Permanentna kriza domaće ekonomije

[hazard]

Misliš da su Nemci budale?

 

TT tj. CZ M57

 

Delimično jesu. Oni nadoknađuju jadnu domaću tražnju na svom nemalom tržištu pumpanjem izvoza (koji je subvencionisan 1) kursom evra, koji je, zbog, khm, ,,raznovrsnosti" članica evrozone daleko niži nego što bi danas bio kurs neke nemačke marke i 2) zaduživanjem drugih zemalja koje kupuju nemačke proizvode, razglabali smo o tome onoliko na temama o Grčkoj i evrozoni) i time maskiraju svoje probleme (i delom ih izvoze drugima). Kada bi morali da se oslone na domaću tražnju, ekonomija bi im se smanjila za jedno trećinu, suviše su zavisni od izvoza (što opet znači od ekonomskih prilika negde drugde) i ako tako nastave kad-tad će im se takav ekonomski model obiti o glavu.

 

Ovaj članak sam već postavljao na Politici ranije ali evo da se podsetimo:

 

http://europesworld.org/2015/02/23/germanys-sickly-economy/#.VwT-i17RFxk

 

 

 

But the truth is that far from being successful, Germany’s economy is dysfunctional – so trying to impose its model on the eurozone is dangerous for Europe and potentially damaging for the rest of the world.

 

If you drive a Volkswagen or a BMW, and have a house full of Bosch or Miele appliances, it is easy to leap to the conclusion that Germany’s economy is a hot ticket. Appearances can be deceptive, for Germany also suffers from stagnant wages, broken banks, inadequate investment, poor productivity growth, a dismal demographic outlook and anaemic output growth. Merkel’s mercantilist model, which involves suppressing wages to subsidise exports, is beggaring Germans and also their neighbours.

 

Back at the euro’s launch in 1999, Germany was being dismissed as the “sick man of Europe”. Its economy was stagnant and there were four million unemployed. The German myth is that thanks to Chancellor Gerhard Schröder’s labour-market reforms a decade ago, the country is now, in economic terms, an Olympic athlete. While it is true that unemployment has plunged with millions of Germans finding low-paid and often part-time “mini-jobs”, the rest of its economic record is unimpressive.

 

Germany’s economy is once again stagnant: it was no bigger in the third quarter of 2014 than six months earlier. Since the crisis struck in early 2008, it has grown by 3.1%, which isn’t as awful as the rest of the eurozone but a bit less than Britain and only half as much as Sweden, Switzerland and the United States, the epicentre of the financial earthquake. Since 1999, Germany’s GDP growth has averaged only 1.2% a year, placing it 14^th out of what until this January had been the 18 countries in the eurozone, less than France and well behind Britain (1.7%) and America (1.9%).

 

 

i još

 

 

 

German workers have paid the price for this poor performance. Starting with the corporatist agreement struck between government, companies and unions back in 1999, wages have been artificially held down. While German workers’ productivity has advanced by 17.8% over the past 15 years, their pay has actually fallen when set against inflation. Schäuble and others perversely celebrate this wage stagnation as part of Germany’s superior competitiveness, but countries are not companies. While a business owner may wish to minimise wage costs, for society as a whole wages are not costs to be minimised but benefits to be maximised, provided they are justified by productivity. Suppressing wages also harms the economy’s longer-term prospects, because it erodes incentives for workers to upgrade their skills and businesses to invest in moving upmarket.

 

Stagnant wages sap domestic demand, and have left Germany reliant on exports for its growth. And exports have indeed doubled since 2000, subsidised by Germans’ artificially low wages and with the euro itself providing a triple boost: it has been much less buoyant than the Deutschmark, it has prevented French and Italian competitors from devaluing and until recently it provided booming export markets in southern Europe. Germany has also been lucky because its traditional exports – capital goods, engineering products and chemicals – are precisely those that China needed for its breakneck industrial development since the turn of the 21^st Century.

 

With southern Europe now in a slump and with China’s growth slowing and shifting towards services, the German export machine is beginning to sputter. Its share of global exports fell from 9.1% in 2007 to 8% in 2013, as low as in its sick-man era. Since cars and other “made in Germany” exports now contain many parts and components produced in central and eastern Europe, Germany’s export share is, in value-added terms, at a record low.

 

 

i dalje

 

 

 

Germany’s export obsession has resulted in a whopping current-account surplus of $289.6bn up to October last year, dwarfing even China’s $206bn in the year to the third quarter and exceeding 7% of GDP. Schäuble and others see this surplus as emblematic of Germany’s superior competitiveness. But if Germany is so competitive, why don’t more businesses want to invest there?

 

Germany’s huge surplus is in fact a symptom of a sick economy. Stagnant wages swell corporate surpluses, while subdued spending, a stifled services sector and stunted start-ups suppress domestic investment, with the resulting surplus savings often squandered overseas. A study by the DIW economic research institute in Berlin suggests that Germany lost €600bn, the equivalent of 22% of GDP, on the valuation of its foreign portfolio investments between 2006 and 2012.

 

Compressing wages to subsidise exports is bad for Germany and disastrous for the rest of the eurozone. Far from being an “anchor of stability” as Schäuble claims, Germany is spreading instability. German banks’ reckless lending of excess savings to southern Europe financed property bubbles in Spain and Ireland, funded a consumer boom in Portugal and lent the Greek government the rope with which to hang itself. Then, since these bubbles burst, Germany has exported debt deflation. Nor is Germany a “growth locomotive” for the Eurozone; on the contrary, its weak domestic demand is a drag on growth elsewhere, this making it less likely that German banks and taxpayers will recover their loans to southern Europe.

 

 

Elem, nemački ekonomski merkantilistički ,,da komšiji crkne krava" model je deo problema, a ne deo rešenja, i nije nešto što treba imitirati.

[hazard]

Racionalnost računice zavisi od ulaznih faktora; ako je nekima veoma stalo da imaju svoju separatnu državu onda raspad ne mora biti iracionalan izbor.

 

by Tapatalk

 

Ma naravno. Htedoh samo reći da je to što neko ima ,,prirodnjačku" diplomu ne znači da će na vlasti da se ponaša znatno drugačije od nekoga ko nema.

[Sestre Bronte]

No, nismo još adekvatno razjasnili (bar za moj ukus) zašto bi država selektivno tim i takvim firmama davala javne pare povoljnije od nekih tržišnih uslova.

 

by Tapatalk

 

Sarađujem sa firmom iz Egipta, radim tehnički servis za razna tržišta, a njihov je izvoz subvencionisan (5-7%). Da bi dobili pare, moraju da se pridržavaju strogih pravila, pare čekaju oko 12 meseci od realizovanja posla.

 

Počeli su sa radom 1994.g. sa kapacitetom od 2000t (smešno za tip proizvoda). Ove godine su na 110.000t, a u Q3 se pušta u pogon još 145.000t. 

 

Sve ovo što se piše za nas su i oni - tehnološki zaostali, sa relativno lošom infrastrukturom, nestabilnim i nesigurnim tržištem.

 

Zahvaljujući (između ostalog) subvencionisanju, mogli su da plate dosta iskusnih, skupih, blizu penzije eksperata. Fabrike su im bolje od mnogih iz zapadne Evrope, sve je praktično novo. Zaposlili su dosta ljudi, a u lancu par desetina postoji zato što oni postoje. Zahvaljujući primenjenom sistemu, praktično država od njih naplati više nego što oni dobiju, ali je pravilno procenjeno kolika je subvencija, kako i kada se isplaćuje itd. Sve su to sagradili na pesku, problem im je aman i drvo za palete, da ne idem u nabrajanje gde smo sve mi u prednosti, koju nećemo nikada iskoristiti.

 

I na kraju, skoro svi zaposleni i vlasnici su manjina koja ima problem sa većinom. Meni su oni dobar primer za pitanje subvencionisanja.

[Sestre Bronte]

Ma naravno. Htedoh samo reći da je to što neko ima ,,prirodnjačku" diplomu ne znači da će na vlasti da se ponaša znatno drugačije od nekoga ko nema.

 

https://en.wikipedia.org/wiki/Hoechst_AG

 

Ako se dobro sećam, 1996 je prvi put ekonomista došao na čelo firme. Firma je praktično postojala od 1863 - 1997. Promet poslednjih godina je bio oko 60 milijardi maraka.

[Tribun_Populi]

Elem, nemački ekonomski merkantilistički ,,da komšiji crkne krava" model je deo problema, a ne deo rešenja, i nije nešto što treba imitirati.

Jeste, u polufederalnoj EU. Nije u raspaloj Srbiji koja više godišnje uveze nego što izveze.

 

Daj ne zajebavaj.

 

TT tj. CZ M57

[Prospero]

Ma naravno. Htedoh samo reći da je to što neko ima ,,prirodnjačku" diplomu ne znači da će na vlasti da se ponaša znatno drugačije od nekoga ko nema.

 

Ma cepidlačim :)

 

Sarađujem sa firmom iz Egipta, radim tehnički servis za razna tržišta, a njihov je izvoz subvencionisan (5-7%). Da bi dobili pare, moraju da se pridržavaju strogih pravila, pare čekaju oko 12 meseci od realizovanja posla.

 

Počeli su sa radom 1994.g. sa kapacitetom od 2000t (smešno za tip proizvoda). Ove godine su na 110.000t, a u Q3 se pušta u pogon još 145.000t. 

 

Sve ovo što se piše za nas su i oni - tehnološki zaostali, sa relativno lošom infrastrukturom, nestabilnim i nesigurnim tržištem.

 

Zahvaljujući (između ostalog) subvencionisanju, mogli su da plate dosta iskusnih, skupih, blizu penzije eksperata. Fabrike su im bolje od mnogih iz zapadne Evrope, sve je praktično novo. Zaposlili su dosta ljudi, a u lancu par desetina postoji zato što oni postoje. Zahvaljujući primenjenom sistemu, praktično država od njih naplati više nego što oni dobiju, ali je pravilno procenjeno kolika je subvencija, kako i kada se isplaćuje itd. Sve su to sagradili na pesku, problem im je aman i drvo za palete, da ne idem u nabrajanje gde smo sve mi u prednosti, koju nećemo nikada iskoristiti.

 

I na kraju, skoro svi zaposleni i vlasnici su manjina koja ima problem sa većinom. Meni su oni dobar primer za pitanje subvencionisanja.

 

Pa ja se potpuno slažem da je za firme jako dobro da uzimaju kredite jeftinije od tržišnog proseka i jeftinije od (bar dela) konkurenata, i da se firme na tom talasu mogu razviti.

 

No, kalkulacija firme i kalkulacija javnog novca/interesa nisu isto.

[Sestre Bronte]

 

No, kalkulacija firme i kalkulacija javnog novca/interesa nisu isto.

 

Postoje porezi koji ne bi postojali, zaposleni koji ne bi postojali i naslonjene firme koje ne bi postojale. Daleko više daju nego što im se daje.

[Prospero]

Ko je izračunao koliko se dobija, a koliki je trošak, oportunitetni i direktni?

 

I ako je tako kako kažeš, zašto se onda mnogo više para ne daje za takve subvencije kad imaju tako veliki ROI, zašto država ne izbaci privatne banke iz posla?

[hazard]

Jeste, u polufederalnoj EU. Nije u raspaloj Srbiji koja više godišnje uveze nego što izveze.

 

Daj ne zajebavaj.

 

TT tj. CZ M57

 

Ne zajebavam. Nemački model je loš i u EU i van EU. Tolika zavisnost od izvoza je nezdrava. Uostalom, piše i gore lepo zašto, valja pročitati

[hazard]

https://en.wikipedia.org/wiki/Hoechst_AG

 

Ako se dobro sećam, 1996 je prvi put ekonomista došao na čelo firme. Firma je praktično postojala od 1863 - 1997. Promet poslednjih godina je bio oko 60 milijardi maraka.

 

Rekao sam na vlasti. Mislio sam na političku vlast, državnu. I nisam spominjao ekonomiste per se.

 

To da često neko ko razume biznis firme koje vodi jer je tehničko lice bolje vodi firmi od nekog menadžera ili upravljača opšte prakse uopšte nije sporno (najvolem te tek svršene diplomce sa titulom ,,menadžer" - gde si ti bre radio i šta ti bre uopšte znaš da bi mogao nekoga da menadžerišeš?), no ja uopšte nisam pisao o tome. Voditi firmu i bavite se politikom nije isto, mnogi misle da je lako prešaltovati se, pa se zajebu, jer je logika drugačija. To je ono, vrhunski igrač nije nužno vrhunski trener.

[Tribun_Populi]

Ne zajebavam. Nemački model je loš i u EU i van EU. Tolika zavisnost od izvoza je nezdrava. Uostalom, piše i gore lepo zašto, valja pročitati

Pročitao sam ga evo po drugi put, to što ne odgovaram čaršafom ne znači da nisam. A suštinu oponiranja sam naveo, nemački merkantilizam i namerno suzbijanje domaće tražnje držanjem niskih zarada možeš slobodno i do mile volje da ističeš kao argument u momentu kad Srbija nivo uvoza pokrije izvozom. Dotle, jbg, ne.

 

TT tj. CZ M57

[Tribun_Populi]

zašto država ne izbaci privatne banke iz posla?

Zato što je državno kreditiranje izuzetak a ne pravilo.

 

TT tj. CZ M57

[hazard]

Čuj, ti si prvi uveo Nemce u priču. Za početak, rekreirati nemački model u Srbiji je skoro nemoguće, jer prvo zahteva strukturu privrede kakvu ima Nemačka, a to je nešto čiji koreni sežu do 19. veka i ne može se tek tako reprodukovati. Pitanje može li uopšte u današnjim uslovima bilo gde, jer su to sve nastajalo niz dugi period decenija kada su okolnosti bile znatno drugačije. Elem ti si pitao je su li Nemci budale, ja kažem da jesu i da će im se forsiranje izvoza kad-tad obiti o glavu, kao što se nekim drugima obila o glavu zavisnost od uvoza i potrošnja na kredit. Nemci su samo obrnut ekstrem, ne znači da su dobar model.

[Tribun_Populi]

Ma ovde kopiranje Nemaca nije ni moguće, paralela sa njima je išla utoliko što im je izvozna orijentisanost privrede omogućila boost, a to što su kasnije preterali je stvar mentaliteta (shodno tome se tako nešto ovde ne bi moglo desiti, da se poludobrovoljno jedu gloginje zarad viših ciljeva). Primedba je bila samo načelna, ne detaljna.

 

Ja ovde govorim o jeftinom kreditiranju izvozno orijentisane privrede, koje bih dodatno limitirao činjenicom da li se radi o domaćoj robi ili ne.

 

TT tj. CZ M57

[hazard]

Postoje porezi koji ne bi postojali, zaposleni koji ne bi postojali i naslonjene firme koje ne bi postojale. Daleko više daju nego što im se daje.

 

Ti sad gledaš jedan uspešan primer, pa kažeš super tako treba, ali koliko je u tom Egiptu takvih neuspešnih primera? Koliko je takvih državnih investicija propalo, a koliko para je na taj način pojela korupcija (koja je veliki problem u Egiptu)? Pola Egipćana živi ispod granice siromaštva, tako da mi oni nisu baš neki primer uspešnog ekonomskog modela.