Šta je najbitnije što se u istoriji dogodilo na današnji dan?

[Bojan]

Mnogo bi bila prikladnija Viva La Quinta Brigada u izvodjenju Dublinersa, Christy Moore-a ili navijaca Glasgow Celtica

 

Može, može. Ali Ay Carmela je o prelasku reke Ebro.

[Parsons]

Jeste, samo mi je dosadila :)

[namenski]

 

Prodje 31. jul, godisnjica ubistva coveka po imenu:

 

Jean Jaurès
Jean Léon Jaurès
Auguste Marie Joseph Jean Léon Jaurès

 

Ubiven 31. jula 1914, kao zagovornik ideje da ne valja ratovati, da to nece dobro da se zavrsi, i to u sred - malo je reci - histerije koja je organizovano zavladala tih dana, histerije koja se pakovala u patriotizam i ubedjenje da ce se biti kuci do Bozica, posle jedne lepe avanture..

Ne setise ga se ovih dana, a i inace, obuzeti drzanjem za ruke, izmirenjima, obilascima polja pod makovima, zapitanoscu poznatom 'a ko nas to i kako zavadi, ovako lepe i pametne...'

 

Evropa je tih dana srljala u rat, rat koji ce zivota kostati milione: Jaures je, doduse, imao 1 manu - govorio je pod zastavom crvene boje, tako mrske imenima poput Krezoa, Krupa i ostalih.

 

Na uglu Rue Montmartre i Rue du Croissant u Café du Croissant koji i danas postoji pucali su u coveka koji je u Skupstini zahtevao da socijalisti Nemacke i Francuske nateraju svoje vlade na tromesecno odlaganje zahuktalih ratnih priprema i hladjenje glava. Generalnim strajkom, izmedju ostalog. K’o od sale.
Na uglu Rue Montmartre i Rue du Croissant u Café du Croissant, tik do sedista Zoresovih novina L'Humanité.
I – tog trenutka je svima sve bilo jasno.
One kojima nije bilo su sutradan na zidovima Francuske i ostalih najcivilizovanijih zemalja Evrope sacekali plakati koji su objavljivali opstu mobilizaciju, da bi se gradivo utvrdilo jos par dana kasnije objavama rata koje su letele uzduz i popreko Evrope.
Ostali su nacionalizmi, patriotizmi, ostalo je mahanje zastavama.

 

Ubistvo Zoresa je konacno ubedilo jednog skromnog podstanara jednog skromnog ciriskog obucara, podstanara pametnim Svajcarcima tesko izgovorljivog imena Vladimir Iljic Uljanov – koga su samo neki bliski prijatelji znali kao Lenjina – da se sa njima mirno, lepim, ne moze.
Da se mora drugacije.
Da od Zoresovog pacifizma nema nista.
Zironda je opet izgubila, a jakobince nad jakobincima je stvorilo blato rovova Prvog svetskog rata.
Jedan mudri cika iz carskog grada Beca, poznat kao Sigmund Freud nije bio u pravu: rat nije nastao zbog atavizama i mracnih poriva skrivenih u coveku i iza njega; nastao je zbog toga sto je njima trebalo sve vise i vise i da im nikad nije dosta.
Oni se nisu zagrcnuli.
Niti im je bilo muka.
Ni tada ni sada.
Ni ikada.

 

Covek koji je pucao u Zoresa zvao se Raoul Villain.
Najvise od svega mu je u zivotu bilo do toga da Francuska povrati Alzas i Loren i sve koji su se tome protivili smatrao je izdajnicima. Onima koji bi da se odreknu kolevke, ognjista i svega sto vec spada u recnik onih koji bi, koji su uvek bili spremni da neke druge ljude posalju da ubijaju ljude.
I da pri tom pevaju; za izvodjenje te perverzije se uvek nadje dovoljno piskarala, danas ih zovu TV lica.
Pesnici, nacionalno svesni mislioci i ocevi nacija se ne racunaju.
Hvatan je i u pokusajima da proturi falsifikovani novac. Za razliku od gorepomenutih to mu nije uspevalo.
Do poslasticara se nije uspeo.
Zavrsio je u Spaniji gde su ga se, 1936. godine, dokopali spanski republikanci.
Koji su bili dovoljno jakobinci da ne gube vreme na duga sudjenja.
Jer, na sudjenju Villain-u 1919. godine, posle pobedonosnog rata, Zoresovoj udovici je dosudjeno da plati troskove sudjenja.

 

 

 

A u gomilama koje su tog leta 1914. odusevljeno ispracale 'nase momke', gomilama obasipanim cvecem, nalazio se i 1 covek koji ce, samo nekoliko godina kasnije da nastavi zapoceto.

I obogati ga novim iskustvima.

U najboljem od svih svetova.

 

 

[Bojan]

[Bojan]

 

A moment of silence was observed at 8:15 a.m., when a uranium-core atomic bomb dubbed “Little Boy” dropped by a U.S. bomber exploded about 600 meters above Hiroshima on Aug. 6, 1945, leaving an estimated 140,000 people dead by the end of the year.

