Staljin 60 godina nakon smrti

[Yoda]

utorak 5.03.2013 Kakva bi bila Rusija da nije bilo Staljina?Na današnji dan pre 60 godina umro je sovjetski lider Josif Visarionovič Staljin. Njegova vladavina je zapamćena po slamanju nacističke Nemačke, ali pre svega po milionskim žrtvama nemilosrdnih „čistki“, pa ga mnogi zbog toga smatraju jednim od najvećih diktatora u istoriji, poredeći ga čak sa Hitlerom.

Foto: Beta, AP

Rusi danas imaju podeljeno mišljenje o Staljinovoj ulozi, koji je inače poreklom Gruzin.“Petog marta u 21.50 posle teške bolesti, umro je predsedavajući Saveta ministara SSSR i sekretar Centralnog komiteta KP, Josif Visarionovič Staljin”, pročitao je spiker na državnom radiju.Staljin je preminuo od izliva krvi u mozak u 74. godini. Spekulisalo se da su ga otrovali najbliži saradnici, jer je mašinerija čistki koja je poslala u smrt milione ljudi radila do njegovih poslednjih dana.Kada je umro, stanovništvo Sovjetskog Saveza je plakalo. Međutim, ubrzo je njegov naslednik Hruščov otpočeo "destaljinizaciju", otkrivanjem mračne strane njegove dugogodišnje vlasti i ukidanjem prisilnog rada po gulazima. U tajnom referatu na 20. kongresu Komunističke partije SSSR 1956, Hruščov je ukazao na mnoge zloupotrebe iz Staljinove epohe.Vrhunac ovog procesa bilo je izmeštanje Staljinovog tela iz Lenjinovog mauzoleja 1961. godine i samo nekoliko meseci kasnije - promena naziva "grada heroja" Staljingrada - poprišta bitke koja je označila prekretnicu u Drugom svetskom ratu, u Volgograd.Njegovim dolaskom na vlast nakon smrti Lenjina 1924. Sovjetski Savez je nastavio ubrzanu industrijalizaciju u kojoj je zemlja otimana od seljaka, pa je od gladi tokom 1920-ih i 1930-ih umrlo oko 10 miliona ljudi. Na velikim infrastrukturnim projektima su radili zatvorenici Staljinove zloglasne mreže logora Gulag, u kojem su stradali milioni. U čistkama tokom 1930-ih ubijeni su mnogi visoki funkcioneri Komunističke partije poput Trockog, a likvidirani su i vodeći oficiri, uključujući i načelnika generalštaba Tuhačevskog, što je imalo katastrofalne posledice tokom Drugog svetskog rata, u kojem je ubijeno vise od 20 miliona sovjetskh građana.Nakon Drugog svetskog rata Staljin je nastavio čistke, a 1948. dolazi do razlaza sa Titovom Jugoslavijom.Staljin je danas uglavnom poznat kao tiranin, mada stanovnici postsovjetske Rusije gaje ambivalentan stav prema njemu.Oko 48 posto Rusa smatra da je Staljin imao pozitivnu ulogu, a samo 22 posto njih ga smatra „izrazito negativnom ličnošću“, kako se navodi u istraživanju nezavisnog centra Levada 2012. godine.Aleksej Levinson, direktor ove institucije kaze za Radio Slobodna Evropa da je podrška Staljinu u delovima ruskog društva povezana sa rasprostranjenom antizapadnom retorikom.“Stoga nije teško u takvom ambijentu uključiti i ideju da Zapad nastoji da nas liši naše slavne prošlosti, da minimizira našu ulogu u pobedi nad Nemačkom”.Aktuelni ruski lider Vladmir Putin je nazvao Staljina “uspešnim menadžerom”, što En Aplbaum, autorka knjige o Staljinu, ocenjuje za RSE kao neosnovan stav.“Ne, ja takve tvrdnje osporavam. Treba videti kakva bi Rusija danas bila da se razvijala na drugačiji način. Milioni ljudi su likvidirani, uništeni stvaralački talenti, zakinut obrazovani sistem, rad je bio zasnovan na robovlasničkom iskorištavanju. Brojni naučnici su poslati da iskopavaju ugalj po gulazima umesto da se bave znaukom u interesu napretka i boljeg života svih. Rekla bih da je najveći trijumf Staljina u tome što je Ruse uverio da se drugačije ne bi mogli razvijati.Staljin je čak i započeo rat. On i Hitler su međusobno podelili Evropu 1939, sporazumom Molotov-Ribbentrop. Zajednički su napali Poljsku i baltičke države. Staljinova odluka je bila da Hitleru pruži dve godine kako bi pokorio zapadnu Evropu. Ali cenu je tada platio Sovjetski Savez i ruski narod. Napad Hitlera dočekali su nespremni. Mnogo milijuna ljudi je poginulo, umrli su nepotrebno. Da Staljin nije paktirao s Hitlerom na početku, mnogi ljudi bi preživeli rat.”Ona ističe da Rusija nije učinila dovoljno u obračunu sa Staljinom i staljinizmom.“Kremlj ne pokušava da uguši raspravu o Staljinu - ali je vodi prilično selektivno. Dakle, tu je vrlo malo rasprava o gulagu, industrijalizaciji, čak i kolektivizaciji. No, mnogo se govori o Staljinovim pobedama u Drugom svetskom ratu što trenutno rusko vođstvo vidi kao najslavnije trenutke SSSR-a.Drugim rečima, mnogo od onoga što je krivo u Rusiji danas, ostatak je prošlosti. Još uvek postoje institucije zaostale iz bivših vremena. O tome svedoči način na koji funkcioniše zatvorski i pravosudni sistem, ili tajna policija. To se gotovo nije promenilo u poslednjih 30-40 godina. Rusi na njih nisu više toliko osetljivi i ne žele ih reformisati.Jedan od razloga je što nisu naučili lekciju iz sovjetske prošlosti, ali i to što promene nisu u interesu aktuelnog vođstva. Vlast nastoji ugušiti svaku kritičku raspravu i zadržati je isključivo na pozitivnim aspektima prošlosti”. Zašto su ljudi odano voleli vođu?

