kritika savremene umetnosti

[kim_philby]

@Kim: ooooo, polako dolazimo do slicnih zakljucaka - dakle, u umetnosti nema napretka (ja to ponavljao kao papagaj). Zasto nema? Zato sto u nacinu percipiranja kod coveka nema napretka, barem dok nam ne izraste trece oko ili extra bubreg koji otvara neku nevidjenu cakru.

nema progresa, ima promena. drugim recima moje misljenje nikako nije teleolosko i ja nisam progresivista kada je umetnost u pitanju ali zaista verujem da je umetnost istorijski odredjena kategorija. kao sto kaze alojz regl 'svakom vremenu njegova umetnost'. nama nije izraslo trece oko in the meanwhile ali smo presli put od pecine do fotografije i drustveni odnosi koji odredjuju ulogu umetnika su se vise puta promenili. to ne cini fidiju nista manje umetnikom od marsela disana ali to znaci da bi danas neko ko vaja ko fidija ne misleci o kontekstu umetnosti u kome se nalazi verovatno bio prilicno zabludeo u svojoj aktivnosti. to je ono cuveno maljevicevo 'ne mogu se vise slikati debele guzice venera'.pri tome ni istorija nije nesto dato. sadasnjost uvek baca veliku senku nad prosloscu. na primer:

Mostly marble and bronze were used in Greek sculpture. Although it was initially thought that Greek statues were mostly unadorned white marble, by the early 19th century the systematic excavation of ancient Greek sites brought forth a plethora of sculptures with traces of multicolored surfaces. Some of these traces are still visible to the naked eye even today, though in most examples the remaining color has faded or disappeared entirely once the statues were exposed to light and air. In spite of this overwhelming evidence for painted statues, influential art historians such as Johann Joachim Winckelmann so strongly opposed the idea of painted Greek sculpture that proponents of painted statues were dismissed as eccentrics and their views largely dismissed for several centuries. It wasn't until published findings by German archaeologist Vinzenz Brinkmann in the late 20th century and early 21st century that painted Greek sculptures became an established undeniable fact. Using high intensity lamps, ultraviolet light, special cameras, plaster casts and certain powdered minerals, Brinkmann was able to scientifically prove that the entire Parthenon, including the actual structure as well as the statues, was in fact painted. He furthermore was able to reveal the pigments of the original paint and has created several painted replicas of Greek statues that are currently on tour throughout the world. Also in the collection, are replicas of works from other Greek and Roman sculptures showing that the practice of painting sculpture was wide spread and in fact the normative practice rather than the exception in Greek and Roman culture. Museums to host the exhibit include the Glyptothek Museum in Munich, the Vatican Museum, and the National Archaeological Museum in Athens among others. The collection made its United States debut at Harvard University in the Fall of 2007.

znaci nema dostojanstvenog bledila kamena vec je venera bila nasminkana ko jelena karleusa :D

[Caligula]

nema progresa, ima promena.

... jashta. Nekad je medij bio kreda na steni, ugalj, drvena ploca - sada smo stigli do plastike/polimera, virtualnih simulakruma, digitalnih projekcija. Menja se medij, forma - ali nacin percipiranja te krede, ulja na platnu, fotografije ili digitalne projekcije je vazda ostao isti.Zato mi dobar deo ovog eksperimenta iz proslog veka izgleda kao sistematicno usadjivanje treceg oka postenom plebsu - a koje se primilo izgleda samo kod nekih vrlo posebnih pojedinaca.

to ne cini fidiju nista manje umetnikom od marsela disana ali to znaci da bi danas neko ko vaja ko fidija ne misleci o kontekstu umetnosti u kome se nalazi verovatno bio prilicno zabludeo u svojoj aktivnosti. to je ono cuveno maljevicevo 'ne mogu se vise slikati debele guzice venera'.

Sa ovim se potpuno slazem, ali to je i dalje pitanje teme (koncepta, ako hoces).