 

The Japan Times

 

 

 

[Delija67]

 

 

 

http://www.youtube.com/watch?v=ylpcBJIFJE8

 

 

[Bojan]

Ovo nije bio najposećeniji festival, niti su na njemu nastupili svi najpoznatiji i najbolji izvođači. Ali ostaće zapamćen kao jedinstven događaj i svaki pokušaj odgovora na pitanje zašto je to bilo tako ostaće nedovoljan. Sjajna atmosfera, bez većih incidenata, iako je za to itekako bilo uslova. Pristiglo je nekoliko puta više ljudi nego što je organizator planirao, što je samo po sebi dovoljno da izazove neprilike. Autoput je bio zakrčen automobilima, a ljudi su svoja vozila ostavljali na samom putu. I pored toga nije bilo krađa. Za toliko ljudi nije bilo ni dovoljno hrane, pa su organizatori bacali pečene piliće iz helikoptera. Desilo se i veliko nevreme pa je ceo teren postao blatnjav. Kaže se da se dosta ljudi i razbolelo. Bilo je tu i dosta dece. Ali atmosfera je ostala sjajna. Po satnici nastupa mi se čini da ni muzičari nisu mnogo marili kada nastupaju. Recimo, kralj gitare, Jimi Hendrix je nastupio poslednjeg dana ujutru oko 8 sati. Isto je bilo i sa Jefferson Airplane. I to im nije smetalo da daju sve od sebe. Danas daleko slabiji muzičari izvoljevaju oko mnogo manje bitnih stvari.

 

 

Da je ovakav događaj teško ponoviti videlo se već nekoliko meseci kasnije na festivalu u Altamontu (koji je trebao da bude Woodstock zapadne obale). Događaj je obilovao incidentima - krađe, tuče, ubistvo.

 

 

Bilo je u Americi tog doba dosta nasilja. Samo nekih nedelju dana pre Woodstocka desilo se brutalno ubistvo Sharon Tate i njenih prijatelja, koje je potreslo Ameriku. Kasnije se ispostavilo da su počinioci pripadnici Manson family. Inače, Charlie Manson (okoreli kriminalac i vrlo harizmatičan čovek) se kretao i među hipi komunama, koje su bile dosta raširene po Kaliforniji, gde je vrbovao ljude za svoje uvrnute ideje.

 

Evo na kraju jednog interesantnog svedočenja sa quore

 

 

 

I was a teenager in a town 50 miles or so from the Woodstock music festival. I was not a hippie by any sense, we were pretty normal teens in the sixties. I had a summer job and had to work while a group of friends went. That night I was in a local bar when a girl we knew entered and said she was driving over to Woodstock to find our friends, “did I want to come”. I immediately agreed and we hopped in her car around 9 at night. We were locals and she knew the back roads to the concert but eventually we were stopped by congestion and we left the car, probably 5 or 6 miles from the venue. We started to walk and as we got closer more and more young people joined the trek. You could not get lost, just follow the crowd.

It was probably around midnight when the sound of rock music drifted over the road, the music was from quite a distance and echoed off the hills. softly at first and then louder and louder. As we got closer there were people openly selling drugs, mescaline and LSD, but no marijuana was being sold, pot was for sharing I guess.

Eventually we found the top of the amphitheater, sitting below us were probably 300,000+ people listening to music, and at the bottom of the hill was the stage with the musicians. The distance was such that you could see the drummer strike a drum and the sound would reach you a second or so later. It was that far and every inch was covered with people. No one had ever seen anything like it.

I am not sure how it happened but we were only there a short time when we found our friends. We walked into a crowd of 400,000 people, outdoors in the dark and walked right up to our friends; cosmic!

We settled in with the group, had a little of my friend Eddie Stew’s famous homegrown pot, and enjoyed the music. Around dawn we left to hike to our friends campsite. Like New York it was a city that did not sleep and there were many sights along the was. One of my friends pointed to a combination haybale/tent hut and said reverently ”that’s the Pranksters” and nearby was the campsite and free kitchen of the Hog Farm . There were buses, mysterious campsites, hippies of all shapes and sizes including naked hippies, bikers, many Viet Nam Vets, Christmas lights strung in the trees and road signs with corny names like “Hippie Way”. We arrived at our friends tents and cars and somehow I slept without blankets or any gear. August nights in upstate New York are warm.

The next morning we returned to our spot overlooking the stage and listened to more music. Then the rains came. Bone soaking thundershowers. Interestingly I don’t have any recollection of discomfort, not cold, not wet. Just an intense interest in all that was going on around me. It was people watching paradise. Nor do I recall eating anything, there was no food, but I don’t remember being hungry.

At some point on a very muddy Sunday afternoon we slipped away to head home, how the girl found her car I have no idea. When I got home I remember that my parents did not mention anything about their 16 year old son disappearing for a few days. I just walked in and went to bed.

Favorite band? Sly and the Family Stone. The went on stage really late, like 3:30 AM and just rocked that place.

