Econ&Fin What's Up

[Gandalf]

We do not understand them enough to use them. (nije egzaktan citat)

Sir Humphrey: Didn't you read the Financial Times this morning? Sir Desmond Glazebrook: Never do. Sir Humphrey: Well, you're a banker. Surely you read the Financial Times? Sir Desmond: Can't understand it. Full of economic theory. Sir Humphrey: Why do you buy it? Sir Desmond: Oh, you know, it's part of the uniform. Edited November 3, 2012 by Gandalf

[MayDay]

na stranu drzavna birokratija, ali ja bih da te pitam da li su korporativni kitovi nastali zato sto su pali s marsa ili zato sto je u nekom trenutku to postala optimalna organizaciona struktura sa stanovista onoga ciji je to do tada bio privatni biznis?

[Budja]

me like it. :thumbsup:ako kompaniju posmatras kao organizam sa motivima i instinktima koji su karakteristicni za ljude. sto nije slucaj.sta sa onima koji rade u datoj firmi? ako mislim da imam dobre sanse da zaradim masno, a rizikujem malo, sta me boli q za reputaciju firme? s te strane, odgovornost i motivi individua se ne razlikuju znacajno u drzavnoj birokratiji i korporativnim kitovima.

Dobro, u Americi nekad i zalgave debeli zatvor: Ebers, Fastow, onaj Busov ortak Kenet Lej (ili tako nekako).No, u nacelu si u pravu.

[Budja]

Evo sta je mene impresioniralo juce.Dakle, politicari u EU zabranili kupovinu credit default svopova vezane za drzavne obveznice zemalja Unije.O cemu se radi? Postoji jedan indeks koji je vrednosno ponderisan kompozit drzavnih obveznica zemalja EU. Dakle, ako cene obveznica Nemacke ili Grcke rastu, onda raste i vrednost tog indeksa. S druge strane, ako drzava Finska odjednom mora da pocne da placa vecu kamatnu stopu kad se zaduzuje, tj ako su joj obveznice jeftinije, onda vrednost ovog indeksa pada. Investitori mogu da trguju ovim indeksom ako zele. Kao osiguranje postoje i povezani sovereign credit default swaps koji isplacuju pare kada neke od drzava iz ovog indeksa nisu u stanju da servisiraju dugove. I oni koji ulazu u indeks se hedzuju investiranjem u ovaj cds. Kad cena tih svopova (usled velike traznje) ode na gore, onda znamo da trziste ima crne misli u pogledu solventnosti drzava. I pocela njima cena da divlja, da bi onda ovi carevi zabranili trgovinu da ne bi dodatno rasli troskovi zaduzivanja tim drzavama.Sad te svopove mogu da kupuju samo oni koji imaju veliki portfolio tih drzavnih obveznica ili oni kojima je biznis direktno povezan sa solventnoscu suverenih vlada. Uzas koja komplikacija.Sta se na kraju desilo? Evo JP Morgan vec nudi svojim klijentima de facto isto osiguranje kao sto rade ti svopovi, a to je da se kupe svopovi na dug velikih banaka u tim drzavama, jer se zna da ako rikne drzava, sigurno ce i najveca banka u toj drzavi. A to za rezultat ima da ce te banke jos teze dolaziti do kapitala za svoje aktivnosti.Znaci, ne vredi nista. Svaki finansijski instrument danas moze da se sinteticki konstruise, po ovoj ili onoj ceni..

Iako je jasno da je regulatorna arbirtaza uvek moguca (da nema derivativa nasao bi se drugi nacin), ovde derivative izdaje JP Morgan a ne neko drugi. Tako je i AIG bio sav u svopovima. Da li svopovi mogu da se kupuju slobodno iako doticni klijent nije hedzer, tj. nema nikakve veze sa kreditom za koji je CDS vezan? To je kocka. A kockar sa druge strane ce kupiti CDS jer JP Morgan ne moze da propadne. Nije to bas kao Lutrija Srbije i LOTO poverenje. I eksplozija derivativa se desila nakon spajanja investicionog i komercijalnog bankarstva a ne toliko pre toga.Nije risk sharing i pareto optimum, vec zero sum game i suva redistribucija.Drugim recima, sto se gbro rodi, vreme ne ispravi. Dok god je osnovna stvar too big to fail, moze da se dubi na glavi i nikakva regulacija ili deregulacija nece promentii incentives.(mozda lupam, doduse)

