Dokumentarci

[Filipenko]

Postavih pitanje u Zeitgeist topiku jer su slične tematike, premda je ovaj dokumentarac neuporedivo ozbiljniji, pa rekoh da postavim pitanje i ovde:Treba mi mala pomoć. Postoji još jedan dokumentarac, koga sam imao, odgledao pa obrisao, ali bih ga danas žarko opet hteo pogledati, ali se ne mogu setiti imena. Evo koordinata, ako mi neko može pomoći:- Tematika je finansijske institucije i prevare, nešto nalik na priču iz Zeitgeista, ali mnogo, mnogo fokusiranije.- Izlagan je čitav i detaljan istorijat svih tih prevara i kriza, od priče o antičkim vremenima, preko srednjevekovnih i novovekovnih bankara, štapa koji su engleski kraljevi koristili kao sredstvo plaćanja, Rotšilda i Varburga, sve do savremenog doba, Rok(e)felera i slično.- Emisiju je kreirao i vodi je (lično se pojavljuje u mnogim sekvencama, a ne kao nevidljivi narator) mršavi čupavko, sa pozamašnim cvikerima.- Lik je u tom filmu apsolutno najavio tekuću ekonomsku krizu, šta će se desiti i tako dalje. Ali je fokus bio na celom istorijatu alternativnog bankarsko-korporativnog sveta.Pomoć? :(

[maheem]

upravo pokusavam da pogledam:

Home is a 2009 documentary by Yann Arthus-Bertrand. The film is almost entirely composed of aerial shots of various places on Earth. It shows the diversity of life on Earth and how humanity is threatening the ecological balance of the planet. The movie was released simultaneously on June 5, 2009 in cinemas across the globe, on DVD, on television, and on YouTube. Opening in 181 countries, the film broke the world record for the largest film release in history. The film was financed by PPR, a French multinational holding company specializing in retail shops and luxury brands.

http://en.wikipedia.org/wiki/Home_(documentary)

[Filipenko]

Niko ne zna?

[nbg4ever]

Vala, i ja hocu da pogledam!

[Renegade]

The Money Masters-1996

[korindjar]

The Fog of War: Eleven Lessons from the Life of Robert S. McNamara - bivsi americki ministar odbrane (od 61-68) veoma iskreno prica o svim odlukama koje su tada donosili. Izuzetno zanimljivo.

Zanatski los film. Jako mnogo mu nedostaje, los koncept sa lekcijama, pitanja iza kamere su slaba, neki delovi su jako lose narativno povezani, hronologija je jako losa jer poenta filma dolazi na pocetku.... i onda naravno dolazi veliko 'ali'.inace ovo ispod je spoilerRobert S. McNamara je odrastao u vreme krize 30's u Americi, zavrsio Berkley i uspeod a udje na Hardvard gde je postao asistent i za vreme rata radio na poboljsanju efikasnosti americkog ratnog vazduhoplovstva Za vreme WWII njegovi proracuni su uzeli ko zna koliko miliona zivotaOnda je otisao u Ford i bio je covek koji je rekao 'hajde da ucinimo kola sigurnijim' i ford je potom izbacio konept sigurnosti za putnike u automobilu. Time je spasao ko zna koliko miliona ljudskih zivotaPotom je postao CEO Forda na 5 nedelja, jer ga je Kenedy pozvao da bude ministar odbrane. Kao ministar odbrane je bio jedan od kljucnih ljudi koji su resili kubansku nuklearnu krizu i time ucestvovao u spasavanju civilizacije.Onda je krenuo rat u Vijetnamu i tom delu filma vidimo mozda i pranje biografije, ali svejedno, on je bio secretary of defense na pocetku vijetnamskog rata u kome je stradalo oko 4 miliona ljudi.I posle je bio predsednik svetske banke 13 godina i ko zna koliko je dobrih projekata tu imao.Ono sto izlazi i toga je da je on zaista jedan od kljucnih ljudi 20. veka, za kojeg nisi siguran koliko je dobrog, a koliko loseg uradio i pretpostavljas da je njegov head count ipak u plusu, odnosno da je njegovo delovanje spasilo vise ljudi nego sto ih je ubilo i te cifre su milionimapoenta bi bila negde u ovim recenicama sa pocetkaAny military commander|who is honest with himself or with those he's|speaking to will admit that he has made mistakes|in the application of military power. He's killed people, unnecessarily. His own troops or other troops. Through mistakes,|through errors of judgment. A hundred, or thousands, or tens of|thousands, maybe even 100,000. But he hasn't destroyed nations.|And the conventional wisdom is don't make the same mistake twice.|Learn from your mistakes. And we all do. Maybe we make|the same mistake three times but hopefully not four or five. There'll be no learning period|with nuclear weapons. Make one mistake|and you're gonna destroy nations.In my life, I've been part of wars. Three years in the U.S. Army|during World War II. Seven years as secretary of defense|during the Vietnam War. Thirteen years at the World Bank.|Across the world.At my age, 85 l'm at an age|where I can look back and derive some conclusions|about my actions. My rule has been, "try to learn." Try to understand what happened. Develop the lessons|and pass them on.==============Majk je neverovatan lik i ovo vredi pogledati. Odlicna zivotna prica i dosta otvoren razgovor u kome je ocigledno da ovaj razume sve sto mu se desilo u zivotu.Najveca mana je pokusaj da se zatvori prica time da ce Majk uzivati u porodici, unucima... ali on je ipak prica koja traje i covek koji ce verovatno biti lud do kraja. Edited July 19, 2009 by Hustler