Foto: Beta, AP

Povodom Staljinove smrti, rukovodilac laboratorije za politička istraživanja ugledne ruske Više ekonomske škole Valerija Kasamara je objasnila zašto u epohi "velikog terora" ljudi nisu verovali da je nalogodavac tih brutalnih čistki bio upravo Staljin i zašto su posle njegove smrti iskreno plakali.Ljudi su za vreme Staljina odano voleli vođu, mada je u gotovo svakoj porodici bilo ozbiljnih povoda da ga mrze. Stalni strah je, međutim, izrodio različite mehanizme psihe ljudi kod kojih je aktiviran instikt samoodržanja, objasnila je Kasamara čija laboratorija sprovodi projekat o izučavanju lika idealnog političkog vođe.Ljudi su pokušavali da zaštite sebe - iskreno su voleli vođu i masovno su tražili "narodne neprijatelje", potkazivali druge kako bi spasli sebe i svoju porodicu, ali nisu računali na to da od tog mača niko nije zaštićen: danas se to desilo tvojim susedima, a sutra će tebi. Strah je kod ljudi ubijao moć spoznaje šta je dobro, a šta loše. Svet se delio na crno i belo, sistem je u čoveku budio najgrublje instikte, negativne emocije koje je najlakše mobilisati. U porodicama, u kojima je neko stradao ili koje su prošle kroz represije i logore, pojavljivao se takozvani stokholmski sindrom, odnosno simpatija žrtve prema njenom tlačitelju. Javljala se nesvesna ljubav prema vođi, partiji, sistemu. Sjedinjavanje s tiraninom bio je zaštitni mehanizam kako ne bi sišli s uma, objasnila je Kasamara za Moskovske novosti.Druga pojava u tom periodu je snažan autoritativni sindrom čija je suština u tome da je čoveku potrebno da se pred nekim klanja, da se potčinjava nekome i istovremeno druge potčinjava sebi. Na poslu se nekoga bojimo, kad dođemo kući moramo na nekom da se istresemo.To je s jedne strane osećaj sopstvene inferiornosti i bespomoćnosti, a sa druge - želja da stavimo slabe u zavisnost od sebe, stalna potraga za neprijatljima. Autoritarni sindrom, sem toga, rađa povećani nivo agresije. Ako se nekoga bojiš, ne možeš to držati u sebi, emocije moraš nekako da izbaciš iz sebe, rekla je Kasamara, a prenela agencija RIA Novosti.Jednu od prvih koncepcija autoritarne ličnosti u političkoj psihologiji razradio je Erih From koji je tražio psihološke uzroke nacizma u Nemačkoj. Njegovo istraživanje je pokazalo da se Nemačka, koja je pobeđena u Prvom svetskom ratu, osećala poniženom i ranjenom. Situaciju je pogoršala ekonomska kriza, hiperinflacija.Da bi se podiglo samopouzdanje nacije, neophodne su bile ideje koje bi sjedinile i "zapalile" ljude i tada se pojavio Hitler koji je govorio ono što je većina nacije želela da čuje. Kod ljudi se javila snažna kompenzaciona reakcija - on im je obećao vaskrsnuće zemlje