T. Piketty - "Capital in the 21st century"

[hazard]

Upravo je otvaranje ka svetskim trzistima i prigrljavanje kapitalizma i kapitalistickih trznisnih principa (naravno ne do kraja - Kina nija Amerika ili Nemacka naravno) uzdiglo milione i milione Kineza iz bede - ono sto Maovi ludacki planovi nikada nisu uspeli da urade. Kina danas sa komunizmom ima veze jedino deklarativno, u praksi uglavnom nikako (naravno ima socijalizma i etatizma kolko oces).

[Takeshi]

to i jeste glavni svetski problem, razdvajanje radne snage i kapitala od drustva/drzava. proglasavanje trzista svetske radne snage jednakim i ravnopravnim, bez obzira ko i u kakvim uslovima je konkurent jedan drugom.

nikakva krsenja ljudskih i politickih prava nisu prepreka za pumpanje svezeg kapitala u takve drzave. stvaraju se monstrumi koji danas dominiraju politickom scenom: kina, rusija, turska ...dok u zapadnim zemljama pokusavaju finansijskim igrama da nadoknade gubitke.

bogati postaju sve bogatiji, na racun ujednacavanja sve veceg broja siromasnih, sirom sveta.

Edited May 27, 2014 by Takeshi

[MayDay]

Hazarde, sta mislis, da li bogati sa sto miliona i oni sa sto hiljada imaju istu raspodelu prinosa na investicije pred nosom? Pa onda ulazu i sve se tako svopuju mesta u distribuciji bogatstva na svakih par godina? Je l ulaganje u konkretnu akciju podjednako rizicno za mene koja nemam cvonjka i koja cu da sednem i buljim u Capital IQ u najboljem slucaju da saznam nesto o toj akciji ili za Vorena Bafeta kome ce CFO na noge da dodje i kroz private placement izvuce nizi trosak kapitala sve mu komunicirajuci ono sto mi koji trejdujemo na osnovu informacija iz novina recimo nemamo pojma?

 

r>g postavljena na nacin na koji je postavljena u knjizi jeste zakonitost. Matematika je jasna. Ono sto je prirodan sled jeste da se definisu faktori koji uticu na r i/ili g na nacin da izazivaju obrnut efekat. Jedan od primera moze biti zakon opadajucih marginalnih prinosa, tj da sa visinom bogatstva namenjenog investiranju, opada ukupan prinos na portfolio. Postoje faktori koji i produbljuju Piketijev teorijski rezultat.

 

Inace, u zivotu nisam videla ovoliko polemisanje o knjizi koja nije procitana. Mene bi bilo blam da sam na Tasicevom mestu da bilo sta analiticki prozborim o knjizi koju nisam procitala.

[Prospero]

The Piketty Affair and Confirmation Bias

Fernando Teson

 

ShareTweet+ 1Mail.

 

 

The debate about Piketty’s book remains unabated (see Steve Horwitz’s and Bas van der Vossen’s posts and references therein.) I cannot contribute to this debate because (with the exception of its normative premises) I am unqualified to do so. Rather, I’d like to address the problem of confirmation bias. As is known, the book was enthusiastically and rather uncritically received by progressives. This enthusiasm sounds like a case of confirmation bias. Progressives are in dire need of a sound argument for coercively redistributing wealth, and here they have one. Similarly, some libertarians and conservatives might have been too quick in rejecting the book, for symmetrical reasons.

 

My own attitude is to practice what I preach and try to avoid confirmation bias. Non-economists (philosophers, political scientists, jurists) often need to assess empirical theories and facts. For example, suppose a philosopher wants to argue that justice requires helping the poor and is trying to decide whether the minimum wage does that. Let us assume that 50% of reliable research says no, the minimum wage causes unemployment and thus does not help the poor, while 50% of equally reliable research says yes, the minimum wage does not have that effect and therefore helps the poor. Since the issue is unresolved, the professional obligation of the philosopher is, I contend, to suspend judgment. She is not entitled to argue for the minimum wage anyway. The assertion “economists do not agree about the minimum wage; therefore, I am entitled to support it” is fallacious. The reason is that the one reason to support the minimum wage, that it is supposed to help the poor, is unavailable.

 

But by the same token, it is wrong to exaggerate the lack of consensus. For example, specialists converge on the beneficial effects of trade. Say 95% of economists affirm this. The philosopher (or historian, whatever) is not entitled to pick the 5% outliers and say that the issue is unresolved or, worse yet, to oppose trade because he is convinced by the outliers. He is not a specialist, so by definition he is not in a position to arbitrate on the issue even if the split was greater than it is.