[Filipenko]

History of Britain od Simona Schame. Set od 5 DVD-ova u kojem čovek vrlo artikulisano prepričava i objašnjava odabrane momente u istoriji Britanije (od starog Rima pa na ovamo).

Ovo je istovremeno i najslabija strana priče. To što on priča u stvari nije istorija, već romansirana biografija jedne države, gledano iz perspektive vladajućih oligarhija.

[korindjar]

nista posebno. recimo da je za srednjoskolce kojima treba podsticaj da batale religiju. a sugestivna montaza moze da iziritira Edited July 23, 2009 by Hustler

[Razzmatazz]

Ovo je istovremeno i najslabija strana priče. To što on priča u stvari nije istorija, već romansirana biografija jedne države, gledano iz perspektive vladajućih oligarhija.

Kad sam rekao "odabrane" mislio sam na najznačajnije i najvažnije ljude i događaje, a ne na simpatične trenutke pogodne za junačke pesme uz gusle. Da bi se osim najvažnijim pažnja posvetila i manje važnim događajima, teško da bi to stalo i u 50 DVD set, a kamoli na 5 DVD-ova. Gledajući ovaj set nisam stekao utisak da se išta romansiralo ili guralo u nekakvu korist "vladajućih oligarhija". Naprotiv, set je pun opisa događaja punih brutalnosti, izdaja, prevara, agresije, Engleska je u sukobima britanskih nacija jasno portretirana kao najveći agresor. Za pesme, govore i legende koje se generalno idealistički vezuju za pojedine ustanke i slične stvari je jasno rekao da su napisane stotinama godina kasnije i sl. Jednio što Šama priča razumljivim, svakodnevnim jezikom, a ne kao upper class twit of the year. Pre bih rekao da ti to nisi dobro odgledao ili da si nabavio titl nego od vajnih prevodilaca srpske kinematografske scene.

[korindjar]

Adam CurtisRanije je ovde ali i na mnogo mesta po internetu hvaljen The Century of Self kao jedan od najboljih dokumentaraca ikada. Sada sam pogledao i Pandora's Box, koja je jako dobra. Bavi se uticajem nacnika u 'osmisljavanju' drustva i gde je to sve otislo dodjavola.Medjutim The Trap: What happened to our dream of freedom je ...Evo na engleskom o prvoj epizodi - Fuck You Buddy