pod znamenjem Trećeg rajha.Situacija u Sovjetskom Savezu je posle 1917. bila slična. Inteligencija je praktično bila uništena, iz života ljudi je nestala crkva, potkopani su svi osnovni temelji društva, pojavia se ideja koja je počela da daje veru u budućnost. Ideja veličine - ko je bio niko, postaće neko. Ceo patos te ideje se sastojao u tome da nigde na svetu nema tako izvanrednog života kao u ŠSR-u. Svoju ulogu je tu odigrao i efekat gvozdene zavese, jer niko nije znao kako je tamo, iza nje. Oni koji su imali predstavu o tome ili su oterani u logore, ili su uspeli da pobegnu iz zemlje.Zašto ljudi u tom periodu nisu mogli da povežu tragediju represije sa figurom Staljina? Lik Staljina je odgovarao društvenom zahtevu patrijarhalnog lidera. On je nastupao kao otac nacije - strog, ali pravedan. Misao o tome da Staljin snosi krivicu u represijama nije mogla da se javi u društvenoj svesti. Staljin je igrao ulogu nepogrešivog vođe, a za stvaranje takvog lika je utrošeno ogromno napora. Ceo represivni aparat je bio usmeren na to da se pokaže da su svuda okolo neprijatelji i da se zemlja upravo spasava od njih. Cekolupan sistem kulture radio je za Staljina - radio, novine, kinemtografija, literatura, pozorište, masovni praznici, zaključila je Kasamara. Staljin odigrao "pozitivnu ulogu"

Foto: Beta, APJosif Visarionovič Staljin odigrao je "pozitivnu" ulogu po mišljenju većine Rusa, dok je suprotnog mišljenja trećina stanovnika te zemlje, pokazalo je istraživanje centra Levada urađeno povodom 60. godišnjice smrti sovjetskog diktatora.Da je Staljin imao "neosporno pozitivnu" ulogu smatra devet odsto učesnika ankete urađene za dnevnik Vedomosti, dok njih 40 odsto misli da je ta uloga bila "većinom pozitivna".Procenat onih koji su kritički nastrojeni prema Staljinu znatno je manji. Za 10 odsto Rusa, njegova uloga bila je "neosporno negativna", a za 22 odsto "većinom negativna"."Prošlo je 60 godina, ali se mora priznati da je ta epoha i dalje pukotina u našoj savesti i podsvesti", piše vladin dnevnik Rosiska gazeta.Stanovnici postsovjetske Rusije gaje ambivalentan stav prema Staljinu, od osude terora i represije do njegove uloge u pobedi u Drugom svetskom ratu nad nacističkom Nemačkom.Staljinove metode vladavine oterale su u smrt između tri i 20 miliona stanovnika Sovjetskog Saveza, u zavisnosti da li se među žrtve ubrajaju samo oni koji su ubijeni u čistkama ili i oni koji su stradali u gulazima u Sibiru, kao i oni koji su umrli od gladi, tridesetih i četrdesetih godina prošlog veka.

http://www.b92.net/info/vesti/tema.php?yyyy=2013&mm=03&nav_id=692393

Edited March 5, 2013 by Yoda

[Prospero]

ameri i staljinova smrt

[casperbgd]