[Budja]

Bice kuca, ali mozda nece biti kompleksnih finansijskih instrumenata. Mnogo puta sam cuo: finansijski sektor nekada je bio dosadan. Raditi za banku i sl. bilo je smor. No nesto ne vidim da je ostatku drustva zbog toga bilo lose. Taleb na nekom drugom mestu jednostavno kaze: complex financial instruments should be banned. We do not understand them enough to use them. (nije egzaktan citat)Drugo, hamurabijev pristup doveo bi bar do toga da ti neko jasno i glasno objasni rizike kojima se izlazes.

Meni je taj argument o slozenosti jako tanak.A tek zabrana je idiotska stvar.Da se zabrane derivativi naslo bi se nesto drugo sto radi isto, ali se ne zove tako.Incentives ucesnika u razmeni je kljucna stvar. Ovo sto prica Taleb je dimna zavesa.I sa druge strane, zasto zabraniti nesto sto ima i dobre strane. Nisu devizni fjucersi i svopovi po difotu losa stvar, ako se koriste kao cist mehanizam osiguranja. Edited November 4, 2012 by Budja

[hazard]

Sta je tacno dimna zavesa? Konkretan citat ili ono sto on prica generalno? On generalno prica da ljudi nisu svesni riziku kom se izlazu i da nisu svesni koliko destruktivni mogu biti dogadjaji protiv kojih se ljudi ne osiguravaju jer verovatnoca da ce se dogoditi veoma mala - nase dominantno razmisljanje o riziku ne odgovara realnosti. I tu mislim da je skroz upravu.Takodje, on kaze "complex financial instruments" - neki "obican" futures contract ne spada nuzno u tu kategoriju. Poenta je upravo u tome sto kazes - nisu po difoltu losa stvar, AKO se koriste kao cist mehanizam osiguranja. Medjutim ako se ne koriste kako treba i postaju "financial weapons of mass destruction" onda je mozda lakse jednostavno zabraniti ih nego regulisati njihovu upotrebu.Sto se tice rejting agencija, za sve je kriv debilan zakon koji obavezuje izadavaca HOV da placa rejting sopstvene HOV, umesto da to radi neki potencijalni kupac njegovog HOV. Kupci HOV su oni kojima su informacije rejting agencija potrebne, a s druge strane oni nisu glavni klijenti rejting agencija, vec izdavaci HOV. To je tako jasna logika, 2+2=4, i jasno je da onda postoji ogromna opasnost od toga da ce rejting agencije svojim redovnim platisama gledati kroz prste. Sto se naravno i desilo.

[hazard]

ako kompaniju posmatras kao organizam sa motivima i instinktima koji su karakteristicni za ljude. sto nije slucaj.sta sa onima koji rade u datoj firmi? ako mislim da imam dobre sanse da zaradim masno, a rizikujem malo, sta me boli q za reputaciju firme? s te strane, odgovornost i motivi individua se ne razlikuju znacajno u drzavnoj birokratiji i korporativnim kitovima.

Akonto toga:http://www.edmundcon...sue-with-banks/

Limited liability is the real issue with banksSteve Cecchetti at the Bank for International Settlements hits the nail on the head in this speech on financial regulation [pdf]:The fundamental problem is that the private interests of banks and bankers can diverge from those of society at large. This is especially true when it comes to the stability of the system and the direct or indirect burden on taxpayers. The source of this conflict is limited liability: the fact that owners and employees are not held financially accountable beyond their actual investment. What this means is that the bank’s owners and managers have a call option on the firm.I’ve argued repeatedly that one of the fundamental weaknesses in the efforts to regulate finance is that they have stopped short of re-examining whether it really is right to allow investment banks to incorporate themselves as limited liability companies – thus shielding their investors from the full cost of their collapse. Bringing back unlimited liability for banks may not be practicable (in that it would be an enormous revolutionary step which would naturally terrify anyone with a share in a bank) but it’s only right to step back and think about what went wrong in the ownership structures of banks that brought us to this pretty pass.