Like everyone who was there I was a subtly changed person .

 

 

[levi]

 

https://home.cern/about/updates/2016/08/internaut-day-and-world-wide-web

Edited August 23, 2017 by levi

[Skyhighatrist]

Pre 60 godina (na jučerašnji dan doduše), lansiran Sputnjik.

 

 

Sixty years later, Sputnik-1 is a scientific speck compared to the complicated instruments sent into orbit and beyond—but it's impact is arguably the biggest. While more complicated descendants travel into deep space, surf among Saturn's rings, or provide a human home in Earth's orbit, it was Sputnik that proved that such an idea was possible.

[namenski]

 

Na danasnji dan noc 1939. godine, srecni tata sa fotografije je, u dobi od 30 godina, a kao komandant podmornice U-47, uspeo da se - u pomorackom poduhvatu skoro bez premca u istoriji - usunja u bazu nad bazama Kraljevske mornarice, potopi 1 bojni brod.

Uspe da se izvuce napolje i vrati kuci.

 

Günther Prien, dete Hitlerove Nemacke, po opstem misljenju stranih novinara i ostalih koji su imali prilike da ga upoznaju tokom propagandnog trijumfa i pripadajucih konferencija za stampu koje su usledile, najnacistickiji od svih nacista u Kriegsmarine, covek koji je tokom relativno kratke ratne karijere podmornicara uspeo da na dno posalje preko 200,000 tona saveznickog brodovlja.

I, jedan od najboljih dokaza sta dobro primenjena ideologija moze da ponudi i pruzi jednoj omladini koja ne zna kuda bi: nejebavanje klasnih, kastinskih i ostalih takozvanih barijera, priliku i podrsku da se razviju i do kraja iskoriste najrazlicitiji talenti, sposobnosti i osobine kao sto su, na primer, hrabrost, drskot i bezobrazluk svake vrste, sposobnost, profesionalnost...

 

Bilo ih je toliko da je, na primer, 1 oficir Prien-u tokom upada u Scapa Flow bio jedan takodje buduci vrhunski podmornicki i pomorski as: 

 

[namenski]

50% veka:

 

 

 

[namenski]

Крагујевац.

 

 

Al' dobro, ne moze sve da se stigne.

[čekmeže]

Dve stvari za KG,

nas su učili 7000 sad se  svi slažu da je oko 2800, nemoj da bi neko spomenuo revizionizam,

 

drugo u Kraljevu sličan masakr oko 2000 žrtava neposredno pre KG skoro se i ne pominje, nije mi jasno.

[namenski]

Dve stvari za KG,

nas su učili 7000 sad se  svi slažu da je oko 2800, nemoj da bi neko spomenuo revizionizam,

 

drugo u Kraljevu sličan masakr oko 2000 žrtava neposredno pre KG skoro se i ne pominje, nije mi jasno.

Pa valjda zato sto je Kragujevac otisao - u posleratnim nabrajanjima, a cini mi se i da je bio i na nekom od nirnberskih - u simbole, taj rad.

Hocu reci, prodavali smo svoju istoriju i svoje zrtve olako: svako se kitio cime je mogao, pa se tako danas medju pasioniranim antifasistima^tm vise vrednuju i vise pominju 1 Oradour ili 1 Lidice, nego svi istocnoevropski Kragujevci kojih je samo u Jugoslaviji bilo onoliko, CCCP da ne pominjem...

 

Jednom recju - jebiga i bolje ovako, ko zna - zna, a i onako je u drustvu stvorena takva atmosfera da ce - treba pricekati samo malo - za sve Krajujevce i Kraljeva biti krivi CvP, dok su Nemci samo radili svoj posao, 1 mirovna misija takoreci, nasuprot divljim balkanskim teroristima koji se ne daju ni terat ni vodit...

[vathra]

Spominje se i Kraljevo. Npr 90-tih je bila komemoracija koja je prenošena uživo na TVu. Ali mislim da se Šabac manje pominje, a i tamo je bilo dosta streljanja. Kg ima veliku težinu jer su postreljali i decu iz škole.

 

Što se tiče broja postradalih u Drugom svetskom ratu, većina brojeva koji su opšte poznati su i po nekoliko puta uvećani. Precizna istorijska istraživanja su rađena kasno, a do tad su se zapatile raznorazne ratne procene.

Osim Šumarica, imaš npr nemačko bombardovanje Beograda, stradalo oko 2200 ljudi, procene idu i do 20 hiljada. Eksplozija u Smederevu, procena pet hiljada, a sahranjeno manje od 500 ljudi. U savezničkim bombardovanjima Beograda je stradalo znatno manje nego u nemačkom, ali procene idu i do pet hiljada.

 

A to je trend koji se i danas nastavlja. Imaš Srđana Cvetkovića koji kao popisuje stradale od komunista, mislim da nema dva intervjua u kojima je naveo isti broj streljanih, a nijedan nije ni blizu rezultata komisije u kojoj je radio i na koje se šoziva...