Fenomenalno ludilo, fenomenalno. Kakva bi Venecuela bila da nije bilo Staljina? :) Edited March 7, 2013 by Yoda
Stavljajte linkove kad nesto kacite na PDF

[Yoda]

]Aktuelni ruski lider Vladmir Putin je nazvao Staljina “uspešnim menadžerom”, [/b]što En Aplbaum, autorka knjige o Staljinu, ocenjuje za RSE kao neosnovan stav.“Ne, ja takve tvrdnje osporavam. Treba videti kakva bi Rusija danas bila da se razvijala na drugačiji način. Milioni ljudi su likvidirani, uništeni stvaralački talenti, zakinut obrazovani sistem, rad je bio zasnovan na robovlasničkom iskorištavanju. Brojni naučnici su poslati da iskopavaju ugalj po gulazima umesto da se bave znaukom u interesu napretka i boljeg života svih. Rekla bih da je najveći trijumf Staljina u tome što je Ruse uverio da se drugačije ne bi mogli razvijati.Staljin je čak i započeo rat. On i Hitler su međusobno podelili Evropu 1939, sporazumom Molotov-Ribbentrop. Zajednički su napali Poljsku i baltičke države. Staljinova odluka je bila da Hitleru pruži dve godine kako bi pokorio zapadnu Evropu. Ali cenu je tada platio Sovjetski Savez i ruski narod. Napad Hitlera dočekali su nespremni. Mnogo milijuna ljudi je poginulo, umrli su nepotrebno. Da Staljin nije paktirao s Hitlerom na početku, mnogi ljudi bi preživeli rat.”

Dobro da komadanje Cehoslovacke u Minhenu, uz zadovoljavanje i apetita Poljske oko Tjesina skoro godinu dana ranije nije paktiranje sa djavolom.Uopste, celu tu pricu tridesetih su Poljaci jako lose odigrali, oslanjajuci se u spoljnoj politici skoro u potpunosti na Albion.Koba nudi Zapadu siroki front protiv Hitlera '35, cehoslovacka epizoda (pritom, sa Benesom imao vrlo jasan sporazum) je dovela do promene kursa sovjetske politike. Edited March 7, 2013 by Yoda

[Dr Arslanagić]

[ToniAdams]

:D

[Prospero]

Otvorene Staljinove arhive17. jun 2013.Na sajtu Ruskog državnog arhiva postalo je dostupno preko 400.000 dokumenata iz sovjetskog perioda, uključujući i celokupan fond Josifa Staljina, kao i fond Politbiroa za period 1919-1932. Stručnjaci ističu neprocenjivu važnost ovog događaja u svetlu interesovanja ruske i svetske javnosti za ovaj period, kao i za raščišćavanje velike količine neproverenih informacija koje postoje u javnosti.Preko 400 hiljada digitalizovanih kopija dokumenata iz Ruskog državnog arhiva socijalno-političke istorije postalo je dostupno na sajtu „Dokumenti sovjetske epohe“, koji je pokrenula arhivska agencija zajedno sa državnim arhivima.„Ovde su sabrane elektronske kopije svih materijala fonda Politbiroa za period 1919-1932. i takozvani fond Josifa Staljina, tj. svi dokumenti koji se tiču njegovog života i rada od rođenja do same smrti, a tu spada i njegova prepiska sa Ruzveltom, Čerčilom i Molotovom“, rekao je danas novinarima rukovodilac Federalne arhivske agencije Andrej Artizov na promociji novog sajta.

10 godina radaRad na digitalizaciji dokumenata i stvaranju Internet-resursa traje preko 10 godina, a planirano je da se količina izloženog materijala kroz nekoliko godina udvostruči. Naredne godine će na sajt biti postavljeni dokumetni iz vremena Drugog svetskog rata koji pripadaju fondovima Državnog komiteta za odbranu i Centralnog štaba partizanskog pokreta, kao i materijali trofejnog nemačkog fonda, pripremljeni u saradnji sa nemačkim naučnicima.

