Razno

[korindjar]

evo jedne mape, ko sa kim, kako

[Sludge Factory]

Salman Rushdie: A fine pickleSalman Rushdie pise o filmskim adaptacijama knjiga/romana. Interesantan clanak, slagali se oko nekih stvari sa njim ili ne. U svakom slucaju, ne napada pravljenje filmova prema knjigama, moze se cak reci da ih brani i podstice.

[Ajant23]

EDIT: Kada su već editi u modi, da i ja napravim jedan.

Edited March 2, 2009 by Ajant23

[Ulis]

Тако се од Бате Живојиновића може сазнати да је Ричард Бартон на снимању ?Сутјеске? био ?до 12 сати употребљив?, а после тога би се ?напио за три секунде? и онда снимао у таквом стању. Штавише, само за Бартонове потребе, у Дубровнику се укотвио брод накрцан вискијем.Бартон, који је глумио Тита, у једној сцени се толико клатио да га је Живојиновић изван кадра придржавао око струка, рекао је славни српски глумац и додао: ?Када је филм видео, Тито је прокоментарисао: 'Побогу људи, па ја у целом рату нисам био пијан'. Али је то (сцена) остало у филму.?Музичар Сејо Сексон, вођа загребачко-сарајевског ?Забрањеног пушења? рекао је да је у филму ?Валтер брани Сарајево? Хајрудина Крвавца ?пребројав'о Швабе? које је побио Живојиновић као Валтер и да је резултат био 186.Према Живојновићевим речима, ?Валтер? се у Кини приказује ?већ 38 година, видело га је 11,5 милијарди гледалаца?, а сам глумац је доживео да га на пропутовању кроз пустињу Гоби ретки становници препознају као Валтера.Једно од најпопуларнијих пива у Кини зове се "Валтер"Вељко Булајић, режисер најуспешнијег партизанског филма ?Битка на Неретви?, каже да су највиши представници СФРЈ инсистирали да се лик доживотног председника државе убаци у сценарио - где га није било - али да је сам Тито рекао да то није потребно и да је затражио да Булајић више не буде узнемираван.Према речима Љубише Самарџића, Булајић је лично контактирао Пабла Пикаса како би славни сликар дизајнирао плакат за ?Неретву?. Булајић каже да је питао Пикаса колико новца тражи за тај посао, али је он узвратио да ће радити - за сандук вина.Током снимање ?Битке на Неретви? уништени су ?једно село и једна тврђава?. Да би се што реалније дочарало рушење моста на Неретви прво је срушен мост на Јабланици, али се, према речима Бате Живојиновића, ништа није видело од дима, па је сцена поновљена - срушен је сличан мост у Чехословачкој.Link

[MocaVukotic]

