Opšti topik o EU (ex kriza Evrozone)

[Anduril]

Naravno. Govori konkretno Treveljan u uvodu  u "Drustvenoj istoriji Engleske", gde kaže da proces formiranja "Engleske nacije" nije ni započeo ni završio se u XIV veku. Ja lično nemam nikakav problem sa tim (što si video kad smo pričai o Srbima) da se koreni nastanka većine modernih evropskih nacija ne nalaze samo u XVIII i XIX veku. Ali to je jedno, a konstituisana nacija je nešto prilično drugo. "Engleska" nikada nije do kraja konstituisana kao "nacija". Realno, rat za tako nešto je izgubio Kromvel. Ali već u XIV veku postoji, naravno da postoji, "Engleski narod" i mislim da je to ono što te buni i kad je pitanju Edvard III. Nacija je moderna pojava, a drugo je pitanje što se elementi modernosti u Engleskoj javljaju ranije nego drugde. Ali nesumnjivo postoje dva paralelna procesa: kako je Engleska (a od XVII veka Unija, tj Britanija) sve više "nacija", tako je uloga staleža u društveno-političkom živoru sve manja. I ta jobrnuto proporcionalan odnos dva procesa postoji uvek i svuda. Čak i u Srbiji XV veka (čega je razvoj, naravno, naglo prekinut) - samo su brzine procesa različite u različitim zemljama. Tako ja i nisam napisao da su staleži nespojivi sa nacijom, nego "staležizacija", dakle - jačanje staleških odnosa. 

...

 

Dobro, izgleda da razlicito definisemo staleze, iako si na pocetku koristio prilicno siroku definiciju kad se pricalo o sadasnjoj stalezaciji, tj. nisi mislio samo na formalnu aristokratiju.

Ako staleze definisemo siroko, jos manje mi je jasan argument da se proces stalezacije proporcionalno usporava kako nacija jaca.

Uzmi Srbiju 19. veka - naravno da se i u tu stvarala stalezacija (od relativno egalitarno-siromasnog sloja seljaka), bogata elita koja je jahala na fenomenu nacije kao sto su ranije aristokrate jahale na drugim ideolosko-politickim fenomenima, od imperijalizma do krstasa ili crvene aristokratije

I nacionalizam, auoritarni socijalizami, imperijalizam kao i crkveno-feudalni sistem pre toga jesu razne forme autoritarne politicke kontrole koja shodno tome svaka sa sobom nosi i specifican oblik stalezacije.

To je uostalom priroda svake jake drustvene kontrole jedne gupe ljudi nad drugima - nejednakost i stalezacija.

Edited January 8, 2016 by Anduril

[Lord Protector]

Dobro, izgleda da razlicito definisemo staleze, iako si na pocetku koristio prilicno siroku definiciju kad se pricalo o sadasnjoj stalezaciji, tj. nisi mislio samo na formalnu aristokratiju.

Ako staleze definisemo siroko, jos manje mi je jasan argument da se proces stalezacije proporcionalno usporava kako nacija jaca.

Uzmi Srbiju 19. veka - naravno da se i u tu stvarala stalezacija (od relativno egalitarno-siromasnog sloja seljaka), bogata elita koja je jahala na fenomenu nacije kao sto su ranije aristokrate jahale na drugim ideolosko-politickim fenomenima, od imperijalizma do krstasa ili crvene aristokratije

I nacionalizam, auoritarni socijalizami, imperijalizam kao i crkveno-feudalni sistem pre toga jesu razne forme autoritarne politicke kontrole koja shodno tome svaka sa sobom nosi i specifican oblik stalezacije.

To je uostalom priroda svake jake drustvene kontrole jedne gupe ljudi nad drugima - nejednakost i stalezacija.

 

Manc je u pravu. Jačanje nacije je u direktnoj korelaciji sa jačanjem trećeg staleža  i prenošenjem suvereniteta sa institucije monarha na instituciju nacije. U vreme Francuske revolucije Skupštinu staleža zamenila je Nacionalna skupština. Zakletva Kralju je zamenjena zakletvom naciji. Politička integracija staleža u jedinstveni politički narod je izražena u vidu stvaranja pojma moderne nacije.

[MancMellow]

 

Ako staleze definisemo siroko, jos manje mi je jasan argument da se proces stalezacije proporcionalno usporava kako nacija jaca.

Uzmi Srbiju 19. veka - naravno da se i u tu stvarala stalezacija (od relativno egalitarno-siromasnog sloja seljaka), bogata elita koja je jahala na fenomenu nacije kao sto su ranije aristokrate jahale na drugim ideolosko-politickim fenomenima, od imperijalizma do krstasa ili crvene aristokratije

 

I nacionalizam, auoritarni socijalizami, imperijalizam kao i crkveno-feudalni sistem pre toga jesu razne forme autoritarne politicke kontrole koja shodno tome svaka sa sobom nosi i specifican oblik stalezacije.

To je uostalom priroda svake jake drustvene kontrole jedne gupe ljudi nad drugima - nejednakost i stalezacija.

 

Ali uopste to nisam napisao. Napisao sam da siroki slojevi stanovnistva intuitivno osecaju da se "stalezizacijom" razbija nacija. Uopste nisam kao "recept" protiv "stalezizacije" predlozio "jacanje nacije". A ako mislis na proslost - onda tu nije u pitanju "argument", posto je ovo sada sasvim nova situacija i fenomen koji nema preslikanog pandana u proslosti, samo modeli koji podsecaju. Medjutim, bez obzira, to nije "argument" i zato sto je to sustinski prihvaceno kao istorijska cinjenica - da, feudalni modeli JESU slabili kako su se sve vise i vise konstituisale moderne nacije. Koji je kontra-primer? Dalje, nacionalizam nije "forma autoritarne kontrole", to je ideologija. Ta ideologija, ako pricamo ozbiljno i bazirano na istorijskom iskustvu - negira staleze po sebi. Jedno je klasa, a drugo je stalez. Ovo je recimo opis tog ranog perioda - samog pocetka procesa nastanka modernih nacija, sa izrazenim feudalnim/staleskim karakteristikama

 

 

 

In the characteristic agro-literate polity, the ruling class forms a small minority of the population, rigidly separate from the great majority of direct agricultural producers, or peasants. Generally speaking, its ideology exaggerates rather than underplays the inequality of classes and the degree of separation of the ruling stratum. This can in turn be sub-divided into a number of more specialized layers: warriors, priests, clerics, administrators, burghers. Some of these layers (for example, Christian clergy) may be non-hereditary and be re-selected in each generation, though recruitment may be closely predetermined by the other hereditary strata. The most important point, however, is this: both for the ruling stratum as a whole, and for the various sub-strata within it, there is great stress on cultural differentiation rather than on homogeneity. The more differentiated in style of all kinds the various strata are, the less friction and ambiguity there will be between them. The whole system favours horizontal lines of cultural cleavage, and it may invent and reinforce them when they are absent. Genetic and cultural differences are attributed to what were in fact merely strata differentiated by function, so as to fortify the differentiation, and endow it with authority and permanence.

....

 Even if the population of a given area starts from the same linguistic base-line - which very often is not the case - a kind of culture drift soon engenders dialectal and other differences. No-one, or almost no-one, has an interest in promoting cultural homogeneity at this social level. The state is interested in extracting taxes, maintaining the peace, and not much else, and has no interest in promoting lateral communication between its subject communities.

....