„Nije slučajno što su stručnjaci odlučili da obnaroduju upravo dokumente Staljinovog doba, jer i ovaj istorijski period i ličnost samog vođe danas su u centru pažnje ne samo ruske, nego i svetske istoriografije“, objasnio je direktor Ruskog državnog arhiva socijalno-političke istorije Andrej Sorokin.„Trezvena analiza na osnovu istorijskih činjenica ove epohe jedan je od najvažnijih problema za naučnike koji se specijalno bave datim periodom, ali i za sve naše građane. To je suštinski važno pitanje nacionalne samosvesti i nacionalnog identiteta“, dodao je on.„Pored toga, projekat će primorati istoričare da sa većom odgovornošću daju izjave ili nastupaju u javnosti, jer sada je čitavo društvo dobilo mogućnost da izvrši ekspertizu našeg profesionalnog stvaralaštva. To treba da doprinese smanjenju falsifikovanja i izvrtanja faktografskih činjenica iz jednog tako složenog i protivrečnog perioda naše istorije kao što su godine Staljinove vladavine“, istakao je sa svoje strane Jurij Petrov, direktor Instituta za rusku istoriju Ruske akademije nauka.

„Projekat će primorati istoričare da sa većom odgovornošću daju izjave ili nastupaju u javnosti.Jurij Petrov, RAN

Dopisnici „Rosijske gazete“ razgovarali su sa rukovodiocem „Rosarhiva“ Andrejem Artizovom.RG: G. Artizov, koliki istorijski masiv će biti dostupan na Internetu?Andrej Artizov: Na sajtu će biti dostupno 59 hiljada opisa predmeta i dokumenata i 394 hiljade elektronskih kopija arhivskih dokumenata. Kasnije ćemo na sajtu razmestiti najvažnije i najdragocenije komplekse dokumenata, fondove i kolekcije sovjetske epohe. Naravno, biće nastavljena digitalizacija dokumenata Politbiroa za 1933-1991. Prebacićemo u elektronski format i fondove drugih velikih rukovodilaca sovjetske države: Hruščova, Brežnjeva i Molotova.

Zatvorena rubrikaPored otvorene, na sajtu postoji i zatvorena rubrika. Njoj mogu pristupati saradnici državnih arhiva i naučnici koji su na odgovarajući način dobili dozvolu za pristup. Pristup je ograničen otprilike za trećinu svih materijala na sajtu.

Elektronsku biblioteku smo izdvojili kao poseban deo sajta. Za početak su na sajtu smešteni zbornici dokumenata Prezidijuma Centralnog komiteta KPSS-a Hruščovljevog perioda. Tu ćemo „okačiti“ i dvotomnu publikaciju izdatu prošle godine pod nazivom „Ukrajinske nacionalističke organizacije u godinama Drugog svetskog rata“. To je fundamentalno istraživanje krajnje složene teme nacionalističkog pokreta u Ukrajini i delovanja Organizacije ukrajinskih nacionalista i Ukrajinske ustaničke armije.Koji dokument iz Staljinovog fonda će po vašem mišljenju biti najzanimljiviji običnom posetiocu?A.A.: Istoričar se ne rukovodi senzacijama. Za mene se važnost ovog događaja sastoji u tome što će ogroman masiv dokumenata postati dostupan širokom auditorijumu.Ako govorimo o Staljinovom fondu, tu se vidi Staljin onakav kakav je bio u svakodnevnom životu, na vrhuncu vlasti, kao državnik, prijatelj, drug i partijski istomišljenik, kao neprijatelj idejnih protivnika i svojih bivših prijatelja. Digitalizovana je praktično cela Staljinova prepiska, između ostalog i sa Ruzveltom i Čerčilom u vreme Drugog svetskog rata. Tu je i prepiska sa saradnicima, na primer sa Vjačeslavom Molotovom. Molotov je u decembru 1969, već kao penzioner svesaveznog ranga, lično doneo u Centralni partijski arhiv 77 svojih pisama Staljinu, kao i pisma koja je dobio od Staljina. Pisma su datirana uglavnom 1925-1930. i manji broj 1931-1936. Uzgred, Molotova su u međuvremenu smenili, „obrađivali“ na partijskim sastancima i pretresali mu stan, ali iskusni ilegalac i konspirator je uspeo da sakrije ta pisma. Na primer, Staljin u pismu iz juna 1925. piše Molotovu u Rostov o pitanjima vezanim za ekonomski razvoj zemlje. Obratite pažnju, to je bilo 16 godina pre početka Drugog svetskog rata! „Iz novina se vidi da privredni organi SSSR-a rade na programu izgradnje novih fabrika. I opet će početi da grade u pograničnim područjima.“ A dalje: „To se ne sme dozvoliti. Naša glavna pozadina su Ural, Povolžje i Crnomorski jug. Ova područja, izuzev Urala, nemaju industriju, a upravo su ona naša najpogodnija pozadina u slučaju rata i eventualnih komplikacija na frontu.“ Tako je kasnije i urađeno, tj. nisu građene fabrike u pograničnim oblastima, nego je razvijana industrijska baza u pravcu istoka, u Kuzbasu i Povolžju. Staljin je još 1925. predvideo razne varijante budućih događaja!

