drustvene nauke - nauke ili nesto drugo

[אַף אֶחָד]

Preksinoc sam vodio vrlo zucnu diskusiju na ovu temu. Da li su drustvene nauke uopste nauke? Bez ulazenja u vrednost prirodnih ili drustvenih nauka, meni je suludo cak i da se ista rec koristi za to dvoje, a kamoli da se jedne i druge tretiraju na isti nacin na univerzitetima i raznim konkursima.

 

Evo jednog misljenja kao lajtmotiva za pricu na tu temu:

https://blogs.scientificamerican.com/literally-psyched/humanities-arent-a-science-stop-treating-them-like-one/

 

I jos nekoliko drugih -

https://blogs.scientificamerican.com/cross-check/is-social-science-an-oxymoron-will-that-ever-change/

 

https://www.jstor.org/stable/42573812

 

https://spssi.onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1111/j.1540-4560.1972.tb00052.x

 

Sve to inspirisano osobom koja se u svojoj kratkoj karijeri saltala sa sociologije na antropologiju, pa na filozofiju, pa na nekakvu "proucavanje" uticaja broja zeceva turizma i kojesta drugo. Prof. uni, kandidat za prorektora, objavljuje po 30 "radova" godisnje. Vecina je, ne preterujem, na nivou nekakvih novinskih clanaka. U stvari vise kao nabacane teze iz novinskih clanaka ("case study") iz kojih je (nekako?) izvucen nekakav zakljucak koji je toliko trivijalan da je zaista tesko shvatiti zasto bi za izvlacenje takvih zakljucaka trebalo ista vise od srednje skole.

 

Evo malo zamaskiranog apstrakta njenog najcitiranijeg rada (200+ citata, objavljeno kod Springera):

 

"Zasticeni ekosistemi (ZE, misli se na neke prirodne oblasti zasticene od gradnje) cesto su primljeni sa skepsom kod biznismena, a ponekad i sa direktnim protivljenjem. Po nekim misljenjima to je zato sto ne razumeju dovoljno zasticene ekosisteme.  Drugo misljenje je da je to zato sto oni zastitom ekosistema vise gube nego sto dobijaju. Takodje je moguce da biznismeni podrzavaju zastitu ekosistema, ali negde drugde. Mi postavljamo hipotezu da je slika koju ljudi imaju o ZE ono sto presudjuje i odredjuje njihove reakcije. Iz dve studije slucaja, prikazali smo vaznost kritickog ispitivanja slike koju biznismeni imaju o ZE i sta to znaci za upravljanje ZE."

 

Pa jebote!?

 

[Indy]

Pre nego sto citam dalje i ispratim linkove, samo da "dobacim iz klupe" da humanities ≠ drustvene nauke (social sciences)... Nije da sam neki strucnjak za bilo sta od toga, ali imam magistarski sa foruma, odbranio rad kod Sioran

 

OK.. da zavrsim Duolingo za danas, pa cu se vratiti ovome...

[אַף אֶחָד]

Ne znam da li kod nas postoji ta distinkcija. Doduse ne znam ni da li treba da je bude. Humanities (istorija, antropologija, umetnosti) i drustvene nauke (sociologija, psihologija, politicke nauke) se u velikoj meri preklapaju, s tim da su SS "objektivne" i sluze se "naucnim metodom" dok su H "subjektivne" i sluze se "analitickim metodom". Vidjao sam da antropologiju guraju i u jedne i u druge. Filozofiju obicno u humanities.

 

Meni deluje da je neki spektar ljudskih zanimacija ovakav:

 

metafizika (iza fizike, tj. filozofija, logika i matematika) - fizika (tj. egazknte nauke) - infrafizika (tj. sve sto bi doslo "ispred fizike", razne deskriptivne discipline, iz SS i humanities) - umetnost (kojoj retko uopste ima mesta u ovom spektru).

 

S tim da se od fizike u neku drugu granu odvaja "primenjena fizika", tj, sva primenjena nauka od raznih inzinjerija do medicine, nekih oblasti psihologije, pa cak i primene nauke na, recimo, arheologiju.

 

Mozda mi najvise smeta to svrstavanje drustvenih nauka u nauke jer koriste naucni metod. Koriste (uz pojedine izuzetke, ali oni nisu tema) nesto sto lici na naucni metod. Kao sto mi se desavalo da mi drustvenjaci tvrde da su njihova istrazivanja egzaktna jer koriste statistiku.

 

I zaista nije cilj da se dzadzuje vrednost jednih ili drugih, ali neka pravila po kojima se radi (zivi, zaradjuje, opstaje) u jednim i drugim disciplinama bi morala da budu bitno drugacija, kao sto su i te discipline drugacije.