 

The same rationale applies to the assessment of Piketty by non-specialists. Specialists are debating right now two crucial empirical issues in the book: the highly technical question of the rate of return of capital and the less technical but still specialized empirical data about the increase of inequality over time. To me, those issues are, for now,

unresolved and I therefore suspend judgment.

 

 

 

by TT via Nokia

[Zaz_pi]

http://trzisnoresenje.blogspot.ch/2014/05/piketty.html

 

 

Ja bih mu preporucio da prvo procita knjigu a ne da na osnovu necijeg misljenja on nama prepricava sta je doticni rekao u knjizi. Primera radi, prica oko CEO i rasta zarada, a ne rente od akcija/obveznica, je obradjena u Trecem poglavlju knjige. Mora da procita kako Piketi, raslanjava top 10% kroz istoriju i danas. Problem je sto povrat od kapitala veci od ekonomskog rasta. U stvari, tako mora biti normalnim okolnosima, ako malo razmislis to ej logicno. Ono sto se desilo posle Drugog sv. rata, a pratilo je unistavanje vrednosti kapitala kroz dva svetska rata i deflaciju polse Velike depresije, je veliki ekonomski rast nastao zbog obnove i velikog demografskog rasta. U Francuskoj i nacionalizacije koja je prozivodila veliki rast sve do '70ih itd. Mora da procita knjigu ako hoce da pise o njoj.

[Zaz_pi]

Upravo je otvaranje ka svetskim trzistima i prigrljavanje kapitalizma i kapitalistickih trznisnih principa (naravno ne do kraja - Kina nija Amerika ili Nemacka naravno) uzdiglo milione i milione Kineza iz bede - ono sto Maovi ludacki planovi nikada nisu uspeli da urade. Kina danas sa komunizmom ima veze jedino deklarativno, u praksi uglavnom nikako (naravno ima socijalizma i etatizma kolko oces).

 

Kakve veze ima kineski ekonomski model sa onim sto zagovara Tasic? Ja bih rekao da su Tasiveci kapitalisticki modeli mnogo vise primenjeni u Africi i J. Americi . Kina je miksovani model koji je jos primenjivao Lenjin. Ako je Lenjin bio kapitalista onda je Tasic u pravu. Pitao bih Tasica: kako to da su se cisto kapitalisticke modeli, u Africi ili J. Americi, pokazali losije od kombinovanog kineskog? Ne samo kineskog. Mozemo i na J. Koreju, koja je bila u rangu africkih zemalja, ili ispod, '60ih, uz pomoc SAD, a sada je tu gde jeste, rast ostvaren kada je pomoc SAD znacajno smanjena nakon '60ih, a primenjen model koji se ne moze nazvati liberalnim?

[Budja]

http://trzisnoresenje.blogspot.ch/2014/05/piketty.html

 

 

 

bold 1 - nisam nikada razmisljao o tome na taj nacin, i ako sam sam cesto koristio kao argument za "odbranu" kapitalizma to vadjenje ljudi iz siromastva u Kini itd. No sada kad razmislim - jeste, glavne kritike kapitalizma, i gro podrske tim kritikama, ne dolaze od najsiromasnijih iz treceg sveta vec uglavnom od srednje klase na zapadu. Pa se postavlja pitanje, da li su boljke savremenog kapitalizma u smislu nejednakosti zbilja svetski problem, ili to samo kuka zapadna srednja klasa cije je imovinsko stanje nesto opalo u prethodnih par decenija?

 

 

bold 2 - ovo se nadovezuje na ono sto sam ranije pitao ovde o mobilnosti - dakle neko moze da nasledi 100 miliona dolara i investira pogresnu stvar i pukne i izgubi sve (ili ostane recimo sa milion ili 10 miliona dolara), dok istovremeno neko moze da ulozi daleko skromniju ustedjevinu (ili nasledtsvo od babe) od 100 hiljada dolara i da od toga napravi milion ili 10 miliona i izjednacio se sa ovim prvim ili ga je presisao. "Nejednakost" na papiru ostaje skoro ista ali su dvojica zamenila pozicije. A prosecni prinos na kapital je opet isti, on ne vidi te individualne price.