„[u ovim dokumentima] se vidi Staljin onakav kakav je bio u svakodnevnom životu, na vrhuncu vlasti, kao državnik, prijatelj, drug i partijski istomišljenik, kao neprijatelj idejnih protivnika i svojih bivših prijatelja.Andrej Artizov, direktor „Rosarhiva“

Ili, recimo, pismo koje je napisano samo osam dana kasnije. Staljin je saznao da se Dnjeparska hidrocentrala gradi na inicijativu Trockog i piše u pismu da je ta izgradnja nedopustiva, jer je veoma skupa. „Mislim da zbog naše finansijske situacije mi ni ove ni naredne godine ne možemo da započnemo Dnjeprogradnju. Koliko juče smo odbacivali plan naftovoda ‘Zakavkazje’, iako je on u ovom trenutku realniji i četiri puta jeftiniji. Postavlja se pitanje: na osnovu čega mi treba da prihvatimo plan Dnjeprogradnje, kada je on u ovom trenutku manje realan i četiri puta je skuplji? Zar Donbas nema čime da se greje? Otkud tolika žurba sa Dnjeprogradnjom?“ Izgradnja Dnjeparske hidrocentrale je odložena. Ali odmah posle smrti Trockog doneta je odluka o njenoj hitnoj izgradnji, a kada je hidrocentrala završena pored nje je podignuta 35-metarska Staljinova statua, koja je kasnije srušena. Ovde vidimo drugačijeg Staljina: lukavog i veštog političkog intriganta.Da li su digitalizovani izvori koji dosada nisu bili dostupni naučnicima?A.A.: Mi pravimo elektronske kopije otvorenih dokumenata. Svi oni mogu da se pogledaju u čitaonicama biblioteka. Suština našeg rada sastoji se u tome da mi na neki način proširujemo čitaonice, tako da su one sada velike kao cela zemlja i ceo svet koji govori na ruskom, jer je pristup ovim dokumentima potpuno besplatan.

„Nije slučajno što su stručnjaci odlučili da obnaroduju upravo dokumente Staljinovog doba, jer i ovaj istorijski period i ličnost samog vođe danas su u centru pažnje ne samo ruske, nego i svetske istoriografije.Andrej Sorokin, direktor Ruskog državnog arhiva socijalno-političke istorije

