Novosti

[bigvlada]

Bionic reconstruction gives men first prosthetic hands controlled by mind

Austrians have injured limbs amputated, then nerves and muscles transplanted from leg to arm are used to control prosthetic hands

 

Milorad Marinkovic holds an egg with his prosthetic hand. ‘I can do almost everything with it. I just don’t have any feeling in it.’ Photograph: Ronald Zak/AP

Associated Press in London

Wednesday 25 February 2015 13.19 GMT


Three Austrians have had their injured hands replaced with bionic ones that they can control using nerves and muscles transplanted into their arms from their legs.

The three men are the first to undergo what doctors refer to as “bionic reconstruction”, which involves a voluntary amputation, the transplantof nerves and muscles and learning to use faint signals from them to command the hand.

People with bionic hands have in the past controlled them primarily with manual settings.

“This is the first time we have bionically reconstructed a hand,” said Dr Oskar Aszmann, of the Medical University of Vienna, who developed the approach with colleagues. “If I saw these kinds of patients five to seven years ago, I would have just shrugged my shoulders and said ‘there’s nothing I can do for you.’”

He said the procedure had its complications, including the need for patients to take anti-rejection medicines for the rest of their lives.

Aszmann and his colleagues described the cases of the three men in a report published in the online version of the Lancet on Wednesday. The men decided on amputation after having the bionic hand strapped on to their injured hand, to see how it might function.

For Milorad Marinkovic, 30, who lost the use of his right hand in a motorbike accident more than a decade ago, the bionic replacement has allowed him to hold things like a sandwich or bottle of water – and to play with his three children. “I can throw things, but it is harder to catch a ball, because my right hand is still not quite as quick and natural [as my left],” he said.

Dr Simon Kay, who authored an accompanying commentary and performed Britain’s first hand transplant, said there would always be major limits to bionic hands: the brain had thousands of ways to send messages to the hand, but a robotic prosthetic was unable to handle such complexity. “The question is always going to be: How do we get the message from the mind to the metal?” he said.

Patients like Marinkovic, however, have few complaints about his bionic hand, which also proved popular with his son. When he first got the device, his son, then four, would put it on and walk proudly around with it, telling others in his kindergarten class that his father was a robot

Marinkovic says using his bionic hand is nearly as natural as using his uninjured hand. “I can do almost everything with it. I just don’t have any feeling in it.”

Aszmann estimated the new procedure cost around €30,000 (£22,000). The research was paid for by groups including the Austrian Council for Research and Technology Development and a laboratory that receives funds from Otto Bock, the maker of the prosthetics.

 

http://www.theguardian.com/world/2015/feb/25/bionic-reconstruction-prosthetic-hands-austrian-men-controlled-mind

[namenski]

Svecano i radno je u Tuluzu 14. oktobra proslavljena isporuka 10,000-og aviona od kako je Airbus-a.
Malo politike, malo simbolike, tek slavljenik, inace jedan A350-900 je otisao na Daleki istok, Singapore Airlines-u, a sve u nameri da se podvuce znacaj pomenutog regiona za firmu: na tu stranu je, inace, otislo nekih 3,500 od do sada proizvedenih 10,000, dakle jace i od oko 3,000 isporucenih u Evropi koja se inace racuna za glavno trziste.