Dakle ako su tvoji vec zaradjeni milioni sigurni na racunu u (drugoj) banci, sta te briga da li se previse "igras" sa param svojih klijenata...Negde sam citao da su u 19. veku u Americi direktori banaka odgovarali svojom licnom imovinom. Kada bi banka propala, ta imovina bi se plenila da se deli poveriocima tj. stedisama.

[MayDay]

Ti si Budjo nabacao gomilu recenica koje mi je tesko da povezem.Svopove je izdavao AIG, a JP Morgan i ostali su kupovali. Ne razumem sad na koje derivate mislis kad pominjes JP Morgan. Ovo o cemu ja pricam je cisti wealth management od strane JP M, gde se savetuje shortovanje akcija velikih banaka u ugrozenim drzavama. Ideja je da se zabrani onima koji se klade na bankrot tih drzava da ulazu u te naked svopove. Dozvoljeno je samo onima koji podnesu dokaz da im je portfolio ili biznis koreliran sa cenom obveznica tih drzava, pa da ulazu radi osiguranja. Razlog tome je sto se pokazalo da kada swap rate raste, da cena obveznica na trzsitu opada, sto dalje izaziva spiralu u sovereign debt crisis. Richard Portes samo o tome prica.Ja sad ne znam kakve veze ima spajanje komercijalnog i investicionog bankarstva s ovim. To je problematicno zbog moralnog hazarda, jer je drzavi u interesu da ima stabilan finansijski sistem koji sluzi za olaksavanje funkcionisanja realnog sektora, pa kad fin sistem krene da se klati, drzava ima racuna da uskoci. Ta cinjenica, u uslovima spojena ova dva bankarstva pod jednim, cini da banke preuzimaju vise rizika nego sto treba u svom investicionom delu. Prosto jer racunaju na ovu sigurnosnu mrezu i liquidity windows kod drzave. Medjutim, to je problem za sebe i nema nesto dodirnih tacaka sa cistim spekulativnim pobudama kod kupovine CDS-ova na drzavne obveznice. I nisu tu najveci problem investicione banke koliko hedge fondovi. :)Sto se tice risk sharinga, kao prvo, nemaju svi isti risk appetite. Drugo, da ne uplicem preveliku teoriju ovde sada, ali ABS's jesu instrument koji poboljsava mogucnost osiguravanja od heterogenih finansijskih rizika u jednoj ekonomiji. Imaju oni zaista svoju finu ulogu.Medjutim, problem je bio u jeftinom short-term kreditu za one koji su ih prepakivali, prodavali ko alvu jer su bili jeftini naspram (diskutabilnih) rejtinga koje su tada dobijali i kad je doslo do diskrepance izmedju rocnosti aktive i pasive kod investicionih banaka svo zlo je upravo tada pocelo.Hazarde, kako zamisljas da mali investitor placa rejting Moody's-u, a ima svega $2,000 dolara da ulozi? Koja mu je racunica? Dalje, sta njega sprecava da dalje ne prodaje taj rejting nekome i da tada potencijalno laze (posto u information economics 101 se kaze da je individualnom agentu u interesu da ostali imaju potpuno suprotno misljenje o vrednosti nekog dobra, kako bi njihova traznja bila negativna u odnosu na njegovu i imala povoljan efekat na ravnoteznu cenu po kojoj ce nas agent da kupi ili proda) ? Ta igra u kojoj kupci kupuju rejting nema ekvilibrijum. Mislim, ima. Taj da niko ne kupuje informaciju. Pardon.Ovo sto pricate o principal-agent problemu u korporacijama i bankama je nesto sto je Majk Dzensen konceptualizovao jos 1976. Taj rad je jedan od kamena temeljaca moderne Teorije Firme i problem optimalnog ugovora/kompenzacije je i dalje jedno od najvaznijih pitanja u Korporativnim Finansijama. Dakle, priznato kao problem koji nije resen. Ali ja opet ponavljam pitanje koje sam postavila Gandalfu. Ako i dalje vidimo korporacije oko sebe, znaci da su u nekom trenutku postale optimalna organizaciona strukura. Ako hocemo da ih izbegnemo, jedino sto moze da se desi je da ih autoritet ukine dekretom. Ali sta cemo onda bez svih onih divnih proizvoda koji se mogu razviti samo u korporacijama koje jedine imaju toliki pristup kapitalu i mnogo vecu transparentnost od privatnih firmi sa stanovista trzista?