[kim_philby]

... jashta. Nekad je medij bio kreda na steni, ugalj, drvena ploca - sada smo stigli do plastike/polimera, virtualnih simulakruma, digitalnih projekcija. Menja se medij, forma - ali nacin percipiranja te krede, ulja na platnu, fotografije ili digitalne projekcije je vazda ostao isti.Zato mi dobar deo ovog eksperimenta iz proslog veka izgleda kao sistematicno usadjivanje treceg oka postenom plebsu - a koje se primilo izgleda samo kod nekih vrlo posebnih pojedinaca.

ne ali menja se uloga & mesto u drustvenosti & jednom recju nacin na koji se ta osnovna bioloska uslovljenost posreduje kulturom. na kraju krajeva ima razloga zasto singerova utilitaristicka etika koja se bazira na cistoj prirodnosti ne moze da zaista da bude utilitarna :) Edited January 31, 2011 by kim_philby

[Otto Katz]

Nema jedistvenog pojma umjetnosti. Klasična epoha umjetnosti, okončana s nastupom moderne, je razvila od Renesanse do kraja XIX stoljeća kvaziuniverzalno shvatanje umjetnosti, koje je bilo u stanju inkorporirati antiku i kršćansku umjetničku tradiciju, ali, vrlo indikativno, ne i nekršćanske umjetničke tradicije. Muzealni status orijentalnih artefakata od početka njihovog sistematskog sakupljanja balansira između etnografske, kulturnohistorijske i umjetničke dimenzije. Moderna umjetnost je donijela i proces razdvajanja neobavezujućeg estetskog ukusa od sistemski obavezujućeg prosuđivanja umjetničke produkcije. U epohi klasične umjetnosti ove razdvojenosti nije bilo. Visoka umjetnost je postavljala jedinstvene kriterije prosuđivanja, a ovi su vrijedili podjednako za stručnjake i za obične konzumente. Vrijedili su i za kič. Kič je doista jedino moguć spram postojeće klasične umjetnosti. Moderna i suvremena umjetnost svoj kič nemaju i ne mogu ga imati. Nestanak klasičnog, pseudojedinstvenog pojma umjetnosti donosi novo, načelno razdvajanje institucionalno etablirane umjetnosti od slobode estetskog ukusa, kvalitativno različito od razlike školovanog, rafiniranog ukusa od "niske", naivne, narodne umjetnosti. Klasična umjetnost je imala kič i naivnu umjetnost kao svoje naličje. Naličje suvremene umjetnosti je univerzalizistička nostalgija onog, prije pomenutog "poštenog čovjeka" i njegov nelagodni osjećaj da ga u galerijama varaju carevim novim ruhom. Odavde vode dva puta. Na prvi sam aludirao ovdje:

Esencijalistički, ahistorični vapaj za spasom prave umjetnosti nosi mnogo tople nostalgije za svijetom u kojem smo rođeni, a koji nam pred očima nestaje. No ima nečeg suštinskijeg iza simpatičnog žala sa staaarim. Živimo u uzbudljivom dobu, u kojem možemo tragati za smislom umjetničkog poput prvih estetičara u vijekovima kad je prvobitno izranjao smisao umjetničkog, različit od magijskog i od zanatske vještine. A to čak uz privilegij poznavanja historijski odigrane epohe umjetnosti. Ukratko, možemo se vratiti "sviđanju" i izvornoj kreaciji, posredovanim poviješću umjetnosti. Susret s unutarnjim ili vanjskim impulsom koji nam omogućuje trenutak "herojskog", karizmatičkog habitusa možemo ostvariti u komunikaciji s onim što se danas i ovdje (ili jučer i tamo) naziva umjetničkim djelom, ali često bogami i na drugom mjestu. Komunizam je izvojevao svoju prvu pobjedu. Slavlja i parada nema, jer ova je pobjeda duha i u materijalnoj zbilji je vidljiva samo onima koji imaju oči da vide.