A sve je pocelo u Francuskoj 1974. godine kada je drzavni prevoznik, Air France, primio prvi Airbus A300 i zaposlio ga izmedju Pariza i Londona: francusko-nemacko-spanski konzorcijum je tako krenuo na nimalo izvestan put i to u oblasti u kojoj je izistinski trebalo znati stici i uteci i na strasnom mestu postojati.
Dokazujuci pri tom da sa visokim, najvisim tehnologijama sale nema, ali i da bez angazovanja takozvanih zajednickih snaga, a pre svega mocne, sigurne i dugorocne drzavne podrske, od poslova takve vrste nema nista.
Posle je sve islo manje-vise uredno, kiksevi su se, naravno, uredno gurali pod tepih, ali je 1979. dostignuta prva stotka: A300 je postao A310 i trebalo je da prodje tacno jos 10 godina da broj isporucenih dostigne 500 komada.
Airbus je u ta vremena usao i u oblast takozvanih single-aisle putnickih, pojavio se A320 i s njim se dogodilo nesto do tih dana nezamislivo: jubilarni, petstoti primerak, otisao je, juna 1989, u – do tada neprikosnovenu Ameriku koja dotle nije znala za konkurenciju u ovoj oblasti.
1993, u doba sveopsteg prosperiteta i optimizma, eto i 1,000 isporucenih aviona: firma je u medjuvremenu zagazila i u segment dugoprugasa, pojavili su se A330 i A340, 2000. godina je docekana znacajnim promenama, Airbus je postao jedinstvena kompanija, a 2003. ce ostati zapamcena kao godina kada su i sami Amerikanci priznali da su u ovoj oblasti ako ne bas pregazeni, ono barem nokdaunirani.
Do 2007. eto i 5,000 komada.
U najzahtevnijoj oblasti moderne vazduhoplovne industrije, proizvodnji velikih putnickih aviona, pokazalo se da nema sale, nema precica, nema lazi, nema prevare, barem sto se tehnike tice: interesantno je da je Americi, u slucaju takozvane serije 7 koja je zapocela sa Boingom 707, avgusta 1958 i to isporukom prvog B707 PanAm-u, dakle avionom koji je izistinski uveo svet u mlazno doba do tada nezamislivih brzina i mogucnosti za razvoj vazdusnog saobracaja u obimu koji se nije moga ni zamisliti, trebalo takodje cirka 40 godina da dostigne broj od 10,000 komada isporucenih aviona.
Dostigla ga je Deltinim B737-800 isporucenim novembra 2000. godine.
Stvari danas stoje otprilike ovako: Amerika, dakle Boeing, je do sada isporucila nekih 21,200 aviona.
U ovaj broj se racuna i nekih oko 3,500 aviona koje je isporuci pokojni McDonell Douglas pre nego sto je postao zrtva urgentne koncentracije bez koje – kako se pokazalo – nema ni posla, a ni razvoja.
Ovako, bice ga: ocekuje se da B737 dostigne broj od 10,000 isporucenih neke 2018. godine.

Jos nesto je interesantno: iako vrh u svakom pogledu, svetska vazduhoplovna industrija, barem onaj njen deo koji se bavi putnickim avionima, ostao je nedvosmisleno konzervativan, skoro pa hedonisticki.
Posle smrti Concorde-a, poslednje revolucije, radilo se samo – ali svojski – na konvencionalnim konstrukcijama koje daleko od toga da su bile i tehnolski konzervativne.
Naprotiv: novi materijali pre svega, elektroniku da ne pominjemo, lansirali su moderni putnicki avion u jednu od tehnoloskih perjanica covecanstva, ali – sve polako, sve lagano, bez ekstrema pa se tako vise radilo na utisavanju motora, smanjenju potrosnje goriva ili prilagodjavanju novih konstrukcija postojecim aerodromima, nego tehnoloskim probojima koji bi granice pomerili dalje, u pravcu koji se do novog doba smatrao obaveznim i na kome su – izmedju ostalog – pukli i neki ozbiljni igraci – brze, dalje, vise…

 

A da su se stvari dodatno zakomplikovale, svedoci donekle i cinjenica da nikog nema da zagrize u nesto izistinski novo - sta god to bilo: oba preostala igraca uredno nagogradjuju postojece modele, niceg novog nema na vidiku, osim u cuvenim renderima^tm

Edited October 24, 2016 by namenski

[jms_uk]

Od Airbus-ovih [osnovnih] modela fale mi A310 i A350. Ovaj drugi propustih dvaput ove godine, ali znam da ce biti prilike - bar jos narednih 15-20 godina. A za A310 nisam siguran da li ce biti [i jos koliko]...

[namenski]

 

Ростислав Евгеньевич Алексеев

 

 

Genije, izistinski, grad Niznji Novgogorod, pa Gorki pa opet Niznji Novgorod, jedna fabrika, brodogradiliske od imena, ugleda, pa i pedigrea, Красное Сормово, brodogradiliste koje je u najboljim danima proizvodilo, u sred Volge, itekakve podmornice, one takozvane klasicne doduse.