Edited November 5, 2012 by MayDay

[hazard]

Hazarde, kako zamisljas da mali investitor placa rejting Moody's-u, a ima svega $2,000 dolara da ulozi? Koja mu je racunica? Dalje, sta njega sprecava da dalje ne prodaje taj rejting nekome i da tada potencijalno laze (posto u information economics 101 se kaze da je individualnom agentu u interesu da ostali imaju potpuno suprotno misljenje o vrednosti nekog dobra, kako bi njihova traznja bila negativna u odnosu na njegovu i imala povoljan efekat na ravnoteznu cenu po kojoj ce nas agent da kupi ili proda) ? Ta igra u kojoj kupci kupuju rejting nema ekvilibrijum. Mislim, ima. Taj da niko ne kupuje informaciju. Pardon.

Zamisljam da u tom slucaju ne postoji drzavno propisan privatni oligopol nego zdrava konkurencija te ce mali investitor naci firmu koja je specijalizovana da pruza takve informacije malim investitorima po razumnoj ceni. Evo i meni su nudili investment advice za par stotina dolara godisnje. Dalje, investitori koji imaju tek po 2000 dolara za investiranje velikom vecinom ne ulazu svoje pare direktno na trzistima vec pare uplacuju u fondove koji se brinu o njihovim parama i parama jos x stotina ili hiljada ljudi te imaju racunicu da placaju za rejtinge. Opet, s druge strane, prosecni mali investitor koji se direktno kocka sa svojim parama na berzi ili prati trendove (koje on ne kreira niti oni poput njega) ili se vodi nekom svojom intuicijom kojih par deonica treba kupiti.Za ekvilibrijum mislim da ti zakljucak nije tacan jer inace ne bi postojalo milion firmi koje se bave ocenjivanjem necega a zavise od para onih koje te ocene interesuju a ne para onih koji ocenjivane stvari nude ili proizvode. Kao sto rekoh, i pored agencija postoji sijaset market research i investment advice kompanija a njih tvojom linijom rezonovanja ne bi trebalo da bude. Takodje previdjas mogucnost da bi na slobodnom trzistu rejtinga mogla da se pojavi rejting agencija koja funkcionise kao nonprofit, kao sto postoje privatna zdravstvena osiguranja koja su nonprofit.Za rejting agencije generalno je Budja skroz upravu, ako hoces neki "zvanicni" rejting koji je bez direktnog placanja dostupan svima, onda moras imati nezavisno telo koje se finansira iz poreskih prihoda.Sent from my HTC Legend using Tapatalk 2

[MayDay]

Ja sam se drzala malaca koji sami za sebe rade stock picking, koji potencijalno moze da podrazumeva i ulaganje i u ETFs, gde je pozeljno i da oni sami imaju na raspolaganju i rejtinge mnogih debt instrumenata, da ih ne bi veliki momci muzli na osnovu information advantage.Ali ti pricas o delegiranju.OK, ako bas hoces informacija jeste jedan od faktora koji dovode do pooling funds, kako bi troskovi pribavljanja informacije po dolaru investicije bili nizi. Ciste ekonomije obima. I tu dolazi na prvom mestu do onih koji se specijalizuju za davanje saveta, a onda i oni sto su vrednosno mnogo veci, a to je delegirani portfolio management, namely, mutual funds, pension funds, etc...A tada postaje potpuno besmisleno pricati o placanju rejtinga od strane buyside, jer fondovi imaju ogromne incentives da dobiju naduvane rejtinge. Pogotovo penzioni fondovi koji su pritisnuti od strane regulatora. Ili investicione banke kojima odgovara da preuzmu vise rizika, a da se to tako ne zove, vec da se vodi kao safe asset u kom slucaju bi ih Basel manje pritiskao.