 

 

bold 3 - lepo primeceno. Covek je ocigledno "levo nasadjen" sto je skroz legitimno, nego meni je malo veci problem sto on izgleda (rekao bi po prikazima i diskusiji o knjizi, nisam citao) ispise stotine i stotine strana da bi jedan uzasno kompleksan sistem (ekonomija kroz vekove) sveo na jednu nejednakost - r > g - i to jos proglasio za neku nepromenjivu zakonitost. Meni to sve izgleda kao jako naivan zakljucak, no nije da nisam navikao na to da ekonomisti donose jako naivne zakljuce.

 

Bold 1 - To je standardna odbrana kapitalizma.

Videti Angus Deaton "The Great Escape".

 

Bold 2 - Zato je kljucna dopunska ideja o kojoj drvim non-stop persistentnost nejednakosti, tj. da se iste porodice iz generacije u generaciju nalaze u 1%. Literatura iz razvojne ekonomije ima o tome sta da kaze, ali koliko vidim Piketi se na nju ne poziva. Bilo bi lepo videi sinergiju literature rasta (Solow, Piketi) i ove razvojne.

 

Bold 3 - r>g je mozda zakonitost, ali bilo kog odrzivog sistema. Kao sto je vec pominjano, Piketi ima ekstrapolacije do 0A.D. i r>g. Bice da tada nije bilo kapitalizma.

[Budja]

That Big Financial Times Story on Errors in Piketty's Data is Overrated

 

New Republic, Nuff said.

 

Da vidimo sta isti izvor kaze o slicnoj aferi, Rogof-Rajnhart.

http://www.newrepublic.com/article/116664/imf-study-futher-discredits-reinhart-rogoff-debt-study-austerity

 

 

Republicans' Favorite National-Debt Researchers Are Now Even More Discredited

But last year, graduate students at the University of Massachusetts badly damaged Reinhart and Rogoff’s claim when they discovered that the economists had made an error in their excel spreadsheet. After correcting for it and weighing the data slightly different, the graduate students found that the supposedly perilous threshold disappeared entirely.

[Budja]

btw, super je ovo kako kapitalizam pomaze radnicima i seljacima u komunistickoj kini. oduzmes im sva prava, pa postanu konkurentniji na svetskom trzistu i privlacniji investitorima.

 

Nista, neka dodje Mao da im vrati ta prava koja su imali u stara dobra vremena.

[Budja]

Hazarde, sta mislis, da li bogati sa sto miliona i oni sa sto hiljada imaju istu raspodelu prinosa na investicije pred nosom? Pa onda ulazu i sve se tako svopuju mesta u distribuciji bogatstva na svakih par godina? Je l ulaganje u konkretnu akciju podjednako rizicno za mene koja nemam cvonjka i koja cu da sednem i buljim u Capital IQ u najboljem slucaju da saznam nesto o toj akciji ili za Vorena Bafeta kome ce CFO na noge da dodje i kroz private placement izvuce nizi trosak kapitala sve mu komunicirajuci ono sto mi koji trejdujemo na osnovu informacija iz novina recimo nemamo pojma?

 

r>g postavljena na nacin na koji je postavljena u knjizi jeste zakonitost. Matematika je jasna. Ono sto je prirodan sled jeste da se definisu faktori koji uticu na r i/ili g na nacin da izazivaju obrnut efekat. Jedan od primera moze biti zakon opadajucih marginalnih prinosa, tj da sa visinom bogatstva namenjenog investiranju, opada ukupan prinos na portfolio. Postoje faktori koji i produbljuju Piketijev teorijski rezultat.

 

Inace, u zivotu nisam videla ovoliko polemisanje o knjizi koja nije procitana. Mene bi bilo blam da sam na Tasicevom mestu da bilo sta analiticki prozborim o knjizi koju nisam procitala.

 

MayDay, a index tracked funds, ili neki fund management ciji ti se stil ulaganja i profil rizicnosti svidja?

Pa se lepo diversifikujes, sa 10,000, 100,000 ili 1,000,000 dolara. Tyler Cowen govori o prosecnom istorijskom prinosu na indeks akcija u odnosu na bonds. Kako bese, equity premium. Ovde je rec o diversifikovanim prinosima, a ne prinosima na 1 akciju a la Buffet. Pozivanje na Bafeta kao odbrana Piketija ne fercera.

 

I Taleb je rekao nesto na tu temu, u smislu downside rizika. r je realizovani prinos, i sasvim je normalno da je on veci od ocekivanog prinosa E®, bas zato da kompenzuje prvi svetski rat, recimo.