Da li sajt ima dobar pretraživač?A.A.: Imamo najsavremeniju softversku bazu. Računamo da ćemo za nekoliko godina od sadašnjih 400 hiljada elektronskih kopija dokumenata doći do milion. Na primer, u rubrici „Veliki Otadžbinski rat“ (Drugi svetski rat) biće postavljene elektronske kopije Fonda državnog komiteta za odbranu, Centralnog štaba partizanskog pokreta, kao i materijali trofejnih nemačkih fondova koje smo pripremili u saradnji sa nemačkim kolegama.Nedavno je u javnosti izbio skandal povodom poređenja SS divizija i SMERŠ-a, u čemu su mnogi videli krivicu arhivskih radnika, jer sa dokumenata nije skinut pečat tajnosti i nije dozvoljen pristup arhivima iz ratnog peroida. Kada će biti skinut pečat državne tajne sa svih dokumenata koji se tiču Drugog svetskog rata?A.A.: Već sada je dostupna apsolutna većina dokumenata sovjetskog perioda koji se čuvaju u federalnim arhivama, a vezani su za Drugi svetski rat. To je gotovo 98 procenata. Ako govorimo o dokumentima Centralnog arhiva Ministarstva odbrane, stigla je specijalna naredba ministra odbrane o skidanju pečata tajnosti sa dokumenata Drugog svetskog rata. Taj pečat je već skinut sa preko 600 hiljada predmeta, dosijea i fascikala, tako da je sve to sada dostupno naučnicima. Mislim da će za 70-godišnjicu Pobede sav taj posao uglavnom biti završen. Što se tiče prvog dela vašeg pitanja, ozbiljni istraživači nikada neće izjednačiti ono čime se bavio SMERŠ sa onim što je radio SS. SMERŠ je vojna kontraobaveštajna služba, osnovana 1943, koja se borila protiv stranih špijuna i agenata, a SS je struktura nacističke partije koja je pre svega imala unutarpolitičku funkciju da zavodi jednoumlje u sopstvenoj zemlji.

[Yoda]

http://sovdoc.rusarchives.ru/Final_s/IVS00031/%D0%9A%D0%9F%D0%A1%D0%A1,%D0%A4.558,%D0%9E%D0%9F.11,%D0%94.1695/%D0%9A%D0%9F%D0%A1%D0%A1,%D0%A4.558,%D0%9E%D0%9F.11,%D0%94.1695,%D0%94%D0%9E%D0%9A.1/%D0%9B%D0%98%D0%A1%D0%A2%201.JPG

[Roger Sanchez]

Ustvari je Tile bio jako mudar što nije raskidao sa drugom Kobom bar do 47., nego još bio i njegov prvoborac. Osim Hazjajina nitko drugi nije igrao u Tiletovom timu u pripremama za PPTs u svezi glede širenja do Soče i Palagruže.

[Yoda]

Eh, sad, Tile raskidao...Koliko se secam, cika sa brkovima je tu uruchivao shut-karte.

[Roger Sanchez]

Ako je Čika sa brkovima nekome zbilja htio uručit šut kartu, onda mu je poslao Ramona Mercadera ili ga defenestrirao u Pragu. Bezmude rezolucije, boim se, nisu Kobin stil..

[Yoda]

Ima ta prica da je slao razne Ramone (btw, si znao da je Ramonova mama dobila odlikovanje licno od Kobe?), ali da nista nisu uradili, kao i ona kod Roja Medvedeva da je Broz pripretio bivsem sefu (ne verujem bas da cemo to pismo, ako je uopste postojalo da nadjemo u ovoj zbirci).Kako god, Rezolucija je Tita i drugare proglasila za strano tkivo, tek '49 Broz (sa sve urednim cestitanjem rodjendana 21.12. 1948) hvata zapadni vetar. Ameri mislili da ih ova dvojica zezaju, Broz kod njih vazio za jednog od najodanijih ucenika Hazjajina.Isuvise je veliki rizik bio za Staljina da se iskrca na Karavanke u to vreme, dok se siri na pola Kugle.

Edited June 18, 2013 by Yoda

[Zaz_pi]

Staljin je usao u sukob sa Titom jer nije zeleo da se siri jer je znao da ne moze da se nosi sa SAD u tom trenutku, posto su SAD imale atomsku bombu i daleko su ekonomski bolje stajale(SAD nikada nisu poslale obecanu pomoc SSSR posle Drugog sv. rata. To je bio jedan od velikih razloga brzog zahladjivanja odnosa posle rata. Rusi su itekako bili svesni da izgledaju kao lopovi po osvojenim krajevima za razliku od Amera, koji su delili novac ali rata na svojoj teritoriji nisu videli, stavise, oni su iskorisitli rat da se pozicioniraju kao vodeca industrijska sila)Tito je navaljivao sa Istrom i Grckom, sto Staljin nije odobravao. Tako je sukob zapoceo. Apsurdno zvuci, ali, u stvari, Tito je tu bio onaj koji je zeleo da osvaja. Jugoslavija je u periodu 1945-1948 oborila nekoliko americkih aviona sto je pravilo ogromne probleme Staljinu jer su Tita svi videli kao Staljinovog potrcka i da on sve radi po naredbama Staljina. Kasnije je dosla ona prica sa ujedinjenjem sa Bugarima, pa ulazak JNA u Albaniju...Prema arhivi Mitrohina(ostavljam otvoreno da li je ona istinita) eliminacija Tita je bila u poslednjoj fazi i uspeli su da ga okruze ali je smrt Staljina sve sprecila.