Razgovori sa filmskim montažerima1. šta je filmska montaža?2. šta je dobra filmska montaža?3. šta je izuzetna filmska montaža? -James Clark 1. Uzeti gomilu nemontiranih dublova i spojiti ih na nacin koji najbolje odslikava rediteljevu zamisao. 2. ...kada teče neprimetno. 3. ...kada teče neprimetno, čak i od strane filmskih montažera. -Anthony Gibbs 1. Filmska montaža je organizovanje snimljenog materijala u dramsku formu. 2. Dobra filmska montaža je potpuna interpretacija rediteljevih i scenarističkih zamisli. 3. Izuzetna filmska montaža je kada njihove zamisli razvijete i dodate im nove dimenzije, za koje oni nisu pretpostavljali da postoje. -Reginald Mills 1. Vremenski odnosi. 2. Dobri vremenski odnosi. 3. Izuzetni vremenski odnosi. -Anthony Harvey 1. Oduzelo bi mnogo strana. 2. Spajanje slagalica. 3. Ispravno spajanje slagalica. -Claudine Bouche 1. Filmska montaža je spajanje odabranih dublova u harmonične odnose u cilju prezentovanja priče. 2. Dobra filmska montaža je davanje sceni posebne atmosfere. Biti iskren prema scenariju, pokušati da prikrijete slabosti snimanja ili scenarija, ako postoje. 3. Izuzetna filmska montaža ne postoji na platnu, već u "otkucajima srca". -Henri Colpi 1. Cela knjiga ne može objasniti. 2. Zavisno od filma, scenarija, režije. 3. Da bi se to postiglo, film mora biti izuzetan u svakom smislu. -Agnes Guillemot 1. Ritam i muzika. 2. Kada film dobro "diše". 3. Kada je kompletno biće zadovoljeno. -Verna Fields 1.2.3. Odgovor na sva tri: Bilo šta što cini da film funkcioniše. Montaža zvuka stvara najbolje montažere (slike i zvuka), jer imaju osećaj za ritam i postavku kadrova. Oni mogu manipulisati na vizuelnom planu, a da pritom ne menjaju sliku. -William Reynolds 1. Filmska montaža je organizovanje materijala u koherentnu celinu. 2. Dobra filmska montaža je izvršavanje prve tačke na specifičan način. 3. Pretpostavljam da je izuzetna filmska montaža organizovanje materijala u tako spečificnu formu da celina predstavlja idealan skup elemenata od kojih je sazdana. -Ralph Rosenblum 1.2.3. Nema načina da saznate. Sve su one nevidljive. -Margareth Booth 1.2.3. Vrlo je važan ritam, kao i pauze. Sve mora biti ritmično. Isto je kao kad ljudi govore ili igraju, odmah možete otkriti kada je pogrešno.-Da li postoji stil montaže po kojem prepoznajete rad odredenog montažera? -James Clark: Montažeri menjaju stil u zavisnosti od filma i reditelja, postajući tako rediteljev "alter ego". Pomažu mu da ponovo napravi film, ovog puta u montaži. -Anthony Gibbs: Ja više volim da kažem "rukopis". On se razvija sa godinama. Montažer bi trebalo da odredi stil prema temi filma. -Reginald Mills: Ne verujem da je to moguće. -Tom Priestley: Stil može da varira od teme do teme. Slično skulptoru koji pronalazi skulpturu u kamenu, montažer pronalazi film skriven među materijalom. -John Victor Smith: Mislim da se stil montaže može primeniti na određeni rediteljski rad, a ne mora biti primenjen na određenog montažera. -Henri Colpi: Verujem da mogu čikati bilo koga da prepozna montažera gledajući film. Osim, naravno, ako je montažer "gazda" filma, tj. ako film jedino postoji kao proizvod montaže. -Agnes Guillemot: Moguće je prepoznati trag montažera na isti način kao i dirigenta u orkestru. Ali, montažer mora da usvoji lični ritam reditelja, a ne da nameće svoj ritam. -Rudi Fehr: Po mom mišljenju, apsolutno ne!-Da li vi kao montažer imate prepoznatljiv stil? Koje su karakteristike tog stila? -Anthony Gibbs: Volim korišćenje ekstremno dugih kadrova, sa dijalogom. Karakteristika mog stila je razbijanje ritma dugih dijaloških scena, dovođenja ritma do potpunog usporenja, a zatim pojačanje. Promišljeno korišćenje neritmičnih rezova radi stvaranja nervoze. Postavljanje kadrova i sekvenci u neočekivane odnose prema istom kraju, itd... -Reginald Mills: Nadam se da ne. Ja jedino težim perfekciji u odnosima dužina medu kadrovima. -Anthony Harvey: Umerenost. Mrzim trikove! -Agnes Guillemot: Moj stil podrazumeva: rigoroznost, preciznost, poniznost, jednostavnost. -Verna Fields: Ja na isti način montiram drame i komedije. Morate tragati za emocijom. To se uvek može postići na isti način, bez obzira na vrstu emocije.