 

 

 

http://www.lse.ac.uk/researchAndExpertise/units/gellner/gellner11.html

 

Ono o cemu sam pisao je da postojeci procesi mogu da asociraju na vracanje (u sasvim novim tehnicko-tehnoloski i politickim uslovima) na odredjene modele koji su ovde opisani. Ne zagovaram ja nacionalizam, ali zagovaram oprez na olako odbacivanje motiva sirokih slojeva stanovnistva, na razlicitim krajevima zapadnog sveta za glasanje za nacionalne populiste (koje ja, razume se, nit volim, nit podrzavam, ali mislim da se prosto mora uci dublje u njihove, makar i nesvesne, motive za ovakve izbore). Ne mozemo mi da otpisujemo kao ekstremiste 40% stanovnistva, to je sumanuto. 

 

Ili, ajd ovako. Ako ce EU da prezivi, posto je to tema topika, nastana nekog vida "evropske nacije" nema alternativu. Sve drugo vodi u neku vrstu stvaranja drzavnim granicama neometanih "staleza", predstavlja opasnost i po liberalnu demokratiju i po danasnje nacije, pri cemu ce ova druga opasnost na kraju naci izraz u nacionalistickim pokretima koji ce EU doci glave - posto ljudi u Evropi u XXI veku nece pristati na to da budu neka moderna varijanta "treceg staleza". U stvari, ono sto pokusavam da kazem je da se to na neki nacin vec desava. 

 

I zato je ovo vreme veoma zahtevno kako za liberale, tako i za levicu jer izbor izmedju stvaranja nadnacionalnih elita i nacionalizma je onaj u kome se oni jako tesko snalaze. Sto se takodje vidi.

[hazard]

čaršav™

 

 

 

 

To je samo jedan deo problema i recimo da se može ići ka rešenju na način na koji predlažeš i Kanada je, očigledno, jedna od zemalja koja baš i nije prva "na liniji fronta". Elem, kudos to them/you guys. Drugi deo problema je proces koji se dešava u samim korporacijama i koji se bez problema može nazvati internom ideologizacijom poslovanja, uglavnom preko HR službi. Sad naravno, prvo logično pitanje je - kakve dođavola to ima veze sa izborima u Poljskoj. 

 

Well, ima. Korporativna kultura, kao dominantan deo izraza ekonomski najaktivnijeg dela društva je prosto čistom simbiozom malo po malo usvojena kao poželjan oblik svakojake kulture. Iz intervju i izjava običnih građana Poljske je vidljiv prezir ne prema konkretnim pojavama tipa korupcije, mita itd, u šta oni direktno ni ne mogu imati direktnog uvida, nego prosto izbija potpuno nepoverenje prema komplet društvenim elitama, koji su za njih "svi isti". Recimo da je Poljska sledeća zemlja, posle, naravno, Mađarske, u kojoj je na neki način uništen jedan opštedruštveni konsenzus bez kojeg je demokratija, posebno liberalna, teško moguća. Radi se o tome da se osim obrasca ponašanja simbiotski takav način razmišljanja prenosi i na najvišu državnu politku, kao i na njen "izgled", pojavu. A i na realne političke odluke.

 

Stalno obećavam, pa nikako, da ću da okačim jedno relevantno, naučno, istraživanje (doktorat, rađen za jedan američki univerzitet) o tome kakav se sentiment i obrazac promoviše u domaćim većim kompanijama. Pročitao sam ga i malo je reći da sam zgrožen. Promovisanje krajnje kompetitivnosti između pravnih lica je all good and well (sort of), ali kada je reč o razvijanju istog takvog odnosa između fizičkih lica, gde se čak i zajedničke vanposlovne aktivnosti stavljaju skoro isključivo u funkciju lične afirmacije i mogućnosti boljeg obavljanja posla "u timu" onda je stvar drugačija. Verujem da su i drugde po istočnoj Evropi stvari slične, a obzirom na razvijeniju korporativnu aktivnost u tim zemljama - i raširenije. Koji je osnov našeg osećanja zajedništva u jednom milionskom društvu, ako je bazični odnos koji imamo sa onima sa kojima smo svaki dan - ultrakompetitivnost?

 

Tačer je to mogla da ponudi, a da (se bar pravi da) ne razbija osnove društvene solidarnosti, jer, ako si čitao njenje govore, oni se žestoko naslanjaju na jednu u osnovi religijsku, hrišćansku poruku. To je danas out of question i šta, uslučaju nekog novog winter of discontent može da ponudi neki ateistični Tačer (koji već postoji, naravno i ne, nije Cameron)? Ali ne radi se tu samo cepanju minimalnog potrebnog nivoa kohezije, već i tome da su društva, države i inače nastale (ne ugovorom, već) na jedan polumafijaški način gde, da, ratnička ili bilo koja druga elita ti uzima određeni deo i slobode i onoga što poseduješ, ali zauzvrat ti nudi pre svega nekakvu zaštitu i bezbednosni okvir za napredovanje, razmnožavanje, itd. Naravno, jedno je značenje napretka pre 3000 godina, a drugo danas, ali u suštini se svodi na isto - materijalni i bezbednosni uslovi za reprodukciju. Mislim, ako powers to be ne mogu da to, ne garantuju - to ne može niko, nego većini učine verovatnim, onda - what's the fuckin' point? Koja je bazična osnova našeg pristajanja na život u jednoj zajednici koji ima i svoju cenu? Ostaje samo nacionalizam, a u slučaju Istočne i Centralne Evrope, to je etnički nacionalizam. 

 

Dakle, da - država uređuje. I dok samo uređuje - no probs. Ali svaka država ne samo da "uređuje", ona i "određuje". Ona vodi monetarnu, fiskalnu politiku, politiku rada (zakoni o radu), koji direktno utiču na kompetattivnost kako pojedinih kompanija, tako i konkretnih ljudi/zaposlenih. Taj segment je prosto nemoguće isključiti, inače ne pričamo o državi. Pa tako kada Merkel kaže "mi moramo da vodimo ovakvu monetarnu politiku (naglašavam - POLITIKU) jer samo takva ekonomska politika nam konkurentnost na svetskom tržištu" to nije "uređivanje", to je "određivanje". I to je politika. Ona time direktno utiče na konkurentnost pojedinih firmi, ne samo u Nemačkoj (za šta bar ima jasan demokratski mandat), nego mnogo šire, jer - neko ima odličnu, recimo, poslovnu ideju, ali ne može da je realizuje usled restriktivne kreditne politike. A nekome to odgovara jer će biti uskraćen za, možda, opasnog konkurenta. Tako da moderna, milionska, indistrijska i postindustrijska društva prosto ne mogu da zadovolje taj ideal o kome pišeš. Meni je zbog toga žao, jer kad zamislim jednu takvu scenu, meni čično se ona sviđa i bliska mi je srcu, ali je objektivno - nemoguća Države, svake, a moderne, današnje, apsolutno definitivno, prosto po definiciji vode politiku, a ta politika u svom totalitetu iato tako definitivno debelo, i svakodnevno, utiče na poslovanje miliona i domaćih (a ako je u pitanju velika sila onda i velikog broja stranih) firmi i pojedinaca. 