[hazard]

Ja sam se drzala malaca koji sami za sebe rade stock picking, koji potencijalno moze da podrazumeva i ulaganje i u ETFs, gde je pozeljno i da oni sami imaju na raspolaganju i rejtinge mnogih debt instrumenata, da ih ne bi veliki momci muzli na osnovu information advantage.

Pitanje br.1: Koliko takvih ljudi zaista ima, tj. koji % para koji se obrce na trzistima HoV dolazi od takvih ljudi, tj. da li su oni stvarno bitni za ovu pricu? Moj je osecaj da je njihov udeo veoma mali i da nisu toliko bitni. No ti mozda imas preciznije podatke.Pitanje br.2: Da mislis da vecina tih malih investitora koji licno biraju deonice rade to na osnovu rejtinga ili pak neke intuicije tipa "ulozicu u deonice firme koja pravi robote usisivace jer mislim da je to sledeci krik kucne tehnike"? Ja mislim da je pre ovo drugo. Takvi ljudi generalno hoce veliku zaradu, kockaju se, njima nije bitan AAA rejting. Ko hoce da zaradjuje 4-5% godisnje na svojih 2000$ uplatice ih u mutual ili money market fund. Naravno uvek moze biti izuzetaka ali ne dovoljno da bi se oko njih lomio sistem.

A tada postaje potpuno besmisleno pricati o placanju rejtinga od strane buyside, jer fondovi imaju ogromne incentives da dobiju naduvane rejtinge. Pogotovo penzioni fondovi koji su pritisnuti od strane regulatora. Ili investicione banke kojima odgovara da preuzmu vise rizika, a da se to tako ne zove, vec da se vodi kao safe asset u kom slucaju bi ih Basel manje pritiskao.

Incentive za naduvan rejting je mnogo veci kod izdavaca hov nego kod fonda koji ga kupuje. Fond moze da kupi i nesto drugo, izdavac mora prodati svoj hov po sto vecoj ceni. Jasno je gde postoji veci prostor za zloupotrebe. Sto se tice regulatornog pritiska, on u deregulisanom trzistu rejtinga ne treba da postoji. A ako regulator koristi rejtinge, onda te rejtinge treba on sam (tj. neko drugo nezavisno telo) da proizvede, a ne da to prepusti ucesnicima u trzisnoj utakmici. Idealna rejting agencija u tom smislu bi bila telo poput MMF, SB, BIS, itd. dakle nesto globalno, nadnacionalno i nezavisno.Sent from my HTC Legend using Tapatalk 2

[zorglub]

Sent from my HTC Legend using Tapatalk 2

[Gandalf]

Ali ja opet ponavljam pitanje koje sam postavila Gandalfu. Ako i dalje vidimo korporacije oko sebe, znaci da su u nekom trenutku postale optimalna organizaciona strukura. Ako hocemo da ih izbegnemo, jedino sto moze da se desi je da ih autoritet ukine dekretom. Ali sta cemo onda bez svih onih divnih proizvoda koji se mogu razviti samo u korporacijama koje jedine imaju toliki pristup kapitalu i mnogo vecu transparentnost od privatnih firmi sa stanovista trzista?

na ovo pitanje se da odgovoriti na vise nacina, zavisno od toga sta u stvari pitas.optimalno za koga? ako neko odluci da svoju privatnu firmu pretvori u javnu kroz prodaju akcija, podrazumeva se da je data osoba to ucinila jer smatra da je to u njegovom ili njenom interesu. koji god interes bio u pitanju.problem nastaje kada takve firme postanu toliko glomazne i kompleksne da je nemoguce pratiti sta se tu desava. kod korporacija koje proizvode fizicke objekte, to je manji problem - Tojotini automobili su dobri ili losi, iPad aplikacije rade ili ne... dok je kod finansijskih korporacija, poznavanje poslovanja postalo bukvalno nemoguce ako nemas doktorat iz matematike/ ekonomije/ finansija. sto znaci da prosecan investitor i/ili posednik akcija nema ni najblazu predstavu sta se u stvari desava.pride, problemi kontrole (ukljucujuci i principal-agent) u samim korporacijama se usloznjavaju jer ni sami menadzeri cesto ne znaju cime barataju i cime se njihovi podredjeni bave. a ni podredjeni cesto ne znaju sta rade. kako bilo, priznati nesigurnost je neprihvatljivo na svim nivoima, sto znaci da se na svim nivoima hvatamo u kolo stvaranja percepcije o strucnosti i znanju.