-šta je izvršilo najveći uticaj na vas, kao montažera. -James Clark: Dokumentaristi. Kao dete gledao sam filmove Griersona, Flahertya, Wrighta, Watta, Jenningsa i mnogih drugih. Bila je to interpretacija realizma ili "uzvišeni realizam", koji me je opredelio za film i montažu filma. Takođe, veliki uticaj na mene su imale britanske komedije reditelja Waltera Forda i Marcela Varnela. Medutim, najznačajniji uticaj na moj život imala je ljubav prema muzici. Ona mi je dala osećaj za ritam i trajanje. To je esencijalno u mom poslu. -Anthony Gibbs: Najvažniji za mene je bio susret sa Tony Richardsonom, na vrhuncu njegove slave. On me je gurnuo podalje od konvencije, što se ne bih usudio da uradim sam. Na sličan način Richard Lester je uklonio moje poslednje brane. Ali, tehnika i upotreba optičkih efekata mi se čini najznačajnijom za moj razvoj. -Bernard Gribble: Moja prva inspiracija je bila brzina filmova Franka Capre. Takode, studija o montaži Louisa Loefflera u filmu "Laura" je bila vrlo poučna. Rad Oswalda Hafenrichtera na filmu "The Third Man" je otvorio nove mogućnosti, kao i rad Williama Hornbecka u filmu "A Place in the Sun". Možda najveći uticaj je izvršio revolucionarni stil montaže u filmu "Hiroshima, Mon Amour", iako je praktično sve već bilo izmišljeno u filmovima Griffitha, Eiseinsteina i Gancea. -Anthony Harvey: Moja prva godina sa kompanijom Boulting Brothers, montirajući film "Private's Progress". Rad sa Kubrickom. -Claudine Bouche: Rad sa Truffautom. Često smo u montaži ponovo pisali scenario, menjali kontinuitet sekvenci, davali nove uloge likovima, itd...Mogućnost da pogledam Hitchcockove filmove na Movioli. -Henri Colpi: Eisenstein, Orson Welles, Willy Zieike, Murnau... -Henri Lanoe: što sam mogao da vidim Potemkin i što sam mogao da radim sa Alainom Resnaisom i Henri Colpiem. -Renee-Claude Lichtig: Imao sam priliku da vidim a potom i proučavam hiljade filmova u Cinematheque Francaise, pod upravom Henri Langioisa. -Verna Fields: Najveći uticaj na mene su vršili ljudi sa kojima radim - scenaristi, reditelji, scenografi...Reditelj Irving Lerner je dosta uticao na mene. Zajedno smo radili na filmu "El Cid". Preporučio me je Bogdanovichu za film "Targets". -Daniel Mandell: Iskustvo u vaudevilleu mi je omogućilo da posmatram publiku i učim od njih. -Ralph Rosenblum: Najveći i jedini uticaj je imalo poštovanje, ljubav i poznavanje muzike. -Elmo Williams: Rad sa Merrill White, koja me je naučila da eksperimentišem i stalno probam.-Po vašem mišljenju, koji je najvažniji trenutak u razvoju montaže od 1960. godine? -Anthony Gibbs: Posle predivnog ludila šezdesetih, naučili smo lekcije Nouvelle Vaguea. Taj poslednji period je još uvek sa nama. Sigurni smo u svoju profesiju i nema više ograničenja po pravcima kretanja i strogih pravila u montaži. -John Victor Smith: Pretpostavljam da je to francuski Novi Talas, koji je uveo da ljudi više ne moraju neprestano da ulaze i izlaze kroz vrata. -Claudine Bouche: Više slobode u montaži slike. Mesto i važnost muzike. Stari filmovi sadrže muziku od početka do kraja, što čini da muzika liči na zvučne efekte. Manje muzike danas - veći efekat. Takođe, manje zvučnih efekata - povećava im se važnost. -Agnes Guillemot: Velike promene su stigle sa Novim Talasom. Filmovi se više oslanjaju na ritam nego na realizam priče. -Renee-Claude Lichtig: Najveće promene je doneo Godard. On je otkrio vremenski kontinuitet pričanja priče korišćenjem elipsi u montaži. -Verna Fields: To je montažna presa. Njeno korišćenje je omogućilo da probate nešto, i ako to nije bilo dobro, mogli ste vrlo brzo sve da vratite nazad, i u kratkom vremenskom roku probate nešto novo. -Daniel Mandell: Mislim da montaža nije unapređena, ona se pogoršala pojavom televizije. -Ralph Rosenblum: Od vremena filmova o Beatlesima, tehnika je prevaziđena. Montaža je postala sama sebi svrha ili sredstvo za ispravljanje nedostatka u scenariju ili režiji. Kada je montaža jedini kvalitet filma, onda se on ne pamti dugo.