 

Dalje, izvini, ali sama ideja da je društveno poželjno da je solidarnost sa najneuspešnijima u jednom društvu skoro sasvim stvar države, a ne kompanija ili drugih pojedinaca (koji kad plate porez sa tim više nemaju ništa) je upravo - socijalistička. Porez (iz koga se plaća ta solidarnost tj socijala) nije rešenje za sve jer - ti realno nikad ne znaš ni koliko ćeš ga naplatiti, ni koliko će ti biti potrebno. Šta ako je upravo iz razloga kompetitivnosti potrebno smanjiti ga? Ideologizacija poslovanja je proces koji je već u toku, sad već decenijama. Možda nije rešenje, ali je put ka rešenju - i za ekonomiju daleko jeftinije od podizanja poreza - jednostavno stavljanje drugog tasa na tu vagu ideologizacije. To što si ti napisao o najurivanju direktnog upliva korporacija na politku i političare je conditio sine qua non. To je pod mus. Jer je to preduslov, (mada je to već skoro pa nedostižno, znam) za ono što vidim kao minimum minimuma. A to je državno promovisanje odgovornog odnosa kompanija pre svega prema ljudima. Država ne može, niti treba da može, da nekog vrati na posao. Ali može da mu da prostor u medijima ako postoje jasne indicije da je prema njemu postupano u suprotnosti sa tako postavljenim vrednostima. Nemojte mi reći da je to nemoguće, jer promena odnosa prema npr gej populaciji, ili prema rasnim pitanjima, je itekako state sponsored. Ne uvek jednako snažno i ne uvek na isti način, ali jeste. Za mnoge primere "političke nekorektnosti" se ne ide u zatvor, ali se dobija javna osuda. 

 

Ne postoji, tj ne postoji jasna zakonodavna alternativa ovom "shift"-u koji mora da se desi. Propise ponegde treba menjati, ali, da se vratim na, uslovno rečeno, temu - ono što treba imati na umu je da je liberalna demokratija u Poljsku došla ne u odelu od 500 dolara i tašnom, nego, i to bukvalno, pod firmom "Solidarnost". 

 

 

 

 

odgovor, prvi deo, o državi i privredi

 

 

 

Prvo, ja sam mislio da je socijalizam društveno/državno vlasništvo sredstva proizvodnje - a prilično je jasno da to nisam ,,propagirao".

 

Drugo, ne mislim da je solidarnost samo na državi, treba da postoji i vandržavna solidarnost, pod jedan preko dobrotvornih i humanitarnih i neprofitnih organizacija (koje države treba da ,,potpomogne" tako što će ih osloboditi poreza, dažbina itd. tj. treba da im ,,ne smeta", pod dva nemam ništa protiv dobrovoljno ,,društveno odgovornih" korporacija samo nisam za to da država ,,naređuje" tu dobrovoljnost (jer onda nije dobrovoljna). Mislim, nisam baš znao na šta ciljaš kada si rekao da kapitalizam mora da postane društveno odgovorniji, sad mi je mnogo jasnije. Takođe nemam ništa protiv toga da država ohrabruje i propagira društveno odgovorniji kapitalizam i da korporacije ,,gurka" u tom pravcu ali ne mislim da na dobro izađe kada država na to tera (jer to onda nije ni društveno odgovorniji kapitalizam, već samo veća doza državne intervencije/etatizacije).

 

Treće - da ja sam dosta pojednostavio tu dihotomiju uređuje/privređuje da ne bi pisao čaršaf na kvadrat. Naravno da država i određuje kako kažeš ali, grubo gledano, svako određivanje se može podvesti ili pod uređivanje ili privređivanje. Hteo sam samo da kažem dve stvari u suštini a to je

 

1) preveliki/dominantni uticaj big businessa, velikih korporacija, poslovne zajednice, nazovimo to kako već na državu je svakako poguban i mora da se smanji i ograniči (tu se vidim, slažemo)

2) ne mislim da je rešenje trenutne krize liberalnih tržišnih demokratskih društava veći ulazak države u same privredne subjekte u smislu upravljanja istima, bilo da se to na istoku svodi na putinovski naređivanje bacanjem olovke da se otpušteni radnici vrate na posao (tu se, opet, vidim, slažemo), bilo da se na zapadu svodi na bejlaute i tzv. socijalizam za bogate. Niti da treba uvoditi opet neke forme socijalizma ili socijaldemokratije koje su ranije pokazale kao pogubne ili neuspešne. Uostalom, mislim da je Hajek odavno jasno objasnio u šta se na kraju pretvara društvo u kome država pokušava da kontroliše privrednu aktivnost (i sa najboljim namerama) a njegovi opisi su se dokazali u praksi toliko puta od tad (Venecuela je npr. najsvežiji primer).

 

Mislim, ako si mislio da sam ja za povlačenje države iz bilo čega što ima dodirne tačke s privredom, pogrešno si me shvatio :) al ok, nisam ni ja bio baš precizan.

 

Naravno da država ima neku ulogu ako npr. gazda otpusti trudnicu jer ne želi trošak bolovanja, ili uopšte ne zapošljava žene koje nameravaju da imaju decu, ili ako je u društvu rasprostranjen fenomen da žene za isti posao dobijaju manju platu od muškaraca (ili ubaci koji god primer hoćeš). Sad pitanje je da li tu država samo daje javni i medijski prostor toj trudnici i staje iza nje ,,moralno" i kreira pritisak javnosti da se to promeni, ili ima propis koji to izričito zabranjuje ili raspisuje drakonske kazne za to ponašanje. Ono što mislim je da ako država/društvo smatra da trudnice treba da imaju plaćeno odsustvo pre i posle porođaja da to treba platiti iz budžeta, a ne samo svaliti trošak na poslodavca; ali naravno nemam ništa protiv poslodavca koji to dopunjuje (npr. plaća razliku između pune plate i državne pomoći na odsustvu) niti protiv mera države koje to podstiču (recimo neke poreske olakšice za te slučajeve). Ili opet, ne smatram da je dobro da država propisuje da mora biti 50% žena u upravnim odborima velikih firmi (kao što rade, mislim, neke skandinavske države), ali nemam problema sa tim da država promoviše jednakost polova, plaća TV reklame koje osramljuju seksizam, radi na tome kroz obrazovni sistem, i sama vodi sopstvenim primerom tako što će propisati da 50% kandidata za parlament na svakoj listi moraju biti žene.

 

Mislim, ja nisam slučajno pomenuo razdvajanje crkve i države kao poželjan primer koji treba slediti, jer u tom razdvajanju je ipak mnogo više smanjem uticaj crkve na državu nego obratno. Država se više ne meša u dogme i verovanja verskih organizacija, niti postavlja ili razrešava verske velikodostojnike i činovnike, ali verska sloboda može da se praktikuje samo dok se poštuju zakoni (npr. neka sekta slobodna je da veruje da je pedofilija božiji čin, ali ako neko od njih praktikuje pedofiliju ići će u zatvor), i na kraju je sama država garant verske slobode pojedinca (islam npr. zabranjuje promenu vere i za tako nešto propisuje smrt, ali moderna demokratska liberalna država ti omogućava da kao musliman odlučiš da postaneš hrišćanin ili budista ili javno deklarisani ateista, a da se ne bojiš dželata šerijatskog suda).

 

Bottomline je: državu čine njeni građani, fizička lica. Ne pravna lica, korporacije. I demokratski sistem treba da bude tako štelovan da bude odgovaran i da odgovara fizičkim licima (a danas se mnogo više naginje na suprotnu stranu). Ali ne treba u tome ime naginjati ka rešenjima koje pravna lica stavljaju pod direktnu kontrolu države na ovaj ili onaj način - ili još gore, rešenja u kojima država u ime dobrobiti građana daje budžetske pare privatnim privrednim subjektima (bilo da su to američki bejlauti ili srpske subvencije od 6k evra po novozaposlenom.

 

 

 

da sumiram sad van spojlera šta sam hteo reći, slažemo se više nego što ti se možda činilo, da upotrebim fudbalsku analogiju, država je u isto vreme i sudija i fudbalski savez koji propisuje pravila (i promoviše ferplej), i treba da bude, ali država ne treba da bude igrač, trener, vlasnik/predsednik/direktor ili sponzor kluba. I država ima (i treba da ima) uticaj na tok svih utakmica uopšteno tj. na dinamiku igre jer može da promeni šta je ofsajd, šta je za žuti a šta za crveni, ali država ne treba da šutira loptu i da bira ko će u kojoj utakmici u prvih 11. Država treba da razmišlja o tome kako da fudbal koji gledamo bude interesantniji, neizvesniji, pravedniji, sa više golova, itd., ali ne treba da određuje ili direktno utiče na to da li će rezultat između dva neka kluba biti 1:0 ili 2:2.