http://www.nytimes.c...?pagewanted=allSome years after my introduction to the world of finance, I had an unusual opportunity to examine the illusion of skill up close. I was invited to speak to a group of investment advisers in a firm that provided financial advice and other services to very wealthy clients. I asked for some data to prepare my presentation and was granted a small treasure: a spreadsheet summarizing the investment outcomes of some 25 anonymous wealth advisers, for eight consecutive years. The advisers’ scores for each year were the main determinant of their year-end bonuses. It was a simple matter to rank the advisers by their performance and to answer a question: Did the same advisers consistently achieve better returns for their clients year after year? Did some advisers consistently display more skill than others?To find the answer, I computed the correlations between the rankings of advisers in different years, comparing Year 1 with Year 2, Year 1 with Year 3 and so on up through Year 7 with Year 8. That yielded 28 correlations, one for each pair of years. While I was prepared to find little year-to-year consistency, I was still surprised to find that the average of the 28 correlations was .01. In other words, zero. The stability that would indicate differences in skill was not to be found. The results resembled what you would expect from a dice-rolling contest, not a game of skill.No one in the firm seemed to be aware of the nature of the game that its stock pickers were playing. The advisers themselves felt they were competent professionals performing a task that was difficult but not impossible, and their superiors agreed. On the evening before the seminar, Richard Thaler and I had dinner with some of the top executives of the firm, the people who decide on the size of bonuses. We asked them to guess the year-to-year correlation in the rankings of individual advisers. They thought they knew what was coming and smiled as they said, “not very high” or “performance certainly fluctuates.” It quickly became clear, however, that no one expected the average correlation to be zero.What we told the directors of the firm was that, at least when it came to building portfolios, the firm was rewarding luck as if it were skill. This should have been shocking news to them, but it was not. There was no sign that they disbelieved us. How could they? After all, we had analyzed their own results, and they were certainly sophisticated enough to appreciate their implications, which we politely refrained from spelling out. We all went on calmly with our dinner, and I am quite sure that both our findings and their implications were quickly swept under the rug and that life in the firm went on just as before. The illusion of skill is not only an individual aberration; it is deeply ingrained in the culture of the industry. Facts that challenge such basic assumptions — and thereby threaten people’s livelihood and self-esteem — are simply not absorbed. The mind does not digest them. This is particularly true of statistical studies of performance, which provide general facts that people will ignore if they conflict with their personal experience.

drugo pitanje je, optimalno za sta? jesu li finansijski korporativni dzinovi optimalni evolutivni ishod takmicarskog trzisnog okruzenja, ili su proizvod okruzenja u kome je evolutivni optimum postati dovoljno veliki, bez obzira na sve ostalo?tj, valja biti suvise veliki za pad, pa ce evolucionom selekcijom opstati oni koji su na blagotvornoj drzavnoj sisi i/ili imaju dovoljan broj svojih drugara u drzavnoj administraciji.

Edited November 5, 2012 by Gandalf

[Budja]

Ti si Budjo nabacao gomilu recenica koje mi je tesko da povezem.

Istina.

Svopove je izdavao AIG, a JP Morgan i ostali su kupovali. Ne razumem sad na koje derivate mislis kad pominjes JP Morgan. Ovo o cemu ja pricam je cisti wealth management od strane JP M, gde se savetuje shortovanje akcija velikih banaka u ugrozenim drzavama. Ideja je da se zabrani onima koji se klade na bankrot tih drzava da ulazu u te naked svopove. Dozvoljeno je samo onima koji podnesu dokaz da im je portfolio ili biznis koreliran sa cenom obveznica tih drzava, pa da ulazu radi osiguranja. Razlog tome je sto se pokazalo da kada swap rate raste, da cena obveznica na trzsitu opada, sto dalje izaziva spiralu u sovereign debt crisis. Richard Portes samo o tome prica.