A Aleksejev i njegov proizvod, ne bas i izmisljotina, jer se sa brodovima na krilima mnogi pokusavali poodavno, ali niko tako uspesno i genijalno kao ovaj covek, druga generacija sovjetske inzenjerske skole, naslednik ljudi poput italijanskog grofa emigranta Bertinija.

 

 

 

 

 

 

A Rostislav Aleksejev se dao u ekranoplane, napravio cudovista kakvima se i danas dive, optuzen za propuste koji su doveli do havarije jednog od njih, doziveo da vec u skleroticna breznjevljevska vremena uzalud pokusava da udje u zakljucanu sopstvenu kancelariju, ponizen pred 15,000 radnika koliko je tada zaposljavalo Crveno Sormovo.

Umro je 1980, danas je vec zaboravljen, u istoriji razvoja hidrokrilaca ga sve vise pominju usput, a u najvece uspehe ovog dobitnika Staljinove nagrade u dobi od 34 godine ubrajaju to sto mu slika visi u - Kongresnoj biblioteci.

Onoj u Vasingtonu.

 

I - mozda ima nade: ЦАГИ је pre neki dan obnarodovao da se - imajuci u vidu u medjuvremenu, od nastanka prvog pravog ekranoplana - mnogo toga promenilo, pocev od efikasnijih motora i elektronike do izrazene ekonomske potrebe, mozda isplati ponovo poceti rad na razvoju komercijalne verzije Kaspijskog morskog cudovista.

Nosivosti cirka 500 tona korisnog tereta.

 

I da ce u tom pravcu biti preduzeti konkretni koraci.

 

[bigvlada]

Sjajne mašine, a tako malo iskorišten koncept. U doba odmah posle raspada SSSR-a postojala je ideja da se zajedničkim snagama naprave komercijalne letelice. 

 

Članak o Aerocon Wingship-u, ekranoplanu/WIG-u koji je po specifikacijama trebao da ima nosivost od 1500 tona. 

 

 

http://articles.latimes.com/1993-09-19/news/mn-36948_1_caspian-sea-monster

 

Beriev već godinama pokušava da nađe zainteresovane za svoj projekat Be-2500 koji ima do 1000 tona nosivosti. 

 

[jms_uk]

Od Airbus-ovih [osnovnih] modela fale mi A310 i A350. Ovaj drugi propustih dvaput ove godine, ali znam da ce biti prilike - bar jos narednih 15-20 godina. A za A310 nisam siguran da li ce biti [i jos koliko]...

 

 

Leteo tri puta u nedelju dana ovog meseca :D

[namenski]

Mrda, se mrda, a gospod bog ima sve vise razloga da se ceska po glavi  :

 

Dr David Kingham, izvrsni direktor Tokamak Energy i ocekivanje da se ove godine u napravi postigne i dostigne temperatura unutar Sunca ili tu negde.

Ali: 2018. - 100,000,000^o Celzijusa (i slovima: sto miliona stepeni Celzijusa).

Sa sve ocekivanjima da se mozda jos 2019. pridje ostvarenju uslova za ono...

 

Pojavilo se, smisljeno je par фрцокли, uglavnom inzenjerskih i koje se ticu materijala, peletiranja^tm, itd, itd... od kojih se ocekuje ako ne proboj, ono barem poprilican napredak.

Sve u svemu naprava se i bukvalno siri:

 

 

A porodicno stablo se grana, od:

 

ST25, loptaste naprave sa precnikom plazme od 25 cm;

ST25, isto to samo sa uvedenim takozvanim HTS (High Temperature Superconducting) magnetima;

ST40, precnik plazme 40 cm, pa na

ST60HTS sa uvedenim gore pomenutim magnetima cije se isprobavanje ocekuje 2019. godine, do:

ST140 i bozezdravlja posle 2020....

[bigvlada]

New tech harvests drinking water from (relatively) dry air using only sunlight

 

Prototype makes enough liquid for a person to survive in the desert

 

 

https://www.sciencenews.org/article/new-tech-harvests-drinking-water-relatively-dry-air-using-only-sunlight

 

 

Šta je sledeće, jawa crawler? Ornitopteri?  :D