 

Ovo gore je dakle razjašnjenje, po običaju sam preterao, a daleko interesantnije je ovo što si uveo u priču o korporativnoj kulturi i stvarno treba da bude van spojlera da svi pročitaju. Sad ozbiljno ko nije pročitao treba, i onaj sledeći, jer je interesantnije od 85% tema o kojima se ovde trtlja, my own trtljanje included.

 

Par crtica tome:

 

 

 

Da je korporativna kultura užasavajuća to verujem, mislim bilo mi je jasno još odonda kada smo ovde videli onaj klip sa novogodišnjim timbildingom (ili šta je već bilo) srpske SG banke.

 

Duboko verujem da, pored ovoga što ti kažeš, korporativna kultura takođe doprinosi retardizaciji dobrog dela zaposlenih u mnogo čemu.

 

Trend koji opisuješ je svakako zabrinjavajući, mislim tu se slažemo. Ako govorimo uopšteno za razvijen svet, moj je dodatni utisak da višedecenijski trendovi političke korektnosti paralelno sa ovom kompetitivnošću unutar firmi razbijaju kohezivna veziva među ljudima. OK, jeste religioznost sama po sebi opala, ali po meni je sulud rat protiv kulturoloških manifestacija iste, pa onda nije PK da se u školama slavi božić jer bi to moglo nekoga uvrediti i tako dalje. No, ajde da smo ostali na tome, ali preko preteranog PK diskursa napada se i nacionalni, etnički, kulturni kohezivni faktor. Jasno je da nije poželjan neki ekstremni nacionalizam ili prekomerni patriotizam, ali imamo ideje da eto nije PK mahati zastavom, insistirati na nekim zajedničkim kulturnim vrednostima, slaviti istorijske ličnosti jer bi to sve moglo nekog da vređa.

 

Mislim, u stadijumu razvoja u kom je ljudska vrsta, ne verujem u neku opšteljudsku ,,svi smo ljudi, svi smo braća" solidarnost - možda kada bi nas napali neki vanzemaljci. Postoji mogućnost čisto ,,građanske" kohezije, ali za to je potrebno da imaš grupu ljudi koja dugo živi na istom mestu, da bi se takav osećaj ,,građanstva" stvorio. Danas su ljudi mobilniji nego ikada pre, menjaju ne samo gradove već države i kontinente, neki po nekoliko tokom svog života, tu ,,građanska svest" može biti samo ona opšta, generalna, a ne neki partikularni kohezivni faktor u jednoj državi ili društvu.

 

Tako da mi se to čini da je uz to što zoveš ,,ideologizacijom poslovanja" dvokraki napad na kohezivne faktore.

 

Mislim da je problem da u suštini maltene sve postmoderne ideologije (izuzimam fašizam i varijacije), od liberalnih tj. individualističkih do kolektivističkih pretpostavljaju da je sve ovo ostalo (vera, nacija, šta već) smetnja i da ljude prevashodno zanima njihovo materijalno blagostanje. Na jednom polu imamo ideju slobodnih pojedinaca od kojih je svaki unikat i hrabro i slobodno krči svoj put u svetu a na drugom pojedince koji su shvatili da ih ponajpre definiše njihov odnos ka zajedničkom radu i da treba kroz fer i velikodušnu saradnju zajedno da uvećavaju svoje sveukupno blagostanje. OK, pojednostavljujem, naravno.

 

E sad pitanje je šta se dešava kada blagostanje, kao što kažeš, izostane? Sa socijalizmom smo videli šta se desilo. S druge strane, ja verujem u daleko veću žilavost liberalnih tržišnih demokratija, jer jednostavno imaju više mehanizama u svim sferama za adaptaciju. No ipak, kao što sam donekle primećuješ, ja ne vidim alternativu nekom mlakom nacionalizmu/patriotizmu ili ,,kulturizmu". Mora postojati kohezivni faktor koji nije vezan za materijalno blagostanje, za privredu i zaradu. Sad, da znam ovo preciznije da artikulišem ne bi pisao ovo na PPP nego u doktorskoj disertaciji na nekom humanističkom/društvenom fakultetu pa ću tu i da stanem.

 

Da se osvrnem na Srbiju:

 

Mene zanima koliki % stanovništva kači ta ,,ideologizacija poslovanja"? Čiju pogubnost btw ne negiram uopšte.

Mi imamo veliki javni sektor sa jednim potpuno obrnutom (i jednako pogubnom) ideologijom. Sad meni se čini da ovaj loš fenomen koji opisuješ najviše kači banke, druge finansijske institucije, osig. društva, konsult. kuće, kao i velike multinacionalne gigante koji više na zarađuju zahvaljujući inovacijama i svežim idejama već ,,rutinskim" poslovanjem i ceđenjem suve drenovine. Sad meni se čini da je problem da osim njih, niko drugi skoro i ne dolazi u Srbiju (da se nadovežem na svoje pisanje na Raduletovom topiku). Ne znam koliko ovo može da se generalizuje na ostatak istočne Evrope, ali pretpostavljam da su i tamo dominirale ,,etablirane" korporacije koje su jedino i mogle da se šire na nova tržišta umesto da izmišljaju nešto novo.

 

Čini mi se da su korporativne kulture u ,,svežijim" firmama poput Gugla ili FB drugačije od onih u recimo, ne znam, Dojče banci ili Goldman saksu ili Dilojtu. Što ne znači da Gugl i FB neće biti isti takvi za 15 ili 20 godina, ali valjda će i onda biti neko ,,svež". Što me dovodi do toga da je poenta imati privredni sistem i ambijent koji promoviše ,,svežinu" i dinamičnost, i u kome se dozvoljava pad ,,uštogljenih" giganata. Ako si Srbija, to znači da moraš da stvoriš ambijent u kom će ti doći neko osim banaka ili osig. društava, i/ili u kom će se pojaviti takav neko lokalni. Ako si SAD, onda to znači da niko ne može da bude too big to fail, i da moraš da pustiš velika imena da propadnu. Jer ja bih rekao da ta ,,ideologizacija poslovanja" nije pogubna samo po društvo an ženeral, već da je u koncu pogubna i po samu firmu koja je praktikuje. Da se poslužim opet fudbalskom analogijom, ekipa u kojoj sve svi mrze i međusobno ,,kolju" i gledaju samo svoju ličnu statistiku će se kad-tad raspasti po šavovima (osim ako im ne pomaže sudija - zato je bitno osigurati fer suđenje). Nisam primetio da su HR magovi ti koji su stvorili od startapa velike uspešne firme u poslednjih 30 godina, nego da se ti HR magovi uglavnom pojavljuju sa svojim idejama nakon što firma već postane velika. U tom smislu, opet je bitno da velike korporacije ne mogu da traže ,,protekciju" kod vlasti, već da budu ,,smrtnici".

