danas se na imanju nalazi oko 80 grla u šest konjušnica, a postoji i staza za trening galopera. Mogu se videti i čuvena grla kao što su ?Remedi for lav" što u prevodu znači ?Lek za ljubav" zatim Jalna i Best Vetprom. Na ergeli se može videti i grob čuvenog konja Inkvizitora, naslednika inače najtrofejnijeg pastuva, Kazanove, koji je, kako kažu, umro slatkom smrću, prilikom skoka na kobilu. Za ljubitelje ovih plemenitih životinja organizovana je škola jahanja. Danas je dvorac, renoviran u luksuzni hotel, dolaze brojni domaći i strani turisti. Hotelske sobe u su smeštene u glavnu kulu. Objekat je otvorenog tipa i ima vrlo bogatu turističku ponudu. U prostranom parku francusko engleskog tipa nalaze se brojne staze za šetnju, teniski tereni, a radi se i na uređenju obližnjeg jezera. Dvorac je spomenik kulture od velikog značaja. Priča o prijateljstvu Bogdana Dunđerskog i Uroša Predića...Legenda: Poput nekog monolita iz snova, ili čednosti koja se propinje, Fantast kao da je posvećen oblacima. Ono što najviše čudi i privlači pažnju, nije očuvanost parka i glavne zgrade, no ikona Stefana Prvovenčanog koja se nalazi na oltaru u kapeli Bogdana Dunđerskog. U ovoj kapeli, koju je čitavu oslikao Uroš Predić, nalazi se Bogdanov grob i ikona koja u svom desnom donjem uglu ima srebrni otisak nečijih usana. Ovaj otisak je primećen još na prvu godišnjicu Bogdanove smrti i čini se da je svakom narednom godinom taj trag postajao vidljiviji i sve svetliji. Kao da je neko mekotu svojih usana, svake godine iz zahvalnosti prinosio pred noge prelepom svecu. Kome te usne pripadaju? Može samo da se nagađa... Svake godine na Preobraženje, Sveti Stefan Prvovenčani dopušta vilovitoj duši Bogdana Dunđerskog da uzjaše senku svoga mrtvoga konja Inkvizitora i da obiđe svoje nekadašnje imanje. Ovaj čudni par prvo obilazi Inkvizitorov grob. Duša se naslanja na spomenik i osluškuje rzanje umrlog, dok Inkvizitorova senka odlazi da oseti miris sena i znoj živih konja. Konji ne vide ništa ali se neki čudan nemir uvlači u njih. Osećaju prisustvo velikog i dalekog oca, pa se zbijaju u gomile. Dok je senka Inkvizitora među svojima, Bogdanova duša obilazi kapelu, da bi pozdravila mesto gde joj se nalazi telo. Ponese po koji cvet da ljudi ne zamere, proveri da li se kapela održava, prinese se ikoni svetog Stefana na oltaru i preda se uspomenama... Ovde je sve u znaku konja - Ergela, Inkvizitorov grob, pa i sam zamak je dobio ime po konju Fantastu. Pa ipak, oličenje ovoga zamka je stari čuvar ergele, koga je još Bogdan doveo za života. Već više niko ne pokušava da mu odredi godine, ali mu svi priznaju magičnu moć nad konjima. Kažu da poznaje nemušti jezik i tajnu spravljanja trava koje će konje učiniti još plodnijima. Sem Bogdana je još jedino on smeo da uzjaše Inkvizitora i čini se da je od ljudi u Fantastu jedino on osećao dolazak dva čudna gosta na ?Preobraženje". On održava Inkvizitorov grob i vrlo često se može videti, kako naslonjen na spomenik konja, sa nekim razgovara. Veterinar iz Bečeja je pričao, kako je pre nekoliko godina jedan ?dvogodac" slomio prednju levu nogu. Kada ga je pregledao, odlučio je da mu da injekciju ne bi li životinji skratio muke. Prišao mu je Andrija (kako zovu starog čuvara Ergele) i rekao mu: ?Odlazi! Sok od Jagorčevine, pun mesec i dolazak konja - kneza na preobraženje, doneće isceljenje". Veterinar je otišao i kada je slučajno došao nakon nekoliko nedelja (?Preobraženje" je već bilo prošlo) video je otpisanog dvogodca kako trči u manježu. No, to je pripisao slučajnosti. Nakon što se zahvali Svetome Stefanu i u mislima pomiluje sve mrtve i žive, znane i neznane konje, duša Bogdana Dunđerskog se penje na najvišu kulu odakle je nekada puštala sokole. Tamo jedno vreme stoji, osluškujući ravnicu i nebesa, ne bi li odnekle čula lepet krila. No; svuda je tišina. Lepet se zaledio u nekim davnim košavama i duša sokolar nastavlja obilazak Fantasta, jer uskoro će noć; a do iduće godine ima puno. Treba baciti još jedan pogled na konje. Još uvek su čistokrvni, pa se i sa da duša sa ponosom nada, baš kao i onda kada je bila u Bogdanovom telu Sada više ove konje ne jašu vlastelini, ali se još uvek negde u njihovim grivama zadržalo milovanje gazda i radost pobednika. Ržu sigurno njuše Inkvizitorovu senku. Još jedno kratko vreme ostaju razdvojeni senka plodnoga konja i duša velikog čoveka. Senka poslednji put pogleda zamak, a duša je tada priziva metalnim ehom lava u vrtu. Nad ?Preobraženjem" će uskoro veče. Tišina lagano opipava belinu Fantasta. Negde se začuje krik. Da li je to kliktanje sokola koje se ipak vratilo iz neke davne košave, ili je paun u vrtu. Da li to pozdravlja čudne goste koji odlaze, ili nekoga žali? Da nije Inkvizitor zgazio cvet u vrtu? A, možda se i nije desilo ništa. Da, sigurno se nije desilo ništa. Jednostavno se paun rastužio od beline i samoće. Noć. Pri punom mesecu, na sredini pustoga manježa, sedi konjušar Andrija i pokušava da sa svojih usana skine boju koja mu je ostala kada je celivao ikonu Svetog Stefana. (legenda preuzeta iz knjige "SNOVI ZATRAVLjENIH KULA" Milana Belegišanina) Dvorac je otvoren za posetioce!