 

r>g kod Piketija nije teorijski rezultat, vec stylised fact, empirijski rezultat. Kod Piketija u knjizi ima racunovodstvenih identiteta, ali, koliko vidim iz SVIH prikaza, nema teorijskog modela (nebitno da li je matematicki ili ne).

 

 

 

 

[Budja]

Kakve veze ima kineski ekonomski model sa onim sto zagovara Tasic? Ja bih rekao da su Tasiveci kapitalisticki modeli mnogo vise primenjeni u Africi i J. Americi . Kina je miksovani model koji je jos primenjivao Lenjin. Ako je Lenjin bio kapitalista onda je Tasic u pravu. Pitao bih Tasica: kako to da su se cisto kapitalisticke modeli, u Africi ili J. Americi, pokazali losije od kombinovanog kineskog? Ne samo kineskog. Mozemo i na J. Koreju, koja je bila u rangu africkih zemalja, ili ispod, '60ih, uz pomoc SAD, a sada je tu gde jeste, rast ostvaren kada je pomoc SAD znacajno smanjena nakon '60ih, a primenjen model koji se ne moze nazvati liberalnim?

 

Kineski model je primer za ono sto je Prospero citirao iznad tvog posta, kako slobodna trgovina pomaze. Neki bi to nazvali neoliberalizmom, kapitalizam je sasvim dovoljno.

 

Kada je rec o J. Americi neophodno je preciziranje. U J. Americi su nacionalisticki rezimi obozavali supstituciju uvoza i nisu bili nimalo liberalni po pitanju trgovine.

Edited May 28, 2014 by Budja

[MayDay]

MayDay, a index tracked funds, ili neki fund management ciji ti se stil ulaganja i profil rizicnosti svidja?

Pa se lepo diversifikujes, sa 10,000, 100,000 ili 1,000,000 dolara. Tyler Cowen govori o prosecnom istorijskom prinosu na indeks akcija u odnosu na bonds. Kako bese, equity premium. Ovde je rec o diversifikovanim prinosima, a ne prinosima na 1 akciju a la Buffet. Pozivanje na Bafeta kao odbrana Piketija ne fercera.

 

I Taleb je rekao nesto na tu temu, u smislu downside rizika. r je realizovani prinos, i sasvim je normalno da je on veci od ocekivanog prinosa E®, bas zato da kompenzuje prvi svetski rat, recimo.

 

r>g kod Piketija nije teorijski rezultat, vec stylised fact, empirijski rezultat. Kod Piketija u knjizi ima racunovodstvenih identiteta, ali, koliko vidim iz SVIH prikaza, nema teorijskog modela (nebitno da li je matematicki ili ne).

Ne razumem nista od prva dva pasusa. Wealthy investors ne ulazu u indeks u nekoj znacajnijoj meri. Preko devedeset posto njihovog portfolia je alociran na hedz fondove na prvom mestu, a zatim i na private equity ulaganja i konacno i na sopstvene biznise. To su sve nediversifikovana ulaganja, ali tako nesto je i potrebno da bi se outperform the market.

Dakle, wealthy investors idu na aktivan menadzment, nikakav index tracking whatsoever.

Diversifikovani investitori su mali investitori koji stede za penziju, a ne bogati kojima je u interesu da ostave veliko nasledstvo, sto deci, sto u dobrotvorne svrhe u nekim slucajevima.

Ne bih da idem predaleko, ali participacija na trzistu akcija je tek negde oko 50%. I verovatnoca da ce individualac ucestvovati na trzistu akcija je rastuca funckija bogatstva.

 

Ovu opasku o realizovanom vs ocekivanom prinosu ne kapiram. Je l se misli na istorijski prosek kada se kaze realizovani prinos?

 

Sto se tice r>g, pfffff. Valjda je ocigledno da sam mislila na implikacije, a ne samu relaciju. Ali dobro.

[Budja]

Ne razumem nista od prva dva pasusa. Wealthy investors ne ulazu u indeks u nekoj znacajnijoj meri. Preko devedeset posto njihovog portfolia je alociran na hedz fondove na prvom mestu, a zatim i na private equity ulaganja i konacno i na sopstvene biznise. To su sve nediversifikovana ulaganja, ali tako nesto je i potrebno da bi se outperform the market.

Dakle, wealthy investors idu na aktivan menadzment, nikakav index tracking whatsoever.