 

I mislim da rešenje ovakvih problema nije isto za svaku zemlju...zato sam pitao koji % stanovništva realno ,,kači" ta ideologizacija u Srbiji. Ja se npr. svaki zaprepastim kada razmišljam o eksploziji ,,divljaštva" koja je zatekla Srbiju 90tih - ne samo u smislu međuetničke mržnje već u smislu siledžijstva, vandalizma (čupanja parkovskog mobilijara, sedišta po javnom prevozu, potreba da se svaki zid išara), generalnog nepoštovanja zakona i normi, kriminala...i to posle 45 godina sistema koji je promovisao zajedništvo i solidarnost i jednakost i tako to. OK, naravno nisu svi ,,poludeli", ali jeste jedan dobar %, niti je nestalo rodbinsko-prijateljske solidarnosti (inače bi se društvo raspalo skroz) ali kao da je nestalo mnogo solidarnosti među nepoznatima, od obične uljudnosti do bitnijih stvari. Što me navodi na zaključak da nešto ispod površine nije debelo valjalo i u tom socijalističkom sistemu, te opet, danas, ne znam koliko je u Srbiji realno uticaj te korporativne kulture na manjak solidarnosti i kohezije a koliko su po sredi neki faktori koji su očigledno tu mnogo duže. Naročito kada uporedim sa zemljama na Zapadu u kojima sam živeo, gde je posle 150 godina kapitalizma kao apsolutno dominantnog uređenja mnogo više uljudnosti i solidarnosti sa nepoznatim sugrađanima nego u Srbiji. I opet, pitam se da li se sličan obrazac ponavlja po ostalim istočnoevropskim državama, ili je nešto specifično za Balkan. Opet, da znam to da objasnim, ne bi o ovome pisao na PPP, pa ću stati.

 

 

[hazard]

č2

 

 

 

 

Dobro, ok, ja fakat nisam pričao o tome, tj samo tangentno.

 

 

 

Što se tiče ovog teksta...opet je u pitanju nesporazum. Tekst je, tako, teorijska rasprava o tome da li je "vraćanje duga društvu" (na stranu što ja ne mislim da je to to što Zuck. radi, al nebitno) da kažem "pametno" sa libertarijanskog stanovišta. Mislim, naravno, simpatičniji mi je Hayek od Friedmana, ali to nije ovde bitno. Nisam ubeđeni libertarijanac te bih taj deo preskočio, a koncentrisao bih se na to da objasnim kako je to prilično različito od onoga o čemu sam pisao.

 

 

Poslužiću se čovekom koji je pomenut u rasravi u komentarima ispod teksta - Tokvil. On je predvideo mogućnost nastanka "industrijske aristokratije". Naravno, drugačije nego što je bila ona ancien regime-a po Evropi, no, aristokratije svejedno. Oh, kako je bio u pravu. Ovoj bi se svakako mogle dodati finansijska (by Marks, ali nebitno), a u postindustrijskom svetu i bezbednosno-.  A dodao bih joj i ono što se, i pored drugačijeg politićkog sistema, u Kini naziva “crvenom aristokratijom”. Reč je o elitnim tj vodećim slojevima društva kod kojeg je skoncentrisana ne samo finansijska moć, nego i moć da kulturno determinira poželjne kulturne obrasce I, naravno, bliskost političkoj i (pa i bezbednosnoj) eliti uz neizbežan upliv uticaja u skladu sa svojim interesima. Može o tome  i na primeru Srbije, ali o tom potom. Ono što veliki broj Poljaka koji su glasali za ove populiste u stvari kaže je: obećali ste nam kapitalizam, pa maker i sa “kapitalističkim” (dakle materijalnom moći određenim) klasama, a dobili smo – staleže! Suštinski, to je poruka. Radi se o podsvesnom razumevanju (slično i u slučaju Trumpa) onoga što je u političkoj teoriji potpuno jasno, a to je da je “staležacija” sa nacijom – nespojiva. Radi se o jednoj vrsti neofeudalizacije (ili neostaležizacije). Činjenica da na to najviše skreće pažnju levica (pa i populistička nacionalistička desnica), uopšte ne bi trebalo da sprečava liberale da takođe dižu svoj glas protiv tih procesa (što neki i čine), jer je to podjednako, kako težak atak na socijalnu pravdu, tako isto i na političke, ekonomske i sve druge slobode (putem monopolizacije, ekskluzivnosti vlasništva nad znanjem, itd). Uostalom, ti procesi, pošto e sprovode pod “liberalnim” imenom, upravo ako za nekoga predstavljaju smrtnu opasnost – to je liberalizam, čije će ime biti za vekove kompromitovano.

 

 

Posmatrano na taj način, a meni se čini jedino moguć, Zuckenbergov potez ne dopire kvalitetom čak ni do filantropije nekog uspešnog industrijalca iz XIX ili XX veka. Najbliže poređenje bi bilo davanje dela bogatstva u manastir nekog crkveonog reda koji pomaže uboge ujedno ostvarujući tj stvarajući osnovu za širi društveni, pa i politički uticaj preko veza sa onim delovima crkve koji se (“)brinu(”) o siromašnima. To nema apsolutno nikakve veze sa vrednosnim “shift”-om o kome sam govorio u prethodnom postu.

 

 

Pre nego što počnem da privodim kraju da razjasnim nešto. Ja sam čovek koji se zalaže za zakonodavstvo koje bi omogućilo vlasniku svog doma da ga bezuslovno brani, do prava na lišavanje života nekog ko na primer, nepozvan upadne u nečiji dom. Takođe se zalažem i za slobodu i pravo na posedovanje ličnog naoružanja u zemljama u kojima ne postoji obaveza služenja vojnog roka.   Zalažem se i za neprikosnovenost lične i private svojine (s tim što za mene znanje nije  i ne može da bude privatna svojina po sebi). Takođe za neprikosnovenot prava na nasledstvo.

 

 

Sad kad sam to razjasnio, da se vratim na Tokvila, a u vezi onoga o čemu sam već pričao – hiperkompetitivnost. Šta je sa njom problem, a povezano je sa ovim antidemokratskim tendencijama, na koje je - pogrešan – odgovor dat u Poljskoj, Mađarskoj, itd, uz Trumpa kao jednog od izraza takvog (pogrešnog) odgovora. Problem je što je ona, kada se ideološki izvede na pijedestal, jedan od izraza hiperindividualizma. Individualnost, kao i na primer, nacionalno osećanje (nacionalnost) je sasvim u redu.  Problem je u ideologizaciji koje je jedan od izraza upravo predstavljanje kompetitivnsti svih sa svima kao vrhunskog dobra. Po Tokvilu, takva situacija (on konretno koristi termin “individualizam”, kao ideološku nadgradnju individualnosti) – a o hiperkompetitivnosti da ne pričamo (prim. MM) – kida veze između sugrađana na takav način da ih čini nesposobnim i za opiranje posezanju nedemokratskih i antidemokratskih elemenata za vrhovnom vlašću (Tokvil konkretno navodi “tiraniju”, ali može biti i oligarhija: aristokratija, onakva kakvu je znamo iz vekovne političke prakse, nije ništa drugo do legitimizovana i nasledna oligarhija). Drugim rečima, raspolaganje stvarima u posedu je slobodno. Raspolaganje idejama nije, niti je danas - promovisanje fašizma i nacizma je recimo zabranjeno u dobrom broju liberalnih demokratija. S tim što nešto ne mora biti zabranjeno da bi bilo izloženo javnoj osudi, varijanti ima dosta, postoje stvari koje mogu biti ne stavljene van zakona, nego jasno politički "obeshrabrivane".

 

 

 

 

Side note: u takvom ideološkom okruženju, libertarijanci, hteli ne hteli, na kraju će, u realnoj politićkoj borbi, morati da posegnu za nacionalizmom, ponegde čak i rasizmom ili dubokom religioznošću. Ne zato što su ubeđeni nacionalisti ili rasisti ili verski fanatici, nego zato što se u realnoj politici u okviru jedne realne/postojeće političke zajednice, prosto mora dati neka baza postojanja zajednice koja je šira od porodice, a ponekad čak se mora dati razlog i za samu porodicu.  