Cini mi se da si ti pomenula novi instrument koji izdaje JP nakon intervencije EU u vezi ogranicenja trgovinom CDSovima.Citiram:"Evo JP Morgan vec nudi svojim klijentima de facto isto osiguranje kao sto rade ti svopovi, a to je da se kupe svopovi na dug velikih banaka u tim drzavama, jer se zna da ako rikne drzava, sigurno ce i najveca banka u toj drzavi."O naked CDS, kao kockanju a ne hedzingu investitora izlozenim EU sovereign debt ili obveznicama banaka sam i govorio.Da ponovim logicki niz (koji je moj, pa je mozda nelogican): too big too fail, JP izdaje naked CDS ili nilo koji drugi insturemnt da se zaobidje regulacija, investitori to kupuje kockajuci se, a risk aversion je manja jer JP ne moze da propadne, i eto krize. Da JP nije too big too fail, mozda se ne bavio tom vrstom regulatrone arbitraze jer bi dug u krizi dosao na naplatu, i rizik bi bio preveliki.

Ja sad ne znam kakve veze ima spajanje komercijalnog i investicionog bankarstva s ovim. To je problematicno zbog moralnog hazarda, jer je drzavi u interesu da ima stabilan finansijski sistem koji sluzi za olaksavanje funkcionisanja realnog sektora, pa kad fin sistem krene da se klati, drzava ima racuna da uskoci. Ta cinjenica, u uslovima spojena ova dva bankarstva pod jednim, cini da banke preuzimaju vise rizika nego sto treba u svom investicionom delu. Prosto jer racunaju na ovu sigurnosnu mrezu i liquidity windows kod drzave. Medjutim, to je problem za sebe i nema nesto dodirnih tacaka sa cistim spekulativnim pobudama kod kupovine CDS-ova na drzavne obveznice. I nisu tu najveci problem investicione banke koliko hedge fondovi. :)

Ne razumem kako ponuda visokorizicnih hartija od vrednosti nema veze sa moralnim hazardom?Ako dobro razumem, ispravi me ako gresim, hedge fondovi su na strani traznje, nista sporno, banke stancuju derivative i CDS.

Sto se tice risk sharinga, kao prvo, nemaju svi isti risk appetite. Drugo, da ne uplicem preveliku teoriju ovde sada, ali ABS's jesu instrument koji poboljsava mogucnost osiguravanja od heterogenih finansijskih rizika u jednoj ekonomiji. Imaju oni zaista svoju finu ulogu.Medjutim, problem je bio u jeftinom short-term kreditu za one koji su ih prepakivali, prodavali ko alvu jer su bili jeftini naspram (diskutabilnih) rejtinga koje su tada dobijali i kad je doslo do diskrepance izmedju rocnosti aktive i pasive kod investicionih banaka svo zlo je upravo tada pocelo.

Naravno, ne moze biti kriv instrument sam po sebi, vec incentives: kao sto kazes moral hazard i stancovanje para.I ne samo kod investicionih banaka, Northern Rock je puko zbog kratkorocnog finansiranja.

Hazarde, kako zamisljas da mali investitor placa rejting Moody's-u, a ima svega $2,000 dolara da ulozi? Koja mu je racunica? Dalje, sta njega sprecava da dalje ne prodaje taj rejting nekome i da tada potencijalno laze (posto u information economics 101 se kaze da je individualnom agentu u interesu da ostali imaju potpuno suprotno misljenje o vrednosti nekog dobra, kako bi njihova traznja bila negativna u odnosu na njegovu i imala povoljan efekat na ravnoteznu cenu po kojoj ce nas agent da kupi ili proda) ? Ta igra u kojoj kupci kupuju rejting nema ekvilibrijum. Mislim, ima. Taj da niko ne kupuje informaciju. Pardon.