[Sludge Factory]

Stanley Kubrick's knockout friendWalter Cartier was a photogenic boxer making his name in New York when a young Stanley Kubrick took his pictures and then included him in his first film. The rest, as they say, is cinema history.If you're a Stanley Kubrick aficionado, you're probably aware of the master director's first stumbling steps in the image-making business. He spent several years shooting photo-stories for Look magazine, made a couple of shorts, messed up his first attempt at a long-form movie in 1953 (the hardly-seen Fear and Desire) before finally hitting his stride two years later with the gangster melodrama Killer's Kiss. But it may not be immediately obvious that Kubrick's chance discovery of a photogenic boxer ? Irish-American middleweight Walter Cartier ? was more responsible than anything else for setting Kubrick on his path of glory. The reason? As Kubrick tried to make his way in the late 1940s and early 50s, Cartier was the common factor in his most successful projects, and pointed Kubrick's way forward into the movie industry. They first met when the boxing-mad 21-year-old Kubrick was commissioned by Look to shoot a study of a fighter's life; Cartier, only a couple of years older than Kubrick, was an ambitious and charismatic fighter who was making a name for himself in New York circles. Kubrick photographed him in action in two bouts in 1948: the eight-page, 20-picture story ? headlined "Prizefighter" ? was published in January 1949, and immediately underlined Kubrick's credentials. Even allowing for the fact we know the photographer was going to be someone special, the Prizefighter pictures are stupendous: chiaroscuro studies of bruising ring combat, sculptural treatment of introspective stillness. This is the point at which Caravaggio meets film noir.When Kubrick decided to step up to film-making two years later, his first thought was to take Cartier with him. For his 16-minute film, Day of the Fight, which was eventually bought by RKO, Kubrick copied the March of Time newsreel format with its hectoring, sermonising voiceover ("It's a living. For some, not much of a living"). Day of the Fight uses the same 24-hours-in-the-life-of idea as Prizefighter, so Kubrick could combine dramatic ring action with the nervy build-up period to a fight. Many of the film's sequences are based on specific pictures from Prizefighter, such as Cartier dozing in the same bed as his twin brother Vincent, Vincent rubbing Vaseline on him, Cartier attending mass, and so on. Kubrick also has a characteristic camera position ? low-angle, ropes in shot ? that allows for stunning compositions in both still and moving image. Using lightweight, clockwork Eyemo cameras, Kubrick and his friend Alexander Singer captured Cartier battering his way to victory, but also successfully managed to film the more contemplative material.All of which became vital when Kubrick decided to make Killer's Kiss, his independently-produced boxing noir. The first 20 minutes of Killer's Kiss are a virtual replica of Day of the Fight. Some of the shots are identical ? a billboard swinging around a lamppost, the view of the floodlit ring from the rafters, the body punching filmed from directly underneath, a shot of a boxer on his stool from beneath the stool of his opponent. Again, Kubrick puts the spotlight on the same idea explored in the Prizefighter picture story: the anxious, slow wait for the fight to begin.The boxing scenes that Kubrick shoots in Day of the Fight and Killer's Kiss show the difference, of course, between genuine and staged fighting, but Kubrick achieves a degree of fluency and realism that was streets ahead of anyone else. Where Killer's Kiss isn't so radical is in the formulaic noirisms that its characters are asked to act out. Perhaps it is equally significant to the Kubrick oeuvre that Killer's Kiss was the last film he made that wasn't based on an already existing novel.Remembered in a New York Daily News obituary as "a handsome Bronx knockout kid who sold tickets", Cartier died in 1995; he had retired from boxing in 1957 with a 46-13-2 record. He never became a champion, but did a bit more acting; including a recurrent role on The Phil Silvers Show in the mid-50s. But Kubrick's films will remain his memorial.