 

 

 

Prvo, da ponovo kažem da sve u Mancovom spojleru treba pročitati :)

 

Def. se nismo razumeli oko Tasićevog teksta :D i mislim da ga skroz drugačije tumačimo:

 

 

 

Nisam mislio da je to bilo kakav odgovor onome što si pisao (u prethodnom, ne ovom sada citiranom postu), ali mislim da je sličnije nego što misliš, tj. da se dobro slaže.

 

Ako jedan izraz pogubnih tendencija u ,,praksi" hiperindividualizacija i hiperkompetitivnost, onda je drugi izraz ovaj u ekonomskoj teoriji koji a) pokušava da sve (svaku vrstu društvene interakcije) objasni ekonomskim odnosima b) stavlja profit na pijedestal kao najveću vrednost i ono što nije profitabilno proglašava intrinzično lošim. Tu dolazimo do kritike donacija kao ,,traćenih resursa". Zakerberg je samo primer (koji inače samo sledi Bafeta i Gejtsa itd. a to jeste uporedivo sveukupno sa filantropima 19. veka). Sad Tasić troši dosta teksta na to da objasni kako je čak i u striktno-ekonomskom analitičkom okviru gde je profit sve svja argument o pogubnost donacija netačan, ali poenta nije u tome, nego u tome da je okvir pogrešan. Moj takeaway iz tog teksta je: ekonomija mora da bude skromnija, da ne pretenduje da može objasniti svaki vid društvene interakcije u kom postoji transakcija novca ili dobara, jer postoje i stvari izvan ekonomskih odnosa.

 

Meni se učinilo eto da ta kritika takvog pristupa u ekonomiji dobro ,,ide" uz tvoju kritiku ,,ideologizacije poslovanja". Tako da mislim da ima veze sa vrednosnim shiftom o kom pričaš. Ne Zakerbergov poklon, koji je samo povod za diskusiju, nego Tasićev tekst.

 

Btw, pravi liberterijanci se ne mogu vatati za nacionalizam, jer je to upravo antiteza onoga što oni dižu na najviši pijedestal - apsolutno slobodnog pojedinca. Zato je i neki čist libertarijanizam puka utopija, kao i komunizam s druge strane.

 

 

 

Za ostalo nemam šta mnogo da kažem osim da se uglavnom složim :)

 

Samo ću upitati - nije li verovatnoća takvih pogubnih procesa koje opisuješ veća što je veće međusobno ,,uplitanje" države i privrede? Mislim, kada potpuno isprepleteš državu i privredne odnose, pa zasoliš staležizacijom, ne dobijaš li baš...feudalizam?

[MancMellow]

pročitao, ali pisaću kasnije, moram ovog sekunda da palim iz kuće..

[Anduril]

Manc je u pravu. Jačanje nacije je u direktnoj korelaciji sa jačanjem trećeg staleža  i prenošenjem suvereniteta sa institucije monarha na instituciju nacije. U vreme Francuske revolucije Skupštinu staleža zamenila je Nacionalna skupština. Zakletva Kralju je zamenjena zakletvom naciji. Politička integracija staleža u jedinstveni politički narod je izražena u vidu stvaranja pojma moderne nacije.

 

Jeste u korelaciji ali je pitanje da li je i uzrocno-posledicno.

Drugo, ja razumem da se stvaranje nacije predstavlja  kao homogenizacija na pocetku ali i ovo kasnije uvek rezultira stalezacijom.

Institucija monarha jeste fizicki politicki subjekat dok institucija nacije to nije - ona je uglavnom predstavnicka i tu se automatski stvara elita kao fizicki subjekat koji preuzima direktnu kontrolu. Nacija ne kontrolise nista.

I nacionalisticka Francuska ili Nemacka su vrlo brzo dobile svoje nacionalne sampione, novu aristokratiju iako je gurana homogenizacija.

 

Ali uopste to nisam napisao. Napisao sam da siroki slojevi stanovnistva intuitivno osecaju da se "stalezizacijom" razbija nacija. Uopste nisam kao "recept" protiv "stalezizacije" predlozio "jacanje nacije". A ako mislis na proslost - onda tu nije u pitanju "argument", posto je ovo sada sasvim nova situacija i fenomen koji nema preslikanog pandana u proslosti, samo modeli koji podsecaju. Medjutim, bez obzira, to nije "argument" i zato sto je to sustinski prihvaceno kao istorijska cinjenica - da, feudalni modeli JESU slabili kako su se sve vise i vise konstituisale moderne nacije. Koji je kontra-primer? Dalje, nacionalizam nije "forma autoritarne kontrole", to je ideologija. Ta ideologija, ako pricamo ozbiljno i bazirano na istorijskom iskustvu - negira staleze po sebi. Jedno je klasa, a drugo je stalez. Ovo je recimo opis tog ranog perioda - samog pocetka procesa nastanka modernih nacija, sa izrazenim feudalnim/staleskim karakteristikama

 

 

 

In the characteristic agro-literate polity, the ruling class forms a small minority of the population, rigidly separate from the great majority of direct agricultural producers, or peasants. Generally speaking, its ideology exaggerates rather than underplays the inequality of classes and the degree of separation of the ruling stratum. This can in turn be sub-divided into a number of more specialized layers: warriors, priests, clerics, administrators, burghers. Some of these layers (for example, Christian clergy) may be non-hereditary and be re-selected in each generation, though recruitment may be closely predetermined by the other hereditary strata. The most important point, however, is this: both for the ruling stratum as a whole, and for the various sub-strata within it, there is great stress on cultural differentiation rather than on homogeneity. The more differentiated in style of all kinds the various strata are, the less friction and ambiguity there will be between them. The whole system favours horizontal lines of cultural cleavage, and it may invent and reinforce them when they are absent. Genetic and cultural differences are attributed to what were in fact merely strata differentiated by function, so as to fortify the differentiation, and endow it with authority and permanence.

....

 Even if the population of a given area starts from the same linguistic base-line - which very often is not the case - a kind of culture drift soon engenders dialectal and other differences. No-one, or almost no-one, has an interest in promoting cultural homogeneity at this social level. The state is interested in extracting taxes, maintaining the peace, and not much else, and has no interest in promoting lateral communication between its subject communities.

....

 

 

 

http://www.lse.ac.uk/researchAndExpertise/units/gellner/gellner11.html

 

Ono o cemu sam pisao je da postojeci procesi mogu da asociraju na vracanje (u sasvim novim tehnicko-tehnoloski i politickim uslovima) na odredjene modele koji su ovde opisani. Ne zagovaram ja nacionalizam, ali zagovaram oprez na olako odbacivanje motiva sirokih slojeva stanovnistva, na razlicitim krajevima zapadnog sveta za glasanje za nacionalne populiste (koje ja, razume se, nit volim, nit podrzavam, ali mislim da se prosto mora uci dublje u njihove, makar i nesvesne, motive za ovakve izbore). Ne mozemo mi da otpisujemo kao ekstremiste 40% stanovnistva, to je sumanuto. 

 

Ili, ajd ovako. Ako ce EU da prezivi, posto je to tema topika, nastana nekog vida "evropske nacije" nema alternativu. Sve drugo vodi u neku vrstu stvaranja drzavnim granicama neometanih "staleza", predstavlja opasnost i po liberalnu demokratiju i po danasnje nacije, pri cemu ce ova druga opasnost na kraju naci izraz u nacionalistickim pokretima koji ce EU doci glave - posto ljudi u Evropi u XXI veku nece pristati na to da budu neka moderna varijanta "treceg staleza". U stvari, ono sto pokusavam da kazem je da se to na neki nacin vec desava. 