 

 

Evo jos malo slagvorta (javite ako ne mozete da otvorite):

https://www.jstor.org/stable/1055084?origin=crossref

 

To Fix the Social Sciences, Look to the “Dark Ages” of Medicine

https://thereader.mitpress.mit.edu/social-sciences-dark-ages/

[Kampokei]

8 minutes ago, chandra said:

 

Mozda mi najvise smeta to svrstavanje drustvenih nauka u nauke jer koriste naucni metod. Koriste (uz pojedine izuzetke, ali oni nisu tema) nesto sto lici na naucni metod. Kao sto mi se desavalo da mi drustvenjaci tvrde da su njihova istrazivanja egzaktna jer koriste statistiku.

 

 

Meni bi upravo pitanje da li je metod naucan bio glavni kriterijum. Naprosto, imho, sve sto pomera granice ljudskog znanja koristeci naucni metod jeste nauka, bez obzira na polje delovanja. Dogadja se prilicno velika metodoloska ekspanzija u drustvenim naukama (pricam o social sciences, ne humanities), a dobar deo metoda se preuzima iz prirodnih nauka. Npr, neki sociolozi i gotovo svi demografi dobrim delom koriste metode preuzete iz medicinskih istrazivanja. Tu pre svega mislim na metode tipa event history analysis, zatim eksperimenti, itd. Dakle, identicne metode kojima se recimo ovih dana intenzivno ispituje i uporedjuje efikasnost vakcina. 

[James Marshall]

Pa sam termin "naučni metod" može da bude predmet diskusije, odnosno u sebi sadrži oksimoron određene vrste, ko utvrđuje šta je naučni metod, kako, koliko precizno, to je nešto vrlo neegzaktno i predmet je evolucije a potiče iz društvenih nauka, šta se sve nekad moglo podvesti pod naučni metod, ne mora da znači da će biti na snazi za 100 ili 1000 godina. I čim postoji ta nekonzistentnost i vremenska komponenta, jbg, onda je na klecavim nogama i po difoltu bi se moglo proglasiti nenaučnim. Šta jedan metod čini naučnim a šta ne zavisi od dosta faktora koji, na kraju dana počivaju na, između ostalog i na nekakvoj filozofiji, pa i uvjerenjima.

[Rowanoke]

Social Science je nauka, bogami teza i od fizike 

Humanities ono na knjizevnost i neke analize koje rade u The Chair-u Netflix seriji nije nauka,

 

Istorija je nauka, objektivna sluzi se dokazima 

 

Sada na onom rankingu top naucnika, vidim u top 7 na nasem univerzitetu neku zenu iz Social study koja ima jako dosta radova, stanca ih preko 50 po godini ali svi su objavljeni u reputable sources, elsevier Willey Taylor&Francis ima nesto malo mpdi ali to je sada trend objabljivati tamo.

 

 

Nije mi jasno odakle joj data za tako nesto.

[Kampokei]

Jasno, slazem se za naucni metod. Drugi problem je i samo podrucje delovanja, granice izmedju prirodnih i drustvenih nauka postaju porozne. Sta je psihologija, prirodna ili drustvena nauka? Sta je socijalna psihologija? Zatim, u sociologiji veliki zalet uzima celo jedno podrucje (meni ne preterano simpaticno) koje se bavi i uticajem konkretnih gena na drustvene procese i ishode. Itd, itd...

[אַף אֶחָד]

Quote

Pa sam termin "naučni metod" može da bude predmet diskusije, odnosno u sebi sadrži oksimoron određene vrste, ko utvrđuje šta je naučni metod, kako, koliko precizno, to je nešto vrlo neegzaktno i predmet je evolucije a potiče iz društvenih nauka, šta se sve nekad moglo podvesti pod naučni metod, ne mora da znači da će biti na snazi za 100 ili 1000 godina. I čim postoji ta nekonzistentnost i vremenska komponenta, jbg, onda je na klecavim nogama i po difoltu bi se moglo proglasiti nenaučnim. Šta jedan metod čini naučnim a šta ne zavisi od dosta faktora koji, na kraju dana počivaju na, između ostalog i na nekakvoj filozofiji, pa i uvjerenjima.

 

Naucnim metodom se bavi epistemologija koja je fair and square oblast filozofije i svakako nesto sto prethodi nauci.

 

1 hour ago, Kampokei said:

 

Meni bi upravo pitanje da li je metod naucan bio glavni kriterijum. Naprosto, imho, sve sto pomera granice ljudskog znanja koristeci naucni metod jeste nauka, bez obzira na polje delovanja. Dogadja se prilicno velika metodoloska ekspanzija u drustvenim naukama (pricam o social sciences, ne humanities), a dobar deo metoda se preuzima iz prirodnih nauka. Npr, neki sociolozi i gotovo svi demografi dobrim delom koriste metode preuzete iz medicinskih istrazivanja. Tu pre svega mislim na metode tipa event history analysis, zatim eksperimenti, itd. Dakle, identicne metode kojima se recimo ovih dana intenzivno ispituje i uporedjuje efikasnost vakcina. 