[Ajant23]

Videh na tren neku glupost na TV-u, koja mi privuče pažnju time što je u njoj opet uništen New York. Ovog puta, mahom zbog "globalnog zagrevanja". Baš mi je privukla pažnju scena kada gradonačelnik viče naučnicima da oteraju to komešanje u atmosferi, pa nek ide iznad nekog drugog.Skuknuh do IMDB-a da vidim koji je to film, i zateče me lep komentar nekog lika iz UK-a:

"Possibly (one of) the worst TV films ever.A huge atmospheric problem centred over the US, as usual, has a grudge against New York and its inhabitants. Apparently global warming is here to bite Americans in the ass."

To me odvede na tekst New York Timesa: The Irresistible Urge to Destroy New York on Screen (2007). Odavno me zabavlja i razgaljuje to razbucavanje New Yorka, koga je na filmu zadesilo valjda sve što je moglo.Dali su i u navedenom tekstu nekakvu filmografiju vezanu za ovu motivsku razonodu. Najsmešnije i najrečitije je to koliko je filmova izostalo u njoj. Isti je slučaj i sa nekim drugim pokušajima lista koje se daju izgooglati. Tako nisam našao da je i jedna lista sadržala onu tešku odluku predsednika SAD kada zbog uništene Moskve u Vašingtonu odlučuje da zauzvrat baci atomsku na svoj najdraži New York.Sabrao sam te liste u jednu, i dodao tek poneki film koji mi je pao napamet. Ovo je tek mali deo fimova sa motivom dijalize New Yorka:

Deluge (1933)When Worlds Collide (1951)Invasion USA (1952)The World, the Flesh and the Devil (1959)Fail-Safe (1964)Planet of the Apes (1968)Destroy All Monsters (1968)Beneath the Planet of the Apes (1970)Soylent Green (1973)Meteor (1979)Escape from New York (1981)Endgame - Bronx lotta finale (1983)2019 - Dopo la caduta di New York (1983)Independence Day (1996)Godzilla (1998)Armageddon (1998)Deep Impact (1998)Aftershock: Earthquake in New York (1999)A.I.: Artificial Intelligence (2001)Gangs of New York (2002)The Time Machine (2002)The Core (2003)The Day After Tomorrow (2004)Godzilla Final Wars (2004)King Kong (2005)War of the Worlds (2005)I Am Legend (2007)Cloverfield (2008)

U pitanju su naravno bioskopski filmovi. Na TV-u su razdrndavali ovaj grad češće nego što su emitovali vesti.

[Ajant23]

Dopali su mi se neki komentari povodom ovog fenomena.Prvi je iz samog članka:

“They want to see our skyscrapers destroyed because they are envious of them,” Mr. Koch said in a phone interview. Asked whom he was referring to, he said, “‘They’ is the rest of the country.”

A, nadalje su komentari čitalaca članka:

I think Mr. Koch, like most New Yorkers, assumes NY is the center of the universe and is therefore envied by the rest of us yokels in the U.S. The fact is , we yokels find it ammusing to see how coloquial New Yorkers really are. Their self-centered view of the world perfectly matches the steriotypical small town or country bumkin portrayed so often in mindnumbing TV produced in NY or LA.The city which deserves destruction is Cleveland, Ohio, or as otherwise known as the Great Mid-waste. Another choice would be Columbus, Ohio. Aw, what the hell, the whole dam state is badly in need of a face liftSomeone once said that to solve the problems with Manhattan alone — give everyone 24 hours to evacuate and then drag the island out to the middle of the Atlantic and sink it. Today, more than ever, this seems like a good idea.Of course, it’s much more fun to see it (New York) blown up from the safety of your suburban bunker. Anything to keep you entertained.Now that the whole city has been digitized, it will be seen over and over as it is today. In that way, NYC is eternal and will never really die.So about my pleasant personal discovery: watching movies about NYC when missing it.I missed Spiderman in the theaters and am now thrilled by those scenes of Spiderman soaring balletic through those canyons of steel. (It’s quite fun to recognize familiar streets or buildings in a superhero movie.) Peter Parker in his modest flat with the bathroom in the hall….talking on a pay phone on the Columbia campus… Loved it. I started watching Dark Water (with Jennifer Connelly), though I don’t ordinarily watch horror. One has to sympathize with that doomed hunt for an apartment. The reality of apartment hunting on a budget definitely fits a dark horror genre. -I stopped watching when the supernatural stuff starts up, I’ll admit: I just wanted that jolt of movie “reality”.NYC should get a percentage of these movies gross.Sheesh to see all these ppl being pc and dancing around the real reason hese films are so popular is pathetic. NYC is filled w ppl of all races religions and sexual prefs and the Evangelical NRA Bush America doesnt like us and enjoys the fantasy of seeing us destroyed. Deal w/ it.In ‘63 I saw “Failsafe” in a theater in Memphis Tennessee. At the end of the movie the audience stood up and cheered. Has anything changed?I wish Hollywood would make movies showing Los Angeles and San Francisco destroyed. These movies showing New York getting destroyed are so passe.What about Chicago? Chicago gets no love whatsoeverHere are some sci-fi movies where a different American city gets zapped instead of New York:Earth vs. the Flying Saucers: Washington, D.C.War of the Worlds (1953 version): Los AngelesEarthquake: Los AngelesThe Satan Bug: Key West, FLBeginning of the End: ChicagoYes, in that movie, the monsters attack Chicago.Why couldn’t filmmakers just destroy Boston instead?The attitude of Bostonians has already destroyed Boston years and years ago!One film I would add to the list - which I’d hate to see forgotten because it impressed me so much as a child - is “The World, the Flesh and the Devil” (1959). Harry Belafonte escapes a global nuclear armageddon which wipes out nearly all of humanity while somehow managing to leave all the buildings & infrastructure intact. (One wonders whether this film didn’t also impress some folks at the Pentagon, enough to have them come up with the idea of the neutron bomb.)But it’s those possessed of an irresistible urge to destroy NYC in real life that are most entertaining.Lets face it, trying to destroy NYC is the ultimate fantasy. Ford tried and failed,Reagan tried and failed,Bush Junior and his Saudi friends tried together and failed.The only realistic scenario I see for the destruction of NYC would involve a huge invasion of Yuppies with SUV’s and double-wide strollers…Now THAT would be a horror-movie!Best destruction of New York was in the epic “Attack of the Killer Tomatoes.” The president orders the city bombed; when informed that the tomatoes are nowhere near it, replies “You worry about your problems and I’ll worry about mine.”

[Ulis]

[MocaVukotic]

Edited March 27, 2009 by MocaVukotic

[MocaVukotic]

[3opge]

[korindjar]

Gledo neko ovo?S?t?ntang? (1994)

[Aca]

Gledo neko ovo?S?t?ntang? (1994)

Ne jos uvek. Dogovorio sam se sa drustvom da ga gledamo zajedno al nikako da se skupimo... Strpljenje mi je pri kraju, moguce da cu ga odgledati ovih dana.

Edited April 13, 2009 by Aca

[Ajant23]

Iz teksta o Mike Nicholsu (The New York Times, 14. IV 2009):

He was born Michael Igor Peschkowsky, the son of a White Russian doctor who emigrated to Berlin after the Russian revolution, and he arrived in New York in 1939, at the age of 7, permanently hairless (a reaction to whooping cough vaccine) and with almost no English. All he could say was: “I do not speak English” and “Please, do not kiss me.” He enrolled at the Dalton School, where an early classmate was Buck Henry, and set about cultivating what he calls his “immigrant’s ear.” “Semiconsciously I was thinking all the time: ‘How do they do it? Let me listen,’ ” he recalled, and added: “I’ll tell you the most extreme example of immigrant’s ear in all of Western civilization. My grandfather, Gustav Landauer, was quite a well-known writer in Germany. He was also very political, and he was part of the two-week provisional Weimar government after the kaiser fell. When the government fell, he was taken to the police station and beaten to death. His best friend, who was also in the government, escaped, made his way to Sante Fe, changed his name to B. Traven and wrote ‘The Treasure of the Sierra Madre.’ That’s the ur-immigrant story.”

EDIT: :DJOŠ JEDAN EDIT: Edited April 14, 2009 by Ajant23