 

I zato je ovo vreme veoma zahtevno kako za liberale, tako i za levicu jer izbor izmedju stvaranja nadnacionalnih elita i nacionalizma je onaj u kome se oni jako tesko snalaze. Sto se takodje vidi.

 

OK, razumem sta hoces da kazes, posebno za ovaj deo oko proslosti.

Medjutim, mislim da samo to Gelnerovo objasnjenje moderne nacije ima dosta rupa.

 

Po meni, stalezacija je odlika svakog sistema koji zadje u godine i kojem je potreban reset/reforma a prednost liberalno-demokratskog sistema bi trebalo da bude omogucavanje/guranje postepenih reformi i pritiska na miran nacin.

U tom smislu je sadasnji nalet populizma i kriza u Evropi upravo to - pritisak na postojece elite da menjaju nesto pre nego sto pukne i pre nego sto ih populisti razvlaste.

 

Ako sam dobro razumeo, po tebi levica i liberali moraju da pocnu da rade na stvaranju evropske nacije koja bi pocivala na socijalno-liberalnim vrednostima a ne na populisticko-nacionalistickim ili klerikalnim koji su sada u zamahu.

Edited January 10, 2016 by Anduril

[MancMellow]

Ok, ne vredi, nemam sad vremena da idem jos dublje tako da ću (relativno) kratko i obojici u jednom postu

 

@hazard 

 

ovo sto si napisao je za mene sustina. to bi trebalo da zapamtimo jer ce nas buduci dogadjaji 100% vracati na dileme koje postoje u vezi sa tim

 

 

 

Bottomline je: državu čine njeni građani, fizička lica. Ne pravna lica, korporacije. I demokratski sistem treba da bude tako štelovan da bude odgovaran i da odgovara fizičkim licima (a danas se mnogo više naginje na suprotnu stranu). Ali ne treba u tome ime naginjati ka rešenjima koje pravna lica stavljaju pod direktnu kontrolu države na ovaj ili onaj način - ili još gore, rešenja u kojima država u ime dobrobiti građana daje budžetske pare privatnim privrednim subjektima (bilo da su to američki bejlauti ili srpske subvencije od 6k evra po novozaposlenom.

 

opasni su ne samo oni procesi, koji su u razvijenom svetu retki, koji direktno vode njihovoj (fizičkih lica kao građana) defranšizaciji, nego i oni koji stvaraju utisak da se takva defranšizacija dešava (iako se možda i stvarno dešava, ali je tek u začetku ili je marginalna, i naravno, ne i formalna - kao što ni pravo građanstva u kasnom Rim. Carstvu nije formalno ukidano, ali je praktično nestalo). 

 

Ovo što kaže Anduril, da je liberalna demokratija najbolje opremljena od svih sistema da se samoreguliše i izađe na kraj sa takvim socijalno okoštavajućim tendencijama, ja mislim da u najvećoj meri stoji. ALI - liberalna demokratija je sistem koji važi i funkcioniše u okviru jedne države i društva. Šta je liberalna demokratija na nivou EU ili u nekom budućem zajedničkom ekonomskom prostoru od istočnog Baltika i Egeja na zapad sve do Kalifornije? A ako se sećaš, a i sam si pomenuo, nije reč samo o "ideologizaciji" poslovanja, nego i o njenoj "kulturizaciji", gde veza sa političkim elitama nije samo ono što se percepira kao banalna antidemokratska zloupotreba kao što je na primer mito, potkupljivanje i neformalni uticaj raznih vrsta, nego upravo ono što je na primeru Poljske (a možda i Trumpa, pa i UKIP-a, ili FN) došlo do izražaja, a to je početak gledanja na jedan deo društva kao na "drugog". Odmah da kažem, ja ne mislim da je promovisanje i negovanje kulturalizovanih verskih pogleda na svet odgovor (ali nije isključeno, uopšte nije isključeno, da ćemo upravo takav odgovor dobiti), nego mnogo više ovo što mi je, s pravom, "imputirao" (nije dobar izraz jer ja to, u najopštijim crtama, zaista i mislim)

 

@Anduril 

 

 

 

Ako sam dobro razumeo, po tebi levica i liberali moraju da pocnu da rade na stvaranju evropske nacije koja bi pocivala na socijalno-liberalnim vrednostima a ne na populisticko-nacionalistickim ili klerikalnim koji su sada u zamahu.

 

jer da bi liberalna demokratija uopšte mogla da odgovori na ove okoštavajuće i, zbilja, staležizirajuće, tendencije onda prvo mora da se uopšte - uspostavi mada nisam baš preveliki optimista, moram da kažem. Jedino što ne vidim drugi put, jer neko sada novo insistiranje na ponovnoj potvrdi nacionalnih suvereniteta posmatram više kao neki današnji ludizam nego kao ozbiljnu opciju. 

 

Daleko sam ja ili bilo ko na forumu (pa i u Srbiji, ili od uopšte ljudi odavde) od sposobnosti da nudim konačne odgovore na ove izazove, ali o ovome se mora razmišljati. "Uberizacija" ekonomije može da podseća izdaleka na nastanak modernih kolonata, potpuna profesionalizacija vojske i policije je ne samo antidemokratska, nego i antimoderna tendencija, povećana inequality sama po sebi verovatno nije po definiciji opasnost po liberalnu demokratiju ako bi se jaz povećavao između, pričam otprilike, 50% relativno dobrostojećih i 20% veoma siromašnih, ali drastično povećavanje jaza između 2,3 ili 4% posto stanovništva na vrhu skale i 90% ostalih je opasnost ne za liberalnu, nego za bilo kakvu demokratiju.

 

Moguće je, s druge strane, da samo paničim bez veze. 

 

 

[Prospero]

Poland invokes Nazi crimes in EU rule-of-law dispute

 

Ziobro: 'I am the grandson of a Polish officer who fought ... against German supervision' (Photo: europarl.europa.eu)

 

By ANDREW RETTMAN 

 

BRUSSELS, TODAY, 09:27

 

The Polish justice minister, Zbigniew Ziobro, on Saturday (9 January) invoked Nazi-era crimes in his rebuke to Germany’s EU commissioner, Guenther Oettinger, as the rule-of-law dispute turns increasingly ugly.

 

“You [Oettinger] demanded that Poland be placed under ‘supervision’. Such words, spoken by a German politician, have the worst possible connotations for Poles,” Ziobro wrote in an open letter, cited by the Polish presss agency, PAP.

 

'They want to supervise Poland once again' (Photo: wprost.pl)

 

“For me, too. I am the grandson of a Polish officer who, during World War II, fought in [Poland’s] underground Home Army against ‘German supervision’.”

 

Ziobro described Oettinger’s remarks - made last weekend, by reference to an EU supervisory mechanism - as “silly.”

 

He also accused Berlin of media “censorship” in trying to “hush up” the New Year’s Eve sex assaults.

 

For his part, the Polish foreign minister, Witold Waszczykowski, has summoned the German ambassador to Poland for a formal complaint on Monday.

 

Ugly

 

Wprost, a Polish weekly, on the cover of its new edition, showed a picture of German leader Angela Merkel, the German head of the European Parliament, Martin Schulz, Oettinger, and other EU personalities in Nazi uniforms with the slogan: “They want to supervise Poland once again.”

 

The insults come in an important week for Polish-EU relations.

 

On Tuesday, the Polish Constitutional Tribunal will issue a verdict on the legality of recent reforms by the ruling Law and Justice (PiS) party.

 

It will do so using the pre-reform composition of judges. But PiS says it won’t recognise the verdict or publish it in the official gazette, auguring a protracted legal stalemate.