Što nije drugo do ova teza, citirana iz onog texta Borisa Groysa, što je kim filby postavio:

And Thierry de Duve talks about "Kant after Duchamp", meaning the return of personal taste after the end of art history brought about by the readymade.

Prvi put znači artikulaciju tradicionalno estetskog, onako kako je formirano u epohi klasične umetnosti i kako smo ga naslijedili odgojem i obrazovanjem. Drugi put je put institucionalne suvremene umjetnosti i znači hermetičnu kontemplaciju u okviru historijski dane mreže kontexa, referentnih okvira i značenja. To je umjetnost za stručnjake i poznavaoce i zbilja nije za "poštenog čovjeka". Problem prvog puta je previđanje fakta da je ona, navodno trajna i bezvremena paradigma estetskog također historijski konstruirana, makar se opirala o cijeli univerzum sadržan u reprezentativnim pregledima povijesti umjetnosti. Problem drugog puta je paradox da suvremena živi od nagomilanih kulturnih, historijskih, političkih značenja i komunikacijskih impulsa, ali je iz ugla običnog čovjeka nerazumljiva, proizvoljna i otuda larpurlartistična.

[Caligula]

Drugi put je put institucionalne suvremene umjetnosti i znači hermetičnu kontemplaciju u okviru historijski dane mreže kontexa, referentnih okvira i značenja. To je umjetnost za stručnjake i poznavaoce i zbilja nije za "poštenog čovjeka".

Strucnjaci za sta i poznavaoci cega? Istorije? Sociologije? Filozofije? Takvi su postojali oduvek kroz istoriju ali nema pisanih dokumenata da su se pre dvadesetog veka divili Zlatnom Govnetu ili Pički pored Shmajsera. Recimo da je dobar deo onoga sto nazivamo savremena umetnost zapravo smece koje se skuplja po rubovima sve shire medijsko-informativne bare. Svako ko je radio sa medijima ili za medije zna koliko su mediji gladni, alavi i bez gastronomskih kriterijuma - mogu da sazvacu bas sve, kao termiti.Mediji traze sirovinu za rutinsko mistifikovanje - ćela Britni Spirs ili Marinina pička, sasvim je svejedno - bitno je da se (posten) narod cudi, da posebni (kao) razumeju stvar i da se, naravno, pri tom lova okrece.Sa druge strane (posto se covek, jel'te, uprkos razvoju medija nije bioloski promenio) sve sto izadje iz tog civilizacijskog mlina shvata se zdravo za gotovo - sto zbog ljudske sklonosti ka mistifikovanju sto zbog neupitnosti nad verodostojnoscu Glasa Bozijeg.A ko ospori simbiozu izmedju medija i umetnika - taj zaista ne priznaje realnost. Da li bi masa performanasa i shok-uradaka prezivela bez medijske halabuke? Ma yok bre, sveli bi se na bizarni incident (sto u sustini i jesu).Ako smo se negde i pomerili - pomerili smo se unazad. Makar kada je percepcija umetnosti tema.

Problem drugog puta je paradox da suvremena živi od nagomilanih kulturnih, historijskih, političkih značenja i komunikacijskih impulsa, ali je iz ugla običnog čovjeka nerazumljiva, proizvoljna i otuda larpurlartistična.

Jos da dodjemo do definicije sta je to "obican covek" (he he) i ja cu da potpisem kapitulaciju. Edited February 2, 2011 by CowBoy

[DarkAttraktor]

Pablo Helguera’s Artoons

this guy's great :D

[Caligula]

[kim_philby]

nego nesto sada razmisljam: postojanje topika koji se odaziva na kritika savremene umetnosti je dokaz da danas druga umetnost i ne postoji.

[borris_]

Odlicno.Imao je drug slicnu ideju samo nije nasao nijedan takav WC.