At the height of the Terror, Tito (born Josip Broz) had, ironically, been one of thefew leading Yugoslav Communists (most then living in exile in Moscow) who weretrusted by the NKVD. On becoming secretary general of the purged Yugoslav Partyin 1937, he had dutifully denounced his persecuted and liquidated comrades, inimpeccable Stalinist invective, as Trotskyists, traitors, factionalists, spies and anti-Party elements. He apologized personally to Stalin for his own lack of vigilance inchoosing as his first wife a woman who had since been unmasked as an (imaginary)Gestapo agent. When Tito became wartime leader of the Communist partisans, anNKVD agent, Josip Kopinit, codenamed VAZHDUH (“Air”), acted as his radio linkwith Moscow.’ At the end of thwea r, the NKGB resident, Saveli Vladimirovich Burtakov(codenamed LIST), presented the head ofTito’s Bureau of People’s Protection,Alexander-Leka RankoviC, with a portrait of Stalin. Apparently deeply moved,RankoviC (codenamed MARK0 by the Centre) replied that it was the most preciousgift he could possibly have received.T2 here was no sign yet of the violent confrontationbetween Tito and Stalin which was to erupt only three years later. Despite hisown subsequent loathing for Stalinism, the leading Yugoslav communist MilovanDjilas later acknowledged:

The fact is that not a single Party leader was anti-Soviet-not before the war,not during, not after . . . Stalin and the Soviet Union were our corner-stoneand point of spiritual origin . . .

Voleo bih da se otvori arhiva NKVD, pre i tokom rata, da vidim da li je kodno ime za Tita u Moskovskom centru bio Orao, kako tvrdi Mitrohin, sa svojom arhivom.Ovako je centar NKVD u Beogradu opisivao Broza:

Side by side with his positive qualities-popularity, good looks, an expressiveface, spirit and willpower-OREL(Tito) also has the following negative traits: lustfor power, lack of modesty, arrogance and insincerity. He considers himself tobe the absolute authority, prefers unquestioning obedience, dislikes an exchangeof views and criticism of his orders; he is irritable, hot-tempered andcurt; he loves to strike poses.

Inace, posle IB 1948 Titovo kodno ime u Moskvoskom centru je promenjeno u Crnu vranu .Staljin je iz Juzne Amerike posalo ednog od svojih najboljih operativaca-ubica, Josifa Grigulevica, poznatog pod kodnim imenom Maks/Felipe:

While fulfilling his diplomatic duties in the second half of the year 1952,[MAKS] twice visited Yugoslavia, where he was well received. He had accessto the social group close to Tito’s staff and was given the promise of a personalaudience with Tito. The post held by MAKS at the present time makes it possibleto use his capabilities for active measures against Tito.

I uspeo je da se dovoljno priblizi Titu ali ne i da ga na vreme eliminise:

On March 1, 1953 the MGB reported to Stdin thatMAKs attempt to “rub out” Tito had, unfortunately, not yet taken place. This disappointingreport, which Stalin read at about midnight, may well have beenth e last documenthe saw before he suffered a fatal stroke in the early hours of March 2.

Akcija je posle smrti Staljina odmah zaustavljena. A, Maks je morao da pobegne u Moskvu jer je otkriven njego indentitet na Zapadu i sta je radio skoro 20 godina. A, radio je neverovatne stvari za Staljina.The Yugoslav head of state, Marshal Tito (left), receives the Costa Rican ambassador, Teodoro B. Castro (right) circa 1952. Ambassador Castro was in fact a Soviet illegal agent, Iosif Grigulevich, who, under orders from Stalin and the NKVD, was plotting to assassinate Tito.Mene zanima u toj arhivi NKVD obuka Tita u Rusiji.

[Prospero]

[namenski]