 

On Wednesday, the college of commissioners in Brussels will debate the Polish situation. Commission head Jean-Claude Juncker has said he doesn’t want to “overdramatise” things. But the debate itself marks the first step of Oettinger’s supervisory mechanism.

 

Meanwhile, German politicians are using equally provocative language.

 

Schulz told the FAZ daily this weekend that PiS is guilty of a "dangerous Putinisation of European politics,” by reference to Russia’s authoritarian leader, Vladimir Putin.

 

Volker Kauder, the parliamentary group chief of the ruling CDU/CSU parties, told Der Spiegel that Poland should face EU financial sanctions.

 

“If the violation of European values is confirmed, EU member states must be brave enough to reach for the sanctions option,” he said.

 

Media changes

 

The constitutional crisis aside, PiS is also pressing ahead with a controversial media shake-up.

 

In the first phase, it sacked directors of state TV and radio and began replacing them with loyalists.

 

One appointment - Jacek Kurski, the new head of the TVP broadcaster - is a PiS hardliner who, in a 2005 election campaign, disseminated false claims that the grandfather of Donald Tusk, the now EU Council president, volunteered to join the Nazi army.

 

Kurski’s arrival coincided with anti-PiS protests on Saturday in Warsaw.

 

The rally attracted 10,000 to 20,000 people. But TVP staff, who spoke anonymously to the Gazeta Wyborcza daily, say they were told to make it look smaller, for instance, by using wide-angle aerial shots.

 

A second media bill, to be shortly introduced, will see all journalists, editors, and producers at TVP, Polish Radio, PAP, and 17 local channels lose their jobs.

 

They will then be vetted and, maybe, re-hired, with the vetting process to include consideration of “objective” coverage of the Smolensk air disaster in 2010, which PiS says was a Russian plot.

 

Thin end of wedge?

 

Polish private media fear the crackdown won’t end there, however.

 

A contact at Gazeta Wyborcza told EUobserver the paper expects PiS to pull advertising contracts linked to state enterprises, to put pressure on foreign firms in Poland to also pull adverts from government-critical media, and to introduce laws limiting foreign ownership of Polish press companies.

 

The European Parliament will debate the situation next week, 19 January, in Strasbourg.

 

But Konrad Szymanski, the Polish junior minister for EU affairs and a former MEP, has said there’s no reason for Polish ministers to attend.

 

 

 

by Tapatalk

[Gricko]

Fridman o sadasnjosti i buducnosti EU. Prenele i Novosti danas.

 

The future of the EU is interesting, because it cannot make any significant decisions now, and it cannot decide to dissolve. What will happen is what is happening now: less and less does Europe make decisions, and when it does, European states pay less and less attention to them.

Buildings in Brussels continue to issue edicts, and everybody else will continue to do what they do. You have to remember that there used to be the European Free Trade Association back in the 1950s and '60s. It still exists! There is still an office of the EFTA in Switzerland. In Europe, institutions are like museums: you can still visit them and they still function. So I don’t see the collapse of the EU, I see its growing irrelevance to any of the issues that are at stake. 

It is these sorts of decisions being made by the European bureaucracy that create a situation whereby firstly the ruling is irrelevant to the problem and secondly, the consequences are that everyone either has to flee or ignore it. I don’t see Europe collapsing. I don’t think there is a will to vote it out of existence. I don’t think there is a will to change it. There is a will to ignore it.

 

[hazard]

Fridman iz Stratfora. Onaj što je 2000. predviđao dugu vlast Miloševića.

[Аврам Гојић]

taj

[Prospero]

Mrska plutokratija radi protiv interesa čestitog Poljaka    
 
 

S&P downgrades Poland’s rating as radical policies cause concerns
Henry Foy in Warsaw
 
Standard & Poor’s has cut its rating on Poland citing the radical policies implemented by its new ultra-conservative government, and sending the country’s currency tumbling.



S&P on Friday cut Poland’s long term foreign currency sovereign credit rating from A minus to triple BBB plus, the first change since 2007, and warned another cut could follow, citing moves by the new Law and Justice administration to seize control of the country’s public media and challenge the independence of its constitutional court.
 
The zloty fell 2.1 per cent to a four-year low of 4.48 per euro immediately after the downgrade, on track for its biggest decline since September 2011, while the yield on Poland’s September 2025 eurobonds rose 12 basis points to 1.6 per cent.
 
“The downgrade reflects our view that Poland’s system of institutional checks and balances has been eroded significantly,” S&P said in a statement. “Poland’s new government has initiated various legislative measures that we consider weaken the independence and effectiveness of key institutions, as reflected in our institutional assessment.”
“These measures . . . go beyond what we had anticipated regarding policy changes from the general election,” the rating agency added, as it cut the country’s rating to the third-lowest investment grade.
 
Since taking power in October, Law and Justice has adjusted the structure and methods of the country’s highest court in way that curbs its ability to strike down laws it finds unconstitutional. A new media law drawn up in December sacked the management of the country’s state broadcasters and made their successors accountable to parliament.
 
The European Commission this week said it would open an investigation into the moves, in an unprecedented step that allows the EU’s executive arm to monitor potential breaches of the rule of law in its member states.
 
Markets had expected S&P to change its “positive” outlook on Poland to “neutral”, and were caught out by the downgrade and shift to a “negative” outlook, denoting a one-in-three chance of another downgrade in the next 24 months.
 
Over the past three months the zloty has been the second-worst performing eastern European currency against the euro, according to Bloomberg, after the Russian rouble.
Warsaw’s main stock index has fallen 16 per cent since Law and Justice won power, with banks and financial companies some of the hardest hit.
 
In addition to its steps to take control of state agencies and apparatus such as the media and constitutional court, Law and Justice has also spooked investors with plans to increase tax on banks and supermarkets, and increase social handouts, which some economists say will increase Poland’s fiscal deficit.

[hausmaistor]

Ma samo da mi Balkanci mozemo lepo da se zavalimo u fotelju prosperiteta i blagostanja koju nam garantuju ugledni, od demokratskog sveta podrzani lideri vrhunskog formata poput Vucica, Djukanovica i Tacija, i u miru gledamo fasiste kako rovare po miteleuropi i unesrecuju sopstveni narod. 

 

A kako smo se jeli pre samo desetak godina, ne ponovila se ta vremena...

Edited January 19, 2016 by hausmaistor

[vememah]

 MMF: Nema više popusta za Zapadne zemlje

 

The International Monetary Fund abolished Wednesday a rule created in 2010 that allowed it to participate in an international bailout of Greece despite doubts about the country's debt sustainability.

"Today the executive board of the IMF approved an important reform to the Fund's exceptional access lending framework, including the removal of the systemic exemption," IMF spokesman Gerry Rice said in a brief statement.

 

The "systemic exemption" amounted to a loophole in the IMF's longstanding policy that required the crisis lender to judge a member country's public debt to be sustainable with "high probability" before it could provide financial assistance that exceeds a member's contribution to the institution.

...

The systemic exemption was used more than 30 times to permit loan payments to Greece but also for Ireland and Portugal, two other eurozone members receiving assistance from the troika, by end-May 2014.

Its use, nevertheless, has stirred criticism, notably from some emerging-market countries that saw it as giving favorable treatment to European states in response to pressure from Western powers.

With the elimination of the loophole, the IMF is seeking to close a controversial chapter in its recent history as it decides whether to join the EU and ECB in a third bailout of Greece launched last August.

In a sign that the abolition of this "systemic exemption" was already effectively in place, the IMF is demanding this time, before unblocking any new loans, that the Europeans first agree to ease Greece's debt burden to ensure its sustainability.

 

http://www.gmanetwork.com/news/story/552057/money/economy/imf-cancels-rule-created-in-2010-to-bail-out-greece