[Caligula]

nego nesto sada razmisljam: postojanje topika koji se odaziva na kritika savremene umetnosti je dokaz da danas druga umetnost i ne postoji.

Njah, samo sto ovo gore nije komentar zaljubljenika u dishanov pisoar nego dosetka koju moze da napise svaki ovlasni poznavalac istorije umetnosti. Da li se taj podsmeva Dishanovoj dosetki ili proshiruje pisoarov kontekst svejedno je. Edited April 17, 2011 by CowBoy

[kim_philby]

Njah, samo sto ovo gore nije komentar zaljubljenika u dishanov pisoar nego dosetka koju moze da napise svaki ovlasni poznavalac istorije umetnosti. Da li se taj podsmeva Dishanovoj dosetki ili proshiruje pisoarov kontekst svejedno je.

naravno da moza ali kao takva je i neki razgovor o umetnosti. odnosno neko ko se toj dosetci podsmeva, na ovaj nacin, samo prosiruje njen doseg. disanova dosetka je totalitalizovala polje umetnosti, poput maljevicevog kvadrata, i sada hteli-nehteli moramo da mislimo nasu sliku umetnosti (ili makar umetnosti XX veka) kroz njih.

[Caligula]

naravno da moza ali kao takva je i neki razgovor o umetnosti. odnosno neko ko se toj dosetci podsmeva, na ovaj nacin, samo prosiruje njen doseg. disanova dosetka je totalitalizovala polje umetnosti, poput maljevicevog kvadrata, i sada hteli-nehteli moramo da mislimo nasu sliku umetnosti (ili makar umetnosti XX veka) kroz njih.

Pa to ti pricam godinama: dovoljno je da neka ekipa koja ima uticaj na medije jako zakotrlja najtruliju vocku i ona ce imati svoj multiplicirani odjek.Nema kriterijuma. Sve moze. Sve sto napravis je umetnost ako poznajes prave ljude. Ne postoji druga grana ljudske delatnosti koja tako funkcionise (sem religije, ako je to delatnost?) - prosto, tumor se pojavio pocetkom XX veka po prvi put na licu civilizacije. Ono gde se ja i ti sporimo je moja tvrdnja da je to tumor naspram tvoje da je to predivni treci bubreg koji nam je sve vreme falio. Edited April 17, 2011 by CowBoy

[kim_philby]

Pa to ti pricam godinama: dovoljno je da neka ekipa koja ima uticaj na medije jako zakotrlja najtruliju vocku i ona ce imati svoj multiplicirani odjek.Nema kriterijuma. Sve moze. Sve sto napravis je umetnost ako poznajes prave ljude. Ne postoji druga grana ljudske delatnosti koja tako funkcionise (sem religije, ako je to delatnost?) - prosto, tumor se pojavio pocetkom XX veka po prvi put na licu civilizacije. Ono gde se ja i ti sporimo je moja tvrdnja da je to tumor naspram tvoje da je to predivni treci bubreg koji nam je sve vreme falio.

uh... necu po 100-ti put. napolju lep dan, ti si fin covek cak i kada zvucis kao dejan djoric a ja verujem da bi coveku treci bubreg dobrodosao za nedajbobe.

[Caligula]

uh... necu po 100-ti put. napolju lep dan, ti si fin covek cak i kada zvucis kao dejan djoric a ja verujem da bi coveku treci bubreg dobrodosao za nedajbobe.

ma jashta.Treci bubreg rulez. Svaka civilizacija ima svoja iscashenja, kako nece ova nasa, najnaprednija (najpovrsnija, najbrza etc) Edited April 17, 2011 by CowBoy

[DarkAttraktor]

S tim da covek nije dovrsen i da ono sto bi ovde posmatrali kao 'fiksno', 'dato' ili 'sveto' je zapravo samo trenutni stadijum njegove evolucije. Tako da je i takva analogija pomalo sepava.Pozdravio te WS Burroughs :P