In this episode, Curtis examines the rise of game theory during the Cold War and the way in which its mathematical models of human behaviour filtered into economic thought. The programme traces the development of game theory with particular reference to the work of John Nash, who believed that all humans were inherently suspicious and selfish creatures that strategised constantly. Using this as his first premise, Nash constructed logically consistent and mathematically verifiable models, for which he won the Bank of Sweden Prize in Economic Sciences, commonly referred to as the Nobel Prize in Economics. He invented system games reflecting his beliefs about human behaviour, including one he called "Fuck You, Buddy" (later published as "So Long Sucker"), in which the only way to win was to betray your playing partner, and it is from this game that the episode's title is taken. These games were internally coherent and worked correctly as long as the players obeyed the ground rules that they should behave selfishly and try to outwit their opponents, but when RAND's analysts tried the games on their own secretaries, they instead chose not to betray each other, but to cooperate every time. This did not, in the eyes of the analysts, discredit the models, but instead proved that the secretaries were unfit subjects.What was not known at the time was that Nash was suffering from paranoid schizophrenia, and, as a result, was deeply suspicious of everyone around him—including his colleagues—and was convinced that many were involved in conspiracies against him. It was this mistaken belief that led to his view of people as a whole that formed the basis for his theories. Footage of an older and wiser Nash was shown in which he acknowledges that his paranoid views of other people at the time were false.Curtis examines how game theory was used to create the USA's nuclear strategy during the Cold War. Because no nuclear war occurred, it was believed that game theory had been correct in dictating the creation and maintenance of a massive American nuclear arsenal—because the Soviet Union had not attacked America with its nuclear weapons, the supposed deterrent must have worked. Game theory during the Cold War is a subject Curtis examined in more detail in the To The Brink of Eternity part of his first series, Pandora's Box, and he reuses much of the same archive material in doing so.A separate strand in the documentary is the work of R.D. Laing, whose work in psychiatry led him to model familial interactions using game theory. His conclusion was that humans are inherently selfish, shrewd, and spontaneously generate strategems during everyday interactions. Laing's theories became more developed when he concluded that some forms of mental illness were merely artificial labels, used by the state to suppress individual suffering. This belief became a staple tenet of counterculture during the 1960s. Reference is made to the Rosenhan experiment, in which bogus patients, surreptitiously self-presenting at a number of American psychiatric institutions, were falsely diagnosed as having mental disorders, while institutions, informed that they were to receive bogus patients, "identified" numerous supposed imposters who were actually genuine patients. The results of the experiment were a disaster for American psychiatry, because they destroyed the idea that psychiatrists were a privileged elite able to genuinely diagnose, and therefore treat, mental illness.All these theories tended to support the beliefs of what were then fringe economists such as Friedrich von Hayek, whose economic models left no room for altruism, but depended purely on self-interest, leading to the formation of public choice theory. In an interview, the economist James M. Buchanan decries the notion of the "public interest", asking what it is and suggesting that it consists purely of the self-interest of the governing bureaucrats. Buchanan also proposes that organisations should employ managers who are motivated only by money. He describes those who are motivated by other factors—such as job satisfaction or a sense of public duty—as "zealots".As the 1960s became the 1970s, the theories of Laing and the models of Nash began to converge, producing a widespread popular belief that the state (a surrogate family) was purely and simply a mechanism of social control which calculatedly kept power out of the hands of the public. Curtis shows that it was this belief that allowed the theories of Hayek to look credible, and underpinned the free-market beliefs of Margaret Thatcher, who sincerely believed that by dismantling as much of the British state as possible—and placing former national institutions into the hands of public shareholders—a form of social equilibrium would be reached. This was a return to Nash's work, in which he proved mathematically that if everyone was pursuing their own interests, a stable, yet perpetually dynamic, society could result.The episode ends with the suggestion that this mathematically modelled society is run on data—performance targets, quotas, statistics—and that it is these figures combined with the exaggerated belief in human selfishness that has created "a cage" for Western humans. The precise nature of the "cage" is to be discussed in the next episode.http://en.wikipedia.org/wiki/The_Trap_(tel...mentary_series)

Najvece preporukeFilmove mozete pogledati ovde http://www.brrrptzzapthesubject.com/?p=649 Edited July 29, 2009 by Hustler

[najgori]

it felt like a kiss poslednji osvrt na kolege novinare

iNewswipe: The Rise of "Oh-Dear"ism

[Filipenko]

Kad sam rekao "odabrane" mislio sam na najznačajnije i najvažnije ljude i događaje, a ne na simpatične trenutke pogodne za junačke pesme uz gusle. Da bi se osim najvažnijim pažnja posvetila i manje važnim događajima, teško da bi to stalo i u 50 DVD set, a kamoli na 5 DVD-ova. Gledajući ovaj set nisam stekao utisak da se išta romansiralo ili guralo u nekakvu korist "vladajućih oligarhija". Naprotiv, set je pun opisa događaja punih brutalnosti, izdaja, prevara, agresije, Engleska je u sukobima britanskih nacija jasno portretirana kao najveći agresor. Za pesme, govore i legende koje se generalno idealistički vezuju za pojedine ustanke i slične stvari je jasno rekao da su napisane stotinama godina kasnije i sl. Jednio što Šama priča razumljivim, svakodnevnim jezikom, a ne kao upper class twit of the year. Pre bih rekao da ti to nisi dobro odgledao ili da si nabavio titl nego od vajnih prevodilaca srpske kinematografske scene.

Hm, ja nisam ni mislio da je urađeno kao otvoreni propagandni pamflet, već mi je baš onako, tipično britanski podmuklo, i sve gore kako se ide prema novijim vekovima. O vladarima i plemstvu se priča kao o, kako da se najbolje izrazim, jedinom izboru koji i kad ne valja, to nam je što nam je i bolje je od nasilja (?). Obilno se kenja po svim pokušajima drastičnog unošenja promena, bez obzira da li se radi o nečemu što je donelo ili nije donelo napredak. Kada Kromvel satre kraljevsku armiju on je 1 butcher, dok kralj to uopšte nije bio iako je bio odurni apsolutista, kada se priča o tim britanskim ratovima, Engleska je jasno portretirana kao agresor, ali i donosilac nečega naprednog, novog, a i ruku na srce nije se baš pretrgao oko toga šta su npr. Englezi radili Škotima i obrnuto, koliko je bilo priče o tome šta je Elizabeta uradila Meri i obrnuto. Kada se priča o Longšenksu, nije bitno šta je Edvard radio Škotima, ali je bitno šta je radio Jevrejima.Ne znam, meni jednostavno smeta što se malo pažnje posvećivalo onome što je stvarno donosilo napredak, koliko se posvećivalo raznim vladarima i relativno nebitnim personama. Portretisanje istih je posebna priča. Odurna baba Viktorija koja je bila uzor svih fašista na svetu je mala, krhka žena koja je čeznula za mužem, a umesto da se npr. priča otvoreno o brutalnostima i politici zvanične vlade+krune (na primer, potencira to da je imperija izgrađena na trgovini opijumom i drugim sitnicama od kojih bi se čoveku digla kosa na glavi, da je baba štitila svaki genocid koji bi počinio njen bliži i dalji rođak, vojvoda od trte mrte), maltene se priča samo o tome kako je pravljen banket na dvoru indijskog vajsroja dok u zemlji vlada glad...Meni deluje maltene kao da se kritikuje menadžment, a ne sama politika koja je dovodila do toga. I kritikuje se samo tamo gde je to politički korektno. To celo romansiranje posebno ide na onu stvar kako se išlo prema poslednjim epizodama, od kojih se, ipak, očekivalo najviše.Da ne potežem sada priču o mladićima iz sirotišta sa Rule, Britannia u pozadini. Mislim, lik je to izložio - barem po mom mišljenju - kao da je kruna mogla i malo drugačije da ih upotrebi i bedak je što ih je dugoročno izneverila...Poslednja epizoda o dva Vinstona...mislim, what the fuck? Ono je za trećerazrednu emisiju na histori kanalu, šta se malom perici činilo da je bitno, a ne za nešto što se zove "History of...".Mada dobro, možda sam ja samo želeo da se tu nađe nešto što se na kraju nije našlo unutra, tako da sam bio razočaran :) Edited July 30, 2009 by Filipenko

[onamonamo]

Adam CurtisRanije je ovde ali i na mnogo mesta po internetu hvaljen The Century of Self kao jedan od najboljih dokumentaraca ikada. Sada sam pogledao i Pandora's Box, koja je jako dobra. Bavi se uticajem nacnika u 'osmisljavanju' drustva i gde je to sve otislo dodjavola.

poceo sam da gledam ovaj century of self, i vec nakon prvog minuta primecujem neke slicnosti sa tezama iz sionskih protokola. nije da mi to nesto posebno smeta, ali sam radoznao kako se uocava razlika izmedju ozloglasenih teorija zavere i ozbiljnih dostojnih teorija ?

[najgori]

1. cini ti se2. razlika

[Razzmatazz]

Hm, ja nisam ni mislio da je urađeno kao otvoreni propagandni pamflet, već mi je baš onako, tipično britanski podmuklo, i sve gore kako se ide prema novijim vekovima. O vladarima i plemstvu se priča kao o, kako da se najbolje izrazim, jedinom izboru koji i kad ne valja, to nam je što nam je i bolje je od nasilja (?). Obilno se kenja po svim pokušajima drastičnog unošenja promena, bez obzira da li se radi o nečemu što je donelo ili nije donelo napredak. Kada Kromvel satre kraljevsku armiju on je 1 butcher, dok kralj to uopšte nije bio iako je bio odurni apsolutista, kada se priča o tim britanskim ratovima, Engleska je jasno portretirana kao agresor, ali i donosilac nečega naprednog, novog, a i ruku na srce nije se baš pretrgao oko toga šta su npr. Englezi radili Škotima i obrnuto, koliko je bilo priče o tome šta je Elizabeta uradila Meri i obrnuto. Kada se priča o Longšenksu, nije bitno šta je Edvard radio Škotima, ali je bitno šta je radio Jevrejima.

Kako nije? Navedeno je lepo šta je Longshanks radio Škotima, čak je i na prvo njegovo pominjanje prvi snimak bila njegova nadgrobna ploča sa "Scottorum malleus". Ispričano je i šta je uradio Velšanima takođe. Ništa manje nego što je pomenuo i Jevreje. Mada ne vidim razlog zašto njegov tretman Jevreja ne bi trebalo pomenuti. Mnogi ljudi su usled nedovoljne količine informacija ubeđeni da je masovni progon Jevreja izum nacističke Nemačke, a to se dešavalo širom Evrope tokom istorije sve unazad do Rimskog Carstva i progona iz Aleksandrije. Naprotiv, baš zbog asoscijacije sa nacizmom će n "pripovedalaca" takav pogrom u istoriji sopstvene zemlje malčice zaobići. A ako se ne radi o pojedinačnim slučajevima, nego o većoj skali - ukaz o proterivanju svih Jevreja iz Engleske iz 1290. upravo spada u taj opis - onda je to major event.Glede Cromwella, de Montforta i ostalih... Iako sam i sam antimonarhista, ne mogu da romantizujem ove likove koji su po dolasku na ključnu poziciju takođe vladali apsolutistički, samo što zvanično nisu imali titulu kralja. Nije šija nego vrat. Baš kao što bi se i Sloba sa neke istorijske distance od 4-5 vekova mogao opisati kao faktor mira i da je vladao u skladu sa socijal-demokratskim principima zato što mu je partija spadala po nomenklaturi u taj blok. Upravo taj njihov aspekt je negativno portretisan i po meni zasluženo, tj. bilo bi falsifikovanje istorije da i ta njihova strana nije bila prikazana. I tu nisam stekao utisak da se pri pomenu drastičnih promena "obilno kenja", pošto su pozitivne zaostavštine ovih ljudi i ®evolucija - od Magna Karte do parlamenta - jasno ostavljene gledaocima da ih sami protumače u pozitivnom svetlu. Engleska kao agresor jeste donela nešto pozitivno, gledano iz ugla Britanca, a to je rođenje njihove nove, ujedinjene nacije, pošto se sve zajedno (osvojeno, prisajedinjeno itd) nije nazvalo "Engleska", nego "Britanija". Naravno da mi odavde na to najčešće gledamo kroz prizmu ex-YU i tretiramo to ili idealizmom ili kao njihovu lokalnu verziju "propalog projekta Jugoslavije", ali verujem da treba biti Britanac da bi se to iz njihovog ugla sagledalo.

Mada dobro, možda sam ja samo želeo da se tu nađe nešto što se na kraju nije našlo unutra, tako da sam bio razočaran :)

Meni se više čini da ti nisi želeo prepričavanje istorije, nego politički komentar iste.