 

Svakako postoji trend da se socijalne nauke kvantifikuju ili ucine egzaktnijim. Od toga da u drustvenim naukama nije bilo brojeva (do brojeva stranica), preko ukljucivanja statistike, do ovih danasnjih trendova ukljucivanja "metoda" preuzetic iz prirodnih nauka. Ali koriscenje "brojeva" nije sustina naucnog metoda. Kao sto je statistika rabljena i zlorabljena u drustvenim naukama i svaka druga matematicka metoda moze biti iste sudbine. (Skoro sam gledao reportazu na Arteu o tome kako je koriscena teorija grafova da se dokaze da ostaci minojske palate nisu ostaci palate, vec nekakve zajednice ravnopravnih, te da minojsko drustvo nije imalo kralja, vec zivelo u nekakvoj matrijarhatskoj demokratiji. Kako da ne. Klasican cherry picking bez obzira na to sto je koriscena "egzaktna metoda" kojom su kvantifikovali organizaciju palate brojeci u koje sobe se moze stici na koliko nacina, pa to sugerise da li je bilo centralne prestone dvorane ili nije.)

 

Bilo je poslednjih decenija svakakvih koprcanja kao ono uvodjenje "epistemic cultures" gde je cilj, ako sam dobro pohvatao, da se relativizuje univerzalnost naucnog metoda (ne bi li se pod epistemic cultures podvuklo i ono sto sa "naukom" nema mnogo veze).

 

Nije ideja da se umanjuje vrednost rezultata drustvenih nauka, vec, naprotiv, da se njihova vrednost meri po njihovim merilima, a ne po merilima egzaktnih nauka kojima ove ocigledno ne podlezu.

 

 

Iz poslednjeg od linkova koje sam gore postavio.

 

For years, many have argued that if they could emulate the “scientific method” of the natural sciences, they too could become more scientific. But this simple advice faces several problems. Among the issues that plague contemporary social scientific research:

    Too much theory: A number of social scientific studies propose answers that have not been tested against evidence. The classic example here is neoclassical economics, where a number of simplifying assumptions — perfect rationality, perfect information — resulted in beautiful quantitative models that had little to do with actual human behavior.
    Lack of experimentation/data: Except for social psychology and the newly emerging field of behavioral economics, much of social science still does not rely on experimentation, even where it is possible. For example, it is sometimes offered as justification for putting sex offenders on a public database that doing so reduces the recidivism rate. This must be measured, though, against what the recidivism rate would have been absent the Sex Offender Registry Board (SORB), which is difficult to measure and has produced varying answers. This exacerbates the difficulty in (1), whereby favored theoretical explanations are accepted even when they have not been tested against any experimental evidence.
    Fuzzy concepts: Some social scientific studies can lead to misleading conclusions because of the use of “proxy” concepts for what one really wishes to measure. A recent example includes measuring “warmth” as a proxy for “trustworthiness,” in which researchers assumed — on the basis of studies which show that we are more likely to trust someone whom we perceive to be “on our side” — that perceptions of scientists as “cold” meant that they would be less trustworthy as well. But the two concepts may not be interchangeable.
    Ideological infection: This problem is rampant throughout the social sciences, especially on topics that are politically charged. Two ongoing examples are the bastardization of empirical work on the deterrence effect of capital punishment and the effectiveness of gun control on mitigating crime. If one knows in advance what one wants to find, one will likely find it.
    Cherry picking: The use of statistics allows multiple “degrees of freedom” to scientific researchers, but this is the most likely to be abused. In studies on immigration, for instance, a great deal of the difference between them is a result of alternative ways of counting the “costs” incurred by immigration. This is obviously also related to (4) above. If we know our conclusion, we may shop for the data to support it.
    Lack of data sharing: As the evolutionary biologist Robert Trivers reports in Psychology Today, there are numerous documented cases of researchers failing to share their data in psychological studies, despite a requirement from APA-sponsored journals to do so. When data were later analyzed, errors were found most commonly in the direction of the researcher’s hypothesis.
    Lack of replication: Psychology is undergoing a reproducibility crisis. One might validly argue that the initial finding that nearly two-thirds of psychology studies were irreproducible was overblown, but it is nonetheless shocking that most studies are not even attempted to be replicated. This can lead to difficulties, where errors can sneak through.
    Questionable causation: It is gospel in statistical research that “correlation does not equal causation,” yet some social scientific studies continue to highlight provocative results of questionable value. One recent sociological study, for instance, found that matriculating at a selective college was correlated with parental visitation at art museums, without explicitly suggesting that this was likely an artifact of parental income.

[mlatko]

Jedino vjeronauka laže (sebe i svoju decu), nauka kao nauka je uvek otvorena za sve i svašta.

Inviato dal mio Mi 9 Lite utilizzando Tapatalk