Kao racunovodja, stidim se da priznam da sam tanak u info economics, a racunovodstvo je samo primenjena info-economics. To se mora kad-tad douciti.

Ovo sto pricate o principal-agent problemu u korporacijama i bankama je nesto sto je Majk Dzensen konceptualizovao jos 1976. Taj rad je jedan od kamena temeljaca moderne Teorije Firme i problem optimalnog ugovora/kompenzacije je i dalje jedno od najvaznijih pitanja u Korporativnim Finansijama. Dakle, priznato kao problem koji nije resen. Ali ja opet ponavljam pitanje koje sam postavila Gandalfu. Ako i dalje vidimo korporacije oko sebe, znaci da su u nekom trenutku postale optimalna organizaciona strukura. Ako hocemo da ih izbegnemo, jedino sto moze da se desi je da ih autoritet ukine dekretom. Ali sta cemo onda bez svih onih divnih proizvoda koji se mogu razviti samo u korporacijama koje jedine imaju toliki pristup kapitalu i mnogo vecu transparentnost od privatnih firmi sa stanovista trzista?

Meni se cini da nije rec o korporacijama kao takvim, vec o ogranicenoj odgovornosti koja je pogodovala rastu korporacija. Sad, nisam primetio da se ovde vodi rat protiv korporacija kao takvih, vec vise protiv regulatory capture koji se desava kada korporacije dodju do odredjenog obima. Gde je tu cost/benefit trade-off, ne znam.Sto se transparentnosti tice, ja nemam problem da privatna fima nije transparentna: transparentnost je posledica usitnjenog vlasnistva. Naravno da je veca kod A.D, nego kod privatne firme, gde je strah od obelodanjivanja poverljivih informacija veci od straha od rasta cost of capital - bas ih briga, nece da izdaju akcije, ok su sa bankom, sta ima da se cimaju sa transparentoscu? Nije transparentnost u ekonomskom ponasanju firmi vrlina sama po sebi, vec sredstvo ka cilju.Na primer, povecavanje transparentnosti na silu putevm uvodjenja IFRS tamo gde za to nema potrebe sama pogoduje konsultantima i racunovodjama.I na kraju, ne znam kakvi su procenti u pisanju clanka, ali Meckling je zapostavljen.

[Budja]

Zamisljam da u tom slucaju ne postoji drzavno propisan privatni oligopol nego zdrava konkurencija te ce mali investitor naci firmu koja je specijalizovana da pruza takve informacije malim investitorima po razumnoj ceni. Evo i meni su nudili investment advice za par stotina dolara godisnje. Dalje, investitori koji imaju tek po 2000 dolara za investiranje velikom vecinom ne ulazu svoje pare direktno na trzistima vec pare uplacuju u fondove koji se brinu o njihovim parama i parama jos x stotina ili hiljada ljudi te imaju racunicu da placaju za rejtinge. Opet, s druge strane, prosecni mali investitor koji se direktno kocka sa svojim parama na berzi ili prati trendove (koje on ne kreira niti oni poput njega) ili se vodi nekom svojom intuicijom kojih par deonica treba kupiti.Za ekvilibrijum mislim da ti zakljucak nije tacan jer inace ne bi postojalo milion firmi koje se bave ocenjivanjem necega a zavise od para onih koje te ocene interesuju a ne para onih koji ocenjivane stvari nude ili proizvode. Kao sto rekoh, i pored agencija postoji sijaset market research i investment advice kompanija a njih tvojom linijom rezonovanja ne bi trebalo da bude. Takodje previdjas mogucnost da bi na slobodnom trzistu rejtinga mogla da se pojavi rejting agencija koja funkcionise kao nonprofit, kao sto postoje privatna zdravstvena osiguranja koja su nonprofit.Za rejting agencije generalno je Budja skroz upravu, ako hoces neki "zvanicni" rejting koji je bez direktnog placanja dostupan svima, onda moras imati nezavisno telo koje se finansira iz poreskih prihoda.Sent from my HTC Legend using Tapatalk 2

Drugim recima, zasto su od tri vrste information intermediaries:- rejting agencije- revizori- brokeri i sell-side analystpreve dve regulisane a treca ne?