Diversifikovani investitori su mali investitori koji stede za penziju, a ne bogati kojima je u interesu da ostave veliko nasledstvo, sto deci, sto u dobrotvorne svrhe u nekim slucajevima.

Ne bih da idem predaleko, ali participacija na trzistu akcija je tek negde oko 50%. I verovatnoca da ce individualac ucestvovati na trzistu akcija je rastuca funckija bogatstva.

 

Ovu opasku o realizovanom vs ocekivanom prinosu ne kapiram. Je l se misli na istorijski prosek kada se kaze realizovani prinos?

 

Sto se tice r>g, pfffff. Valjda je ocigledno da sam mislila na implikacije, a ne samu relaciju. Ali dobro.

 

MayDay, sama si poredila rizicnost ulaganja u 1 akcijau malog investitora sa Vorenom.

U tom smislu ja ne znam sta to lazno poredjenje treba da pokaze kako si i sama ilustrovala u ovom postu.

r>g se ne odnosi samo na Vorena Bafeta, insajderske informacije i sl. vec i na diversifikovane uloge malih ulagaca.

Sto se tice hedge funds, ako i tu uzmemo prosek, i sama znas studije i rasprave koje kazu da, kad se oduzmu fee menadzera, hedge funds zapravo ne daju prosecno veci prinos od marketa.

 

Realizovani = istorijska vremenska serija.

 

r>g, ne u tvom postu se govi o faktorima koji uticu na r i g (vrlo bitno) i govori se o nekom teorijskom modelu Piketija koji ne postoji. Nigde tu implikacija i posledica r>g u tvom paragrafu nema.

[Zaz_pi]

Kineski model je primer za ono sto je Prospero citirao iznad tvog posta, kako slobodna trgovina pomaze. Neki bi to nazvali neoliberalizmom, kapitalizam je sasvim dovoljno.

 

Kada je rec o J. Americi neophodno je preciziranje. U J. Americi su nacionalisticki rezimi obozavali supstituciju uvoza i nisu bili nimalo liberalni po pitanju trgovine.

 

Daj Budjo nemoj. Cuj kineski model=bilo kakav liberalizam . Drugo., Kina nije imala slobodnu trgovinu kako ti zamisljas. A, kapitalizam moze da se razvija sa slobodnom trgovinom i sa protekcionizmom. Zavisi od toga kakve uslove imas. Primera radi, SAD su se razvijale najvise za vreme jakih protekcionistickih mera posle Gradjasnkog rata 1870-1910 tzv. Gilded Age. Razlog za to je ogromna sirovinska baza, puno slobodnog prostora i ogroman rast populacije. Sa zastitom trzista i rastom industrijske proizvodnje doslo je do ekonomskog buma. Zato u SAD i dalje postoji prica medju odredjenim krugovima o izolaciji i navode ovaj primer. Naravno to danas nije moguce jer SAD nemaju vise toliko sirovina, imaju daleko vise stanovnistva i rast produktivnosti nije ni priblizno moguce ostvariti kao posle Gradjanskog rata. Kina je slican slucaj samo sto oni mogu znacajno povecati produktivnost velikog dela stanovnistva. Sa druge strane, Rusija bi mogla da krene putem vece izolacije ako ostvari pririodni rast stanovnistva plus emigracija od minimum 1-1.5% godisnje.

Inace kada smo kod J. Amerike:

 

Growth failure has been particularly noticeable in Latin America and Africa, where neo-liberal programmes were implemented more thoroughly than in Asia. In the 1960s and the 1970s, per capita income in Latin America was growing at 3.1% per year, slightly faster than the developing country average. Brazil, especially, was growing almost as fast as the East Asian ‘miracle’ economies. Since the 1980s, however, when the continent embraced neo-liberalism, Latin America has been growing at less than one-third of the rate of the ‘bad old days’. Even if we discount the 1980s as a decade of adjustment and take it out of the equation, per capita income in the region during the 1990s grew at basically half the rate of the ‘bad old days’ (3.1% vs 1.7%). Between 2000 and 2005, the region has done even worse; it virtually stood still, with per capita income growing at only 0.6% per year.As for Africa, its per capita income grew relatively slowly even in the 1960s and the 1970s (1–2% a year). But since the 1980s, the region has seen a fall in living standards. This record is a damning indictment of the neo-liberal orthodoxy, because most of the African economies have been practically run by the IMF and the World Bank over the past quarter of a century.

 

Da li je ovo istina?

[Giga Moravac]

Meni se svidela ova kritika (